manisch depressief en kleincellig longkanker

[yvonne31]

Hoi brenni,

tijdje niets van je gehoord, dus ik ben blij dat je er weer bent.
Ja Disney was geweldig !!
En over 12 dagen gaan wij trouwen. ( mijn moeder is er dan ook bij als getuige). Dus ontzettend druk, maar ook erg emotioneel allemaal.
Mijn moeder gaat nu toch echt achteruit, ze heeft nutridrinks gekregen om op gewicht te blijven. Want nu valt ze ongeveer 1 kilo per week af.
Ik schrik als ik haar in haar ondergoed zie staan. Zo mager heb ik haar nog nooit gezien, ze was altijd lekker gevuld ( rond 100 kilo en nu 70kilo).
Goh wel moeilijk hoor als je moeder zo depresief is, het maakt het voor jou ook niet makkelijker. Heeft zij daar speciale medicijnen voor ??
Ik zou willen dat jou moeder net zo positief kon zijn als de mijne. Die blijft maar doorgaan. Tuurlijk heeft zij ook haar momenten dat ze het niet meer ziet zitten, maar dat duurt nooit zo lang.
Ik ben vorige week even ingestort, lekker 1 dag alleen maar lopen huilen.
Best goed een keer !! Iedereen zat er op te wachten.
@ dagen lekker thuis gebleven om even uit te rusten, want mijn hersenen blijven maar malen. Erg vervelend voor de nachtrust, dus overdag ben ik zo moe.
Kun jij het allemaal nog aan???
Ik heb mij best zorgen om jou gemaakt, toen je niets meer liet horen.
Maar soms heb ik even de tijd nodig om dingen op een rijtje te zetten en heb ik gewoon geen zin om te internetten en dat zal voor jou ook gelden.

veel succes en kracht,

groetjes Yvonne

[miep]

Hallo Brenni en Yvonne,

K heb jullie brieven gelezen en ik wil jullie allebei héél veel sterkte wensen met jullie mams.

Hoe gaat t met jullie en jullie mams?
Mijn moeder (52jr) is nu een jaar ziek.
Kleincellig longca met uitzaaíngen naar de lymfeklieren, de lever,
de alvleesklier en waarsch. ook in de darmen en bijnier.

Ze heeft 30 longbestralingen, 10 hoofdbestralingen(preventief)
en ik geloof 10 chemokuren gehad. Ook heeft mn mam een tracheastoma. (buisje in de hals om te ademen)

Nu gaan ze nix meer doen...
Want de vorige week dinsdagn8 dacht iedereen dat ze de n8 niet zou halen tgv de chemo. Nu gaan we genieten samen voor de tijd die we nog samen krijgen. 19,20,21 aug. gaan we (zus van mam, mn nicht, mam en ik) een weekendje naar M'stricht. Als dit gaat... Ik hóóp t echt!
Verder genieten we vd kleine dingen.

Ik hoop dat mam mn boek nog klaar krijgt.
Dit is een boek, geschreven door Elma v. Vliet met allemaal leuke maar ook emotionele onderwerpen.
Dit is n soort vragenboek, wat mam dat in ''moet'' vullen. Als dit klaar is, is dit mijn boek ván mam!!!
Echt heel mooi! Misschien een leuke tip. De titel is; Mam, vertel 's omdat je bijzonder bent!

Yvonne, hebben jullie een fijne bruiloft gehad?

Heel veel sterkte

groetjes Miep

[yvonne31]

Hallo Miep en Brenni,

De bruiloft was echt perfect, alles en iedereen was perfect, het weer was prachtig ( de mooiste dag van de week). Maar het allerbeste was het feit dat mams erbij kon zijn. De hele dag tot 22.00 uur aan toe. Dat was het mooiste van de gehele dag. Oke mijn man mocht er uiteraard ook wel zijn.
Die bijzondere man staat mij bij in deze ongelooflijke moeilijke tijd, waardoor ik niet altijd even gezellig ben.
Want moeilijk dat is het.
Afgelopen donderdag hebben ze bij mijn moeder een stent van 9cm geplaatst in haar 12vingerigedarm, die was nml afgesloten door de tumor.
Haar maaginhoud kon dus geen kant op, haar medicijnen werden niet door het bloed opgenomen hierdoor, dus ze had pijn VEEL pijn. Afschuwelijk om te zien, en dan toch positief blijven en doorgaan.
Maar nu slaat de morfine dus wel aan met als gevolg: ze ligt al 2 dagen in bed, ze is verward eet nauwelijks en slaap alleen maar. Echt naar om te zien, maar volgens de huisarts duurt dat een paar dagen en moet zij zich na het weekend een stuk beter voelen.
Het lijkt wel of ze er niet helemaal bij is.
Miep, ook ik volg alle verhalen op deze site en ik hoop dat ook jij nog lang mag genieten van jouw mams. Mijn mams is nu ook alweer 1jaar ziek, en ik zie haar aftakkelen met de maand,week,dag. Ik leef met jou mee en denk aan iedereen die een zieke ouder/kind heeft.

