ik ben Robert, 22 jaar en ik wil jullie even mijn verhaal vertellen.
Mijn vader is is in 2013 gediagnosticeerd met kanker en is dit jaar in mei overleden.
Dit was best een moeilijke tijd voor mij, aangezien hij veel leed en vaak naar het ziekenhuis moest.
Zoals iedereen die dit zou meemaken, zou je natuurlijk bang worden om ook kanker te krijgen.
En bij mij is dit het geval..
Nu is het zo;
mijn verhaal begint in 2012. Dit was het jaar dat ik begon overmatig te zweten.
Aan het begin zoek je er natuurlijk niks achter, ookal is het erg vervelend.
Ik was en ben ook een redelijke blower en vrienden dachten dus ook dat het misschien daardoor komt.
Na een tijdje ben ik echter mijn huisarts gaan opzoeken, omdat het overmatige zweten mij belemmerde in mn dagelijks leven.
Ik moest toen van hem bloed laten prikken in het ziekenhuis. Pfeiffer had ik toen niet.
En mn rechter klier onder me kaak was ookal een tijdje opgezet.
De dokter zei dat er verder niks mee aan de hand was.
Dus ik kreeg medicijnen tegen het zweten die volgens de dokter vooral tegen opvliegers zouden helpen, die ik toen ook wel had.
De medicijnen hielpen echter niet en het zweten werd ook met mate erger.
Ik moest soms 4 keer op een dag mn shirt wisselen..
Ik heb een hele tijd die pillen moeten slikken tegen die opvliegers. maar het hielpen maar niet.
Dus kreeg ik andere van de dokter, die eigenlijk tegen angst zijn. want hij en ik zijn er ook wel van overtuigd dat het overmatige zweten misschien door ongemak of angst wordt veroorzaakt. Of volgens vrienden alsnog door het blowen, wat ik het afgelopen jaar ook wel heel veel deed. (maar ik ben van plan om te stoppen met blowen om te kijken of het zweten minder word.. )
Maar ik ben dus die pillen begonnen in te nemen van de week.
Voelde me daardoor niet helemaal best. Maar zocht er verder niks achter. Voor de zekerheid alsnog maar een afspraak bij de huisarts gemaakt voor Morgen (15-12)
Nou is het nog zo dat ik voordat ik de nieuwe pillen ging gebruiken van de week dat ik soms ook van die trilaanvallen kreeg die ik niet in de hand had.. altijd savonds.
Hartkloppingen heb ik ook iedere dag en mn klier is nog steeds opgezet.
Ondertussen word ik dus steeds nerveuzer en vrees dat ik misschien kanker heb..!!!!
Dus ben ik een beetje in mn nek gaan voelen.
Ik kwam in mn nek 1 klein bobbeltje tegen en onder mn kaak lijken ook een aantal bobbeltjes te zitten of opgezette klieren.
En ik heb een raar/ stijf gevoel in me nek.
Weinig eetlust! ik eet wel wat. vandaag ist het al weer goed gelukt met ook weer redelijke zin in eten.
Maar omdat ik iemand ben die graag en veel kan snoepen en vaak zin heeft in iets lekkers en nu helemaal of bijna geen eetlust heb weet ik toch dat er iets niet goed is met mij.
Bij het slikken niet veel problemen alleen merk ik nu wel dat me strot bij het slikken ook 'ergerns tegen aan zit' als jullie snappen wat ik bedoel?
En soms heb ik een drukkend gevoel op me borst. Slaap ondertussen ook niet goed meer. lig lang wakker en lig te piekeren.
Dus als jullie mijn verhaal gelezen hebben dan begrijpen jullie wel dat ik vreselijk bang ben om kanker te hebben.
![Sad :(](./images/smilies/icon_sad.gif)
Morgen in ieder geval naar de huisarts en ik ga vragen of hij me doorstuurt naar de KNO voor me keel en ik ga al dit nog even aankaarten.
Vinden jullie dat ik (ook ivm mijn vaders verhaal) mijn huisarts moet aandrijven om mij te laten testen op kanker?
Herkend iemand dit? Wat denken jullie? Kan iemand helpen??
Alvast bedankt!