Uitstrijkje niet goed

[Leonie2]

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw op dit forum. Ik ben een vrouw van 41 en heb 3 kinderen. Ik maak me nogal zorgen en als ik jullie verhalen allemaal lees, wordt het er niet beter op moet ik zeggen....
Ik wil de mensen om me heen niet bang maken maar heb wel de behoefte met mensen te praten en mijn zorgen neer te leggen. Ik werd gebeld door de huisarts gebeld dat de uitslag van mijn uitstrijkje niet goed was. PAP 3a. Hij heeft me nadrukkelijk uitgelegd dat er nog niets aan de hand is, dat ik me geen zorgen moet maken maar dat ik wel naar de gyneacoloog moet gaan om e.e.a.nader te laten onderzoeken.
Ongewild maak je je natuurlijk toch zorgen. Toevallig kreeg ik vorig jaar ook al een uitstrijkje, toen was alles in orde.

Moet ik me inderdaad zorgen maken, of overdrijf ik? Ik zie dat een hoop mensen ervaring hiermee hebben (helaas) en zou die graag met jullie delen.

Misschien zijn er meer vrouwen die deze uitslag hadden en mij willen vertellen hoe het hun vergaan is?

bedankt alvast!

groetjes!

[liddy]

Het is een logische reactie om je zorgen te maken.
Het onderzoek wordt niet voor niets gedaan.
Als ik echter naar je uitslag kijkt, denk ik dat het wel mee zal vallen.

PAP 3a2 of KOPAC P5/A4-5
Er zijn cellen gevonden met een matig ernstige afwijking. De gynaecoloog onderzoekt of en wat er aan de hand is. Bij de helft van de vrouwen is geen behandeling nodig. Er is geen voorstadium van baarmoederhalskanker.
De andere helft heeft een eenvoudige behandeling van de baarmoederhals nodig. Er is wel sprake van een voorstadium van baarmoederhalskanker, maar het is geen baarmoederhalskanker.

In 2006 kreeg 0,6% van de vrouwen deze uitslag. Dat waren 2.888 vrouwen van de 507.539 die hebben meegedaan met het bevolkingsonderzoek.
Meestal schrikt u als u deze uitslag krijgt. U bent misschien bang dat u baarmoederhalskanker hebt. Maar dat is bijna nooit zo.

Voor meer informatie kun je kijken bij het RIVM die verantwoordelijk voor de landelijke coördinatie van de beide bevolkingsonderzoeken (baarmoederhalskankeronderzoek en borstkankeronderzoek).
http://www.rivm.nl/bevolkingsonderzoeknaarbaarmoederhalskanker/onderwerpen/Uitslag/index.jsp

Sterkte met het wachten op het onderzoek en de uitslag.

[Leonie2]

Dank je Liddy, voor de toelichting. het is niet erg druk he, op het forum? ik hoop dat is zsm terecht kan bij de gyneacoloog, ga morgen direct bellen.

groetjes!

[liddy]

Ja, de drukte op het forum wisselt nogal.

Als het nu lang duurt voordat je bij de gynaecoloog terecht kunt,
kun je proberen of je huisarts een afspraak voor je maakt.

Probeer in de tussentijd jezelf af te leiden.
Succes.

[Leonie2]

Hoi Liddy,

ik had geluk en kan a.s. donderdag al terecht, heb een beetje rondgebeld. Bij de 1e kon ik pas 11 mei, vond ik te ver weg. Dit ziekenhuis vroeg ook direct of het pap3a met matige of geringe dysplasie was. moest ik navragen bij de huisarts, want dat had hij niet gezegd, of het was langs me heengegaan. Anyway het was matige dus nu heb ik direct een afspraak voor een colposcopie. Kijk dat is goed werk, anders kom je eerst op afspraak, maken ze een uitstrijkje en dan moet je weer weken wachten voor een afspraak voor de colposcopie. Vind het erg spannend, maar blijf maar gewoon bezig, dat leidt af.

groetjes!

