Mijn lieve, lieve mama.

[Miran73]

Ook bij mijn moeder is vorige week slokdarmkanker geconstateerd.
58 jaar is ze en begon nu pas weer een beetje te leven na een zware open-hartoperatie.
Onmacht, ongeloof, woede....en nog heel veel meer.
Niet meer te genezen, misschien wat verlenging.
Een paar woorden, heel je leven verwoest.....
En nu doorgaan, maar hoe?? Mijn moeder, zij is mijn alles....
Niet weten hoelang nog, hoe of wat, alleen maar hopen.
Wat er constant door mijn hoofd gaat, is hoe dat zij zich moet voelen.
Ze weet dat ze gaat, ze weet dat het niet lang meer duurt...
Ik ben 33 jaar en het leven stort in. Hoe moet ik met dit alles omgaan?
Ook bij mij is baarmoederhalskanker geconstateerd, op dezelfde dag.
Over twee weken ga ik voor een tijdje het ziekenhuis in. Ik zie wel wat er gaat gebeuren, ik weet het niet meer, het is even helemaal zwart in mijn koppie. Bij mij is het waarschijnlijk helemaal te genezen, dus wordt dat nu maar naar de achtergrond geschoven.
Mijn moeder....die is het belangrijkste nu. Daar wil ik "dag en nacht" zijn om nog de tijd met haar door te brengen voordat het zover is.
Ik kan haar niet missen...ik wil haar niet missen....
Ik weet het niet, ik kan er niet mee omgaan, dat weet ik wel...

[aMAZEing]

Beste Miran,

We zijn inmiddels alweer een ruime maand verder. Ik lees net jou bericht hier op het forum.

Verzachtende woorden zijn hier niet meer op zijn plaats. Ik kan ze ook niet bedenken. Wat ik zelf vergeten ben te zeggen tegen mijn moeder (28 september overleden, 53 jaar) dat het gewoon KLOTE en vooral niet eerlijk is. Je gaat op de automatische piloot en probeert er het 'beste' van te maken. Genieten van elk moment en niet te negatief worden ook al valt er weinig moois van te maken.

Jijzelf gaat ook door een hel met je eigen lichaam. Niet geheel onbelangrijk, zoals overigens je zelf wel aangeeft. Vergeet jezelf alsjeblieft niet.

Ik vind het nu na een zware periode al moeilijk om met mezelf om te gaan. Laat staan als ik zelf met ziekte had moeten dealen.

Ik hoop dat alles met jou inmiddels 'positief' is afgelopen. En ik wens je alle kracht en sterkte toe, met alles.

liefs,
Maze