Slechte film

[LouLou]

Beste Lezer,

Vorig jaar naar de film 'een vrouw komt bij de dokter' geweest & nu zit ik er zelf in (alleen ga ik niet vreemd )). Mijn vriend (37 jaar) heeft een leyomiosarcoom (LMS) met veel uitzaaiingen in de longen heeft niet lang meer te leven. Ze kunnen niks meer voor hem doen. Het is afwachten hoe lang het nog gaat duren. Het is niet te geloven, zo geniet je volop & intens van het leven en zo zit je midden in een enorme nachtmerrie. Ik weet het allemaal even niet meer. We hebben een dochtertje van 2,5 jaar en ze is enorm gek op haar vader en hij op haar. Ik wil dat ze nog volop en lang van elkaar kunnen genieten & ik wil m'n maatje niet missen (( Is er iemand in een vergelijkbare situatie???

Mvrgr LouLou

[liddy]

Het verbaast me niets dat je het even niet meer weet.
Het is ook niet normaal wat jullie overkomt.
Wat heel hard zal klinken is het volgende.
Ga eerst alles regelen. Zorg dat je weet hoe hij zijn begrafenis wil.
Dit is heel moeilijk om over te praten, echter hoe langer je dit gesprek uitstelt, hoe moeilijker het wordt.
Mijn man heeft zelf uitgezocht waar hij wilde liggen en dat gaf hem zo'n rust dat dat geregeld was.
Als je het nog niet gedaan hebt, licht je eventuele werkgever in, de crèche als jullie dochter daar naar toe gaat.
In het ziekenhuis kunnen ze je ook op weg helpen hoe het aan te pakken naar jullie dochter toe.
Probeer iedere dag toch van kleine dingen te genieten.
Wie weet is het een idee dat je man een verhaal gaat schrijven over zijn jeugd.
Zo kan jullie dochter later een beter beeld krijgen van haar vader.
Maar bovenal, je gevoelens gaan waarschijnlijk op en neer als in een achtbaan.
Dit hoort erbij.
Zoek een gesprekspartner waar jij je verhaal kwijt kunt, waar je dingen kunt bespreken die je niet met je man kunt bespreken.
Ik ging daarvoor naar de huisarts. Een ander gaat naar de dominee.
Uit je gevoelens en krop het niet op. Je moet zuinig zijn op jezelf, want je weet niet hoe lang het gaat duren.
Ook hier schrijven kan je helpen bij het verwerken van alles wat er op je afkomt.
Je bent welkom.
Heel veel sterkte.

[stoffeltje]

hoi loulou,
dat is een flinke klap als je vriend het heeft,en dat het niet op een afstand blijft.
moeilijk zo ook met een kleintje erbij.
zelf heb ik het aan de zijkant meegemaakt,
mijn broer had kanker en was getrouwd en kinderen.
dus mijn schoonzus maakte ong. hetzelfde mee.
er is hier ook een topic van "ook partner van".
veel sterkte stoffel

[flipje]

Hoi Loulou, ik reageer nu op jou, want een tijdje geleden heb jij op mij gereageerd, maar omdat ik mijn wachtwoord kwijt was kwam het er niet van. Ik zit in een gelijk soort situatie, mijn man heeft uitgezaaid slokdarmkanker met alleen maar chemo's voor levensverlenging. Mijn meisjes zijn net 5,7 en 9 jaar. Mijn wereld stortte in op 23 nov. Alle foto's van ons gezin krijgen een andere vreselijke lading, we hebben geen toekomst meer samen en dat is een vreselijke afschuwelijke gedachte en we moeten het er mee doen, net als jullie. Ik zou een boek kunnen schrijven over alle gevoelens/gedachtes die door mijn hoofd vliegen. Herken jij dit? Ieders leven gaat door en dat van jullie staat stil!
Wat is jullie perspectief? Hoe gaat het momenteel? Mijn man schrijft bijna elke dag in een mooi boek zijn eigen leven, zijn jongensdromen, waar die opgegroeid is, wat voor levensverwachtingen hij had en wat zijn meisjes voor hem betekent hebben, zodat ze later zich een beeld van hem kunnen krijgen, maar ook weten dat hun vader vreselijk veel van hen gehouden heeft! Want iedere tastbare herinnering is er 1!
Meid, ik weet hoe je je voelt, ook al is het via dit contact, ergens voel ik me lotgenoot met jou!!