[liddy]

De gynaecoloog kan het volgende onderzoek doen:
• Een lichamelijk onderzoek. De gynaecoloog kan uw baarmoeder vanaf de buitenkant onderzoeken. Dit gaat via uw buik.
De gynaecoloog onderzoekt ook uw baarmoeder via uw vagina.
• Nog een uitstrijkje.
• Colposcopie. Met dit onderzoek bekijkt de gynaecoloog de baarmoederhals met een
colposcoop. Dit is een soort microscoop. Als er erg afwijkende cellen zichtbaar zijn, neemt de gynaecoloog hiervan een stukje weg.
Dit kan een beetje pijn doen. De afgenomen cellen worden onderzocht in het laboratorium.

Ook op de site van de Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie staat goede informatie.
http://www.nvog-documenten.nl/index.php?pagina=/richtlijn/item/pagina.php&richtlijn_id=660

In ieder geval heel fijn voor je dat je al zo snel terecht kunt.
Net wat je zegt, liever gelijk een colposcopie, dat geeft veel meer duidelijkheid.
Het kan heel goed zijn dat je na het onderzoek liever geen auto wil rijden. Niet omdat het onderzoek hier aanleiding toe geeft,
maar er kunnen emoties meespelen die maken dat je even niet genoeg aandacht hebt voor het autorijden.
En met zijn tweeën gaan vind ik plezieriger.
Succes.

[Leonie2]

Mijn man gaat met me mee inderdaad, ik zag het al niet zo zitten om alleen te gaan, alleen al vanwege de spanning. Als je iemand mee hebt ben je een beetje afgeleid. Bedankt voor alle info.

Ik ben erg gespannen maar probeer gewoon bezig te blijven en het van me af te zetten. Ik laat donderdag wel even weten hoe het gegaan is.

groetjes

[Leonie2]

Hi Liddy,

Nou de gynaecoloog heeft wat afwijkingen gezien tijdens de colposcopie en 2 biopten genomen. Nu tot 27 april wachten, dan heb ik en belafspraak en krijg ik de uitslag van het weefselonderzoek en zal ze aangeven wat er verder gaat gebeuren. Ik vond het allemaal bijzonder spannend, maar het was een hele lieve vrouw. Ze heeft me alles goed uitgelegd en ook het nemen van de biopten vond ik meevallen. Ik kon zelf meekijken op het scherm en ze heeft me ook de afwijkende plekken laten zien. Dus ja nu is het grote wachten begonnen.
Het is gek maar eigenlijk weet ik nu n og niks, behalve dat er idd afwijkende plekken te zien waren en toch was ik iets gerustgesteld. Wat er ook uit komt het is goed te behandelen. Ze verwacht in ieder geval niet dat het BMHK is maar hooguit een voorstadium van en daar kan goed iets aan gedaan worden heeft ze uitgelegd.
Een dag later ga je dan weer denken, ja maar stel dat het toch tegenvalt en het is CINIII of erger....
Je blijft je toch zorgen maken. Ik probeer gewoon maar leuke dingen te doen en mezelf af te (laten) leiden. Vlak voordat ik naar het ziekenhuis moest heb ik nog gauw een leuk jasje gekocht, dat ik zag hangen. Ik dacht: straks zegt ze: nou mevrouw dat ziet er niet goed uit..... Dus ik dacht, kopen die handel, geniet er nog maar van, ha ha. Goed excuus he, om geld uit te geven.

Ik heb het nu toch maar aan wat familie verteld, die schrokken natuurlijk ook. De kinderen heb ik niets gezegd, ik wacht de 27e maar af, misschien valt het erg mee..

Nou Liddy, mag ik je vragen, je hebt vast ook een groot ervaringsverhaal op dit gebied, kan ik dat ergens lezen? Bedankt voor je reacties en aandacht, het doet me erg goed. Toch een soort therapie om het van je af te schrijven en praten !

groetjes!

[liddy]

Hopelijk lukt het je om de tijd door te komen.
Sta jezelf toe om allerlei emoties te hebben, blijf echter niet in die emotie hangen.