Veel kracht en sterkte toegewenst

groetjes Yvonne

[brenni]

Hoi Yvonne, ten eerste wil ik jou feliciteren met jouw huwelijk. En het feit dat jouw moeder erbij was is natuurlijk geweldig. Hopelijk gaat het nu wel een stuk beter met haar. Ik had gelezen dat ze wat complicaties had. Ja je ziet ze inderdaad met de maand, week, dag aftakelen. Erg allemaal. En in ons geval is het zo dat de tumor (nog niet ) is teruggekomen in de long en zou je dus zeggen, iets wat de dokters ook zeggen, dat is toch geweldig nieuws? Ja, is het zeker ook.... alleen kan iemand mij dan verklaren waarom ik haar dan in mijn ogen erg achteruit zie gaan? Het gaat toch immers zo goed, ze heeft (nogmaals namens de dokters) geen uitzaaiingen. Maar ze krijgt geen scan!!!! Dat kunnen ze dan toch niet zien, en het feit dat ze geen pijn heeft kan er ook mee te maken hebben dat ze antidepressivia slikt en kalmeringstabletten. Dus wij hebben eigenlijk heel erg goed nieuws gekregen en natuurlijk ben ik daar ook dolblij mee alleen is het voor mijn gevoel allemaal heel dubbel. Ik laat dat overigens niet aan mijn moeder blijken, want ze heeft nu natuurlijk ontzettend veel hoop en dat wil ik haar niet afnemen ze toch zo'n lieve poeperd. Echt mijn lieve schat. Misschien heb ik dit gevoel wel omdat ik juist zo bang ben om haar te verliezen, iets waar ik absoluut niet aan moet denken. Volgende maand zijn we jarig, ik ben op haar verjaardag geboren en wil dan ook echt iets aparts met haar gaan doen. Echt zo'n moeder dochter ding. Hopelijk is het niet de laatste...........

Veel liefs en sterkte en kracht voor jou, je moeder en iedereen Brennie

[yvonne31]

Lieve Brenni

Wat een goed nieuws voor jou en jouw moeder. geen uitzaaiingen.
Maarre helaas is mijn moeder intussen al overleden, 9 dagen na onze bruiloft. In onze armen en op een vredige manier. 02 augustus was een mooie dag die ik nooit meer zal vergeten omdat mijn moeder er nog bij is geweest. 11 augustus was de ergste dag uit mijn leven, maar ook een bijzondere dag omdat mijn moeder haar rust heeft gevonden. Geen pijn meer geen medicijnen meer gewoon rust.
Ik hoop dat jij en jouw moeder jullie verjaardagen nog heel lang samen mogen beleven en VIEREN !!!! geniet van elkaar . En als je iets niet vertrouwd blijft die artsen lastig vallen net zolang tot ze toegeven.

Dikke kus Yvonne

[brenni]

Lieve Yvonne,

Als eerste gecondoleerd met dit enorm verlies! Wat vreselijk erg voor je.... heb er bijna geen woorden voor.... Je weet dat dit gaat gebeuren en toch ben je er niet op voorbereid! Ik wens jou (jullie) enorm veel sterkte toe!!!!

Heel veel liefs en een dikke kus van brenni

[yvonne31]

Hallo Brenni,

bedankt!
Tja wat zal ik zeggen?
Het leven gaat door, MAAR een stuk moeilijker en zwaarder dan voorheen.
Maar dat zeg ik niet tegen iedereen, meestal zeg ik:
Ohhhh het gaat prima met mij (want de meeste willen niets anders horen).