Helaas voor jij heb ik nog nooit mijn verhaal opgeschreven.
Eierstokkanker wordt vaak te laat ontdekt.
Bij mij is het een volkomen toevalstreffer geweest.
Kort gezegd ik kreeg zomaar ineens om 10:30 uur zo'n afschuwelijk pijn in mijn linkerbuik dat ik om 12:00 uur rechtstreeks naar de E.H.B.O. gegaan ben.
Daar bleek af heel gauw uit onderzoek dat het gynaecologisch was en ben ik om 15:00 uur geopereerd aan een 'onschuldige' cyste aan de linkereierstok.
De cyste bleek tijdens de operatie te groot om via laparoscopie te verwijderen en is de cyste, eileider en de eierstok via een bikinisnee verwijderd. De cyste had door zijn grootte de eileider laten knakken en dat is zo ongelooflijk pijnlijk.
Na vijf dagen naar huis en einde oefening.
Totdat ik 4 weken later zo zwaar ongesteld werd, mijn huisarts en ik dachten dat ik al 3 jaar in de overgang zat, dat ik op zondag op controle naar het ziekenhuis ben gegaan.
Daar bleek mijn bloedgehalte net hoog genoeg te zijn om geen bloedttransfusie nodig te hebben. Ik werd gevraagd de volgende dag bij Dr. Kruitwagen terug te komen voor overleg. Ik dacht nog waarom mag ik niet terugkomen bij de gynaecoloog die mij geopereerd heeft, maar a la. De volgende dag hoorde ik dat de cyste bij zeer hoge uitzondering kwaadaardig was en ik daarom bij hem moest komen. Tot mijn grote geluk was het stadium 1 en waren de vooruitzichten heel goed.
Voor de behandeling was er 1 optie, ook de andere eileider, eierstok, baarmoeder en vetschort verwijderen. Liefst zo snel mogelijk met een buikoperatie, echter er moest vanwege de eerste operatie minimaal 6 zes tussen de operaties zitten.
Ik ben geholpen aan een granulosaceltumor. Hiervoor moet ik 30 jaar onder controle blijven, omdat deze tumor er om bekend staat dat hij voor hele late uitzaaiingen kan zorgen.
Het verhaal van mijn 2e operatie heb ik bewust overgeslagen. Door allerlei omstandigheden is deze periode zeer traumatisch verlopen. Dat lag niet aan Dr. Kruitwagen. Hij is inmiddels werkzaam aan de universiteit in Maastricht. Een zeer kundige gynaecoloog.
Inmiddels heb ik wel de toezegging van mijn huidige gynaecologe,dat mocht ik weer geopereerd worden er alles aan gedaan wordt om te voorkomen dat dezelfde toestanden weer gebeuren.
Nu ben ik bijna 6 jaar verder. Ik heb de pech dat ik als gevolg van de operaties o.a. nu een darmafwijking heb, die behoorlijk lastig is in het dagelijkse leven en een eventuele operatie is te riskant. Tel daar mijn ervaringen op van twee echtgenoten met longkanker en dan begrijp je hoe ik me zo in kanker verdiept hebt.
En nu ben ik heel gelukkig met mijn derde vriend en is dit forum een manier om mijn deel aan de maatschappij bij te draaien, nu werken niet meer mogelijk is.

[Leonie2]

Jeetje Liddy,

wat een verhaal. Nou jij hebt je portie ook wel gehad. Jij hebt meer met kanker te maken gehad dan je lief is. Wat goed dat je dit forum doet, ik kan me voorstellen dat dat ook ene zekere voldoening geeft. Gaat het nu wel goed met je behalve de darmafwijking?

Mijn man was heel boos toen hij hoorde dat het uitstrijkje niet goed was. Ik heb ook nogal een bewogen leven achter de rug, al is het niet zo bewogen als jouw leven! Hij zei waarom krijg jij dit nou weer, andere mensen hebben nooit wat! Ach het heeft me wel sterk gemaakt in dit leven en een vechter en ook hier komen we wel weer doorheen. Ik wordt nog steeds heen en weer geslingerd door allerlei emoties maar probeer me op het positieve te richten, de dagen kruipen voorbij!

Het is wel lekker om het op dit forum van je af te schrijven en steun te krijgen

Bedankt voor je verhaal Liddy, ik heb bewondering voor je.

groetjes!

[liddy]

Bedankt voor je compliment.
Sommige mensen krijgen inderdaad meer op hun bordje.
Daar ben ik een duidelijk voorbeeld van.
Ongelukjes, rare uitslagen etc. in de familie heet dat: Liddy heeft weer wat.
Ach. Onze Lieve Heer moet mij wel een heel sterke meid vinden als hij steeds weer iets op mijn bordje legt.
Accepteren dat ik niet meer kan werken, dat heb ik nog niet helemaal. Ik probeer nog wat bezig te zijn.
Al merk ik duidelijk dat mijn hersenen niet meer zo goed zijn. De UWV-arts benadrukte dat ik nu dingen moet doen die ik leuk vind.
Zolang ik het leuk vind, mag ik van hem 3 uur per week op louter vrijwillige basis wat werken.
Ik kan heel energiek overkomen en dan de dagen erna afgebrand zijn.
Het omgaan met de vermoeidheid is niet makkelijk.
In ieder geval ben ik een uitdaging voor de specialisten
En zo geef ik er weer een positieve draai aan.
Dat positieve houdt me overeind.
Gelukkig heb ik 6 uur in de week thuiszorg, steun van mijn familie en af en toe naar de psychologe voor een onderhoudsbeurt.
Het forum hier is ook een grote steun voor me.
Op deze manier kan ik mijn steentje bijdragen aan de maatschappij, dat is belangrijk voor me.
Zoek je positiviteit weer op na een dip, dat helpt.

[Ingrid L]

Hoi Leonie,

Ik heb je verhaal gelezen en wilde je even laten weten dat mijn moeder ruim 10 jaar geleden Pap 3b had. Ze had toen een voorstadium van baarmoederhalskanker. Ze hebben toen een conisatie gedaan, een soort kegeltje weggehaald hierbij waren de snijranden goed en ze is toen lang onder controle gebleven en hoeft nu alleen nog maar om de 5 jaar een uitstrijkje te laten doen. Alles is goed gekomen. Ik wens je veel sterkte met het lange wachten.
Groetjes Ingrid

[Leonie2]

Hi Liddy en Ingrid,

Ja dat is de kunst he, ergens een positieve draai aangeven. Al vind ik dat nu niet makkelijk. Het wachten duurt lang , en geeft je veel tijd om na te denken.

Dat heb ik me ook bedacht Liddy, over dat bordje. Je krijgt het niet als je het niet aankan, is mij geleerd..

Al lees ik hier ook een positief verhaald van Ingrid, bedankt daarvoor, dat geeft moed! Bedankt voor je reactie Ingrid.

Ik besef ook wel dat ik me waarschijnlijk zorgen zit te maken voor niks, maar dat stemmetje in je hoofd dat zegt: maar stel nou dat .....

Nog 1 week te gaan, ik hou jullie op de hoogte!

groetjes
Leonie

[liddy]

Dat stemmetje kan ook zo hardnekkig zijn.
Ik probeer met het stemmetje te praten.

Zo van: ja, het kan zijn dat het niet goed is, ergens in mijn achterhoofd moet ik ook rekening houden met die uitslag.
En als die uitslag dan niet goed is, is dat niet het einde. Dus stemmetjes ik heb weer even naar je geluisterd en nu moet je stil zijn,
nu komen de positieve gedachten weer aan bod.

Daarna is het de kunst om jezelf helemaal af te leiden, totdat het stemmetje weer even aandacht nodig heeft.
Even krijgt het aandacht, niet langer.
Veel succes met jezelf afleiden.

[Leonie2]

He allemaal,

nou ik heb de uitslag van de biopten gekregen. een stukje was CIN II, in de ander hebben ze kankercellen gevonden. ik moet as maandag weer naar de gyno, papieren regelen en gesprek met de anesthesist, want ik krijg een conisatie.

we zijn natuurlijk heel erg geschrokken, dit had de gyno ook niet verwacht. de eerste dagen was ik compleet van slag en nu ben ik een soort gelaten, ik kan nu toch niks doen. gelukkig kan ik maandag nog wat vragen stellen. het was een heel klein plekje, maar ja het zit er wel....

hoop dat alles na de conisatie goed is, ze willen dat natuurlijk zeker weten, dus ik zal nog wel even in de molen zitten...

groetjes
Leonie

[liddy]

Tja, op die uitslag zat je niet te wachten.
Gelukkig zijn je kansen heel groot. In bijna alle gevallen hoeft er na de conisatie geen behandeling meer te volgen.
Controle gebeurt dan via uitstrijkjes met steeds grotere tussenposen.
Natuurlijk ben je bang of er niet iets meer uitkomt. Toch is de kans daarop heel klein.
Weet ik, heb ik eerder gezegd en bleek niet zo te zijn.
En toch blijf ik zeggen je kansen zien er goed uit.

-----
Baarmoedermondsparende techniek toegepast
In een voorstadium of een vroeg stadium van kanker is lisexcisie de behandeling van eerste keuze. Bij deze methode wordt met behulp van een metalen lus het overgangsgebied tussen baarmoederhals en baarmoedermond tot een diepte van maximaal 6 mm verwijderd. Bij deze techniek wordt de baarmoedermond gespaard, omdat slechts een oppervlakkig deel van het bekledende weefsel wordt verwijderd. Het verwijderde weefsel wordt onderzocht en zodoende krijgt de gynaecoloog een bevestiging of ontkenning van zijn eerder per biopsie gestelde (voorlopige) diagnose. De behandeling vindt poliklinisch plaats onder lokale anesthesie.

Een andere behandelingsmethode is exconisatie. Hierbij wordt onder algehele of plaatselijke anesthesie een kegelvormig stuk weefsel uit de baarmoedermond gesneden. Deze ingreep is primair gericht op het stellen van een diagnose (zie 'Diagnostiek'). Uit onderzoek van het weefsel kan blijken dat hiermee de afwijking compleet verwijderd is. In dit geval is de ingreep ook therapeutisch (genezend) geweest.
-----

Je kan dat je na de conisatie last hebt van je spieren, vermoeid bent.
Dus maak het jezelf gemakkelijk, zorg dat bijv. voor de eerste dagen de boodschappen in huis zijn.
Lichamelijk valt het allemaal best mee, hoor ik van andere vrouwen, toch moet je de geestelijke impact niet uitvlakken.
Je gaat immers niet voor je lol naar het ziekenhuis.
Je hebt gewoon behoefte aan het even rustig aandoen.

Veel succes.

[Leonie2]

Hi Liddy,

ja het geestelijke aspect vind ik eigenlijk nog het moeilijkste. het kan me ineens aanvliegen en dan raak ik helemaal over mijn toeren. de angst dat ze nog meer vinden. als ik logisch nadenk weet ik dat er nog heel veel stappen te gaan zijn voordat het echt foute boel is. tuurlijk als mijn baarmoeder er voor de zekerheid uitmoet, geen probleem, gelukkig heb ik al kinderen. maar weer die spanning van de operatie en wat vinden ze dan weer of is het dan klaar.

ik denk dat de angst ook komt doordat het steeds anders blijkt te zijn dan 'verwacht'. pap3a is in principe niet ernstig, maar bij mij toch wel. nu is de kans klein dat ze nog meer vinden, maar ja, eerst zien en dan geloven hoor.

ik vind het allemaal zo moeilijk te bevatten dat dit mij gebeurd. een maand geleden wist ik nog van niks en nu heb je een constante angst in je die voorlopig nog wel zal blijven, want ook na de behandeling ben je nog 3 jaar onder controle. op zich natuurlijk goed, maar wel steeds de spanning van een uitstrijkje en weer wachten op een uitslag. echt heel moeilijk.

bedankt voor alle informatie Liddy, ik hou je op de hoogte. ik word als het goed is binnen 3 weken geopereerd.

groetjes
Leonie

[liddy]

Afleiding zoeken, dat is heel belangrijk.
En o zo makkelijk gezet en o zo moeilijk gedaan als je in een dip zit.
Kanker komt vaak als een dief in de nacht.
Geen tijd van voorbereiding, je plonst er middenin.
In het gesprek waar voor het eerst verteld werd dat ik kanker had, hoorde ik alles aan en het drong niet door.
Pas bij het tweede gesprek een week later besefte ik wat er aan de hand was.
De controles zijn voor mij nu om het half jaar. Daar kan ik goed mee omgaan, tot een week voordat ik de uitslag krijg.
Dan komen toch weer de kriebels 'zou het wel goed zijn'.
Je leert gaandeweg met die angst om te gaan.
De koffieochtenden van stichting Olijf helpen mij hierbij.
Succes.

[shenniep]

Hallo ik vraag mij af hoe is het nu verder gegaan.
We hebben dus niets meer vernomen hoe het is afgelopen.
Ben best wel benieuwd hoe het nu met je gaat.
hopelijk kom je nog een keer terug voor de uitslag, Hennie