Mijn moeder haar moeder is ook nog ziek dus dat schiet allemaal niet op.
Maar ook dat lost zich zelf wel weer op.
Ik voel dat mijn moeder haar kracht in mij zit, dus voorlopig sta ik nog overeind en stevig op mijn 2 benen.

Hoe gaat het nu met jouw moeder??
Is er al meer bekend?? Je had toch twijfels over die positieve uitslag??

groetjes Yvonne

[brenni]

Hoi Yvonne,

Wat ben jij een sterke en knappe meid! Ik kan het me nu nog totaal niet voorstellen dat ik straks ook zo dapper ben, maar ja dat had jij voorheen natuurlijk ook niet. Toch denk ik dat het ook de hulp van onze lieve heer is dat we na zo'n verlies toch weer door kunnen (moeten) hoe moeilijk het ook is. En ja we hebben allebei lieve kindertjes dus alleen voor hun al moeten we sterk zijn. Over mijn moeder, ja in november moet ze weer op controle en dan zien we wel weer verder. Ik zie wel dat ze een beetje verstrooid begint te raken. Ze vergeet heel snel dingen en de laatste tijd wilt ze heel graag heel vaak bij ons zijn. Dat had ze voorheen niet zo. Bij de laatste controle zeiden ze dat ze niet zo gauw meer een scan maken, alleen longfoto's om te zien of de tumor terug is of niet. De specialis zei dat als ze uitzaaiingen zou krijgen of al heeft, dat ze daar dan niets meer aan kunnen doen. Zij zou een volgende chemo of bestraling lichamelijk niet aankunnen. En ik denk dat ik daarom een beetje bang ben, het is goed nieuws dat de tumor nog niet terug is maar jij en ik weten dat daar elke dag verandering in kan komen.......... en dan..........?? Nogmaals ik vindt je echt een hele dappere meid en nogmaals veel sterkte. En zeker weten dat jouw moeder bij jou is. Ik hou je op de hoogte. Veel liefs en een knuffel van Brenni

[yvonne31]

Hallo Brenni ,

Hoe gaat het er nu mee??Trek jij het nog een beetje??
Ik ben op helemaal op. Alles komt er nu uit dmv hoofdpijn, spierpijn alsof ik ben overreden door een vrachtauto.
Over 2 weekjes gaan mij man en ik er even een weekendje tussenuit, want anders draai ik door. Het gemis is enorm en emotioneel kan ik niets er meer bij hebben. Ben snel geirriteerd en ontzettend moe.
Met het verdriet kan ik leven, maar het moeten missen van mijn mama is te veel. Ik wil vloeken, schelden slaan schoppen. Ik wil haar gewoobn terug en dat gaat niet meer. Mijn zus en ik zorgen op dit moment ook voor de ouders van mama omdat opa demeterend is en oma haar heup heeft gebroken, wat nog steeds niet goed gaat na bijna 3 mnd.
Wij hebben beloofd om voor die 2 bejaarde mensen te zorgen dus dat doen wij ook. Maar het is een zware last bovenop al die andere toestanden.
Maar ik ga gewoon door met adem halen en voor mijn gezinnetje zorgen.
Ik probeer zoveel mogelijk te genieten van alle herfstkleuren en op dagen als deze dat het kl*te gaat gewoon alles te laten komen zoals het komt. Ook denk ik veel aan mama en wat zij zou doen in bepaalde situaties.
Ik hoop voor jou dat alles nog steeds goed gaat met jouw mama
Ik wens jou veel sterkte en kracht de aankomende tijd.

Groetjes Yvonne

[Brenni]

Hoi Yvonne,

Het is allemaal oneerlijk! Bij mijn moeder hebben ze vorige week uitzaaiingen gevonden in haar lever ! Haar lever zit dus helemaal vol. Ze geven op dit moment weer chemo (wel de dosering verlaagd) om de klachten te verminderen. De arts is ook al bij haar thuis geweest om bepaalde dingen te bespreken. Ze is nu dus echt definitief ongeneeslijk ziek. De dokter was er sowieso niet zo over te spreken dat zij toch voor die chemo gekozen had. Want waarvoor eigenlijk.....? Het zal bijna of niets baten en ze wordt er alleen nog maar nog zieker van. Wij hebben wel een bed voor haar geregeld zodat ze lekker in de huiskamer kan liggen en niet steeds naar boven moet. Nu is het moment gekomen dat we zaken moeten bespreken waar ik totaal niet tegen opgewassen ben. Heb er zoooooveeeeel verdriet van. Ik slaap al 4 nachten niet goed. Alleen maar piekeren en huilen. Huilen om verdriet maar ook boosheid. Waarom????? Ik heb nog best veel hoop gehad, dacht van misschien komt het nog wel goed, niet wetende dat we al zo snel ons moedertje gaan verliezen. Dit doet zo'n pijn dat ik er nu even mee stop. Yvonne, jij nog steeds veel sterkte en geniet maar volop van je gezinnetje. Liefs Brenni

[Gast]

Oh Brenni,

wat k*t zeg !
Maar hoe moeilijk het ook is, praat wel met haar. over ALLES.
Vraag wat je vragen wilt. Tref alle voorbereiding samen met haar.
Zodat je straks er niet over na hoeft te denken. Ik weet precies hoe jij je nu moet voelen. Gefrusteerd omdat jij niets kunt doen om het beter te maken. Het gevoel dat de grond onder je voeten is weggeslagen. Het verdriet waar je niets mee kan, behalve het eruit gooien. ( praat hier ook over met je moeder en familie). En de gedachte om je moeder kwijt te raken, die maalt de hele dag door je hoofd. Dat is zo erg omdat je je gedachten niet uit kunt schakelen. Probeer via de huisarts slaappillen te krijgen, die zul je hard nodig hebben de aankomende periode.
Ik had hele lichte ïnslapers" omdat ik mijn dochtertje 's nachts ook nog wilde horen, en ik niet knock out wilde zijn.
Ik denk aan je en als je wilt praten ben ik er voor je.
HEEL VEEL STERKTE

liefs Yvonne

[brenni]

Hoi Yvonne,

Bedankt! Ja, het maalt 24 uur per dag door mijn hoofd. Ik krijg het er ook niet uit. De gedachte dat ze er binnenkort niet meer zal zijn....... dat trek ik niet. En dan vooral omdat ze ondanks uitgezaaide lever en andere nare kwaaltjes heeft zoals maagpijn (komt door de lever), vochtophoping (komt door de lever) er toch goed aan is. Ze ziet er aanzienlijk slechter uit, dat wel maar is ondanks alles nog ontzettend bij! De oncologe die de chemo geeft zegt dat het onzettend snel zal gaan?? En dat we nu echt alles alvast moeten regelen voor het straks te laat is. Mijn zus heeft die zware taak op zich genomen door specifieke vragen te stellen wat wie of hoe ze haar begravenis wilt hebben. Wij zijn heel hecht allemaal met elkaar maar toch zijn er dingen die we niet weten. Wilden er gewoon nooit over praten, hadden altijd het idee dat dat niet hoefde want er gebeurde ons toch niets! Nou, hadden wij het even mooi mis . Mijn zus is de oudste en voelde zich hier verantwoordelijk voor. Maar voor haar is het ook ontzettend moeilijk. Om zo'n dingen met je moeder te bespreken op zo'n jonge leeftijd ( ze is pas sinds oktober 53 jaar) is verschrikkelijk. Het is natuurlijk altijd erg, maar zo jong....... Wij twee zijn ook samen jarig, ik ben op haar verjaardag geboren. Ik sta onderhand op het punt om in elkaar te zakken. Ik slaap al 5 nachten niet fatsoenlijk. Het is nog niet zover maar ik zie mijn moeder in mijn dromen in een kist liggen. Je kunt je wel voorstellen dat ik dan alleen maar huil. Kan er ook niets aan doen die beelden krijg ik gewoon door. Misschien wel uit onmacht. Willen er iets tegen doen, maar kan gewoon niet. Die chemo wat ze nu krijgt is puur voor haar kwaaltjes te verminderen. Ze zeggen gewoon knalhard dat het niet te genezen is.... Nou Yvonne ik hou je op de hoogte en ik vind het super van je dat je toch nog op deze site bent en interesse toont voor andere. Tenslotte heb jij ook ontzettend veel meegemaakt. Nogmaals bedankt. Veel liefs Brenni

[yvonne31]

Lieve Brenni,

tuurlijk blijft ik ook geinterreseers in andere lotgenoten.
Ik heb veel steun gehad aan jullie en hoop dat ik nu jullie kan steunen.
Ik hoop dat je moeder en jij wel heel goed kunnen praten over haar ziekte, laat niet alles aan je zus over. Maar praat zelf ook over de dingen die geregeld moeten worden. Wij hebben dit met het hele gezin gedaan, was niet makkelijk. Maar wij wisten allemaal hoe mijn moeder het wilde hebben, dus geen onzekerheden achteraf. Jij denkt aan hele andere zaken misschien dan je zus. En als je alles op papier zet, samen met jullie moeder komen er achteraf ook geen twijfels.
Wij hadden een oom die onze beslissing om mama thuis te houden in twijfel trok, maar wij konden nu met z'n allen zeggen dat mama dit zelf wilde. En zij had dit ook met de huisarts besproken.
Het is heel raar ook ik dacht in te storten, maar dat is nog niet gebeurd.
Misschien komt dat nog, misschien ook niet. ik laat alle emoties over mij heen komen. Ik huil nog regelmatig omdat ik haar zo mis. Haar geur haar stem ALLES. En voor veel mensen is het al 4.5 maand geleden. nou voor mij is het alsof het gisteren gebeurd is.
Probeer ondanks alles zoveel mogelijk te genieten van jouw moeder, nu kan het nog!! Vraag wat je vragen wilt schroom niet !!!
Heel veel sterkte deze tijd met al die feestdagen !!

Liefs Yvonne

[bren]

Hoi Yvonne,
Hoe gaat het met je? Met ons gaat het redelijk goed mijn moeder krijgt op dit moment weer chemo en het slaat aan!! Ongelooflijk toch? 4 weken geleden zeiden ze nog dat we snel alles moesten regelen want het kon heel snel gebeurd zijn en nu is ze er nog steeds en ze voelt zich redelijk goed! Heeft 3 weken geleden morfine gehad 4x daags 10 mg en ze sliep de hele dag. Ze had ontzettende pijn in haar zij. En nu is ze van de morfine af, heeft geen pijn meer, eet weer is weer redelijk vrolijk..... Gelukkig natuurlijk wij zijn reuzeblij. Maar het is wel geestelijk ontzettend vermoeiend om hiermee om te gaan. Eerst zeggen ze dit en nu zeggen ze dat. Maar dit allemaal wil niet zeggen dat het nu allemaal goed zit het kan net zo goed overmorgen totaal anders zijn. Daarom sporen wij haar ook aan om zolang ze zich goed voelt er alles uit te trekken wat eruit te trekken valt en te genieten en gelukkig doet ze dat nu ook. Ze beschouwt het gewoon als een geschenk om nog een tijd bij ons te mogen zijn.....! Gelukkig komt ze nu ook weer buiten, lekker een frisse neus halen. Het zijn maar kleine uitjes, maar beter dit dan niets toch? Nou Yvonne ik hoop dat je het zelf nog trekt en ik hou je uiteraard op de hoogte!

Veel liefs Brennie

[yvonne31]

Hallo Brennie

Oh wat een goed nieuws.!!!
geniet ervan en probeer even niet aan alle ellende te denken. ( ook al is dat moeilijk).
Ik was al even een tijdje niet meer op het forum geweest, want met al die feestdagen had ik het ontzettend zwaar.
En ik zit nu sinds oudjaarsavond in een flinke dip. Het gemis komt nu de hoek om zeilen met flinke vaart. Ik mis mijn moeder zo erg dat het gewoon lichamelijk pijn doet. Maar dat was gewoon te verwachten.
Ik bleef maar doorgaan en doorgaan en dat houdt een keertje op. Dus ik neem nu de tijd om te rouwen en te huilen. Ik werk wel gewoon, maar neem afstand van "klagers en zeuren" hun "problemen" kan ik er niet bij hebben.
Ik geniet van mijn man en dochtertje en mijn vader en zorg een beetje voor de ouders van mijn moeder ( ja die leven allebei nog en hebben het zo zwaar nu hun lievelingsdochter is overleden).

DUS NOGMAALS GENIET VAN ELKE DAG !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Liefs Yvonne

[lieseje]

hey, ik weet het nu al 3 weken dat mijn mama kanker heeft nu past weet ik hoeveel u mama voor je betekend xxx l.

[eliesje]

hey mijn mama heeft ook kanker ik voel me echt vreselijk ik weet wat het is ik heb mijn papa ook al bijna verloren aan een ziekte 2 jaar geleden maar dat is goed gekomen en nu mijn mama nu bestef ik pas wat mijn mama voor mij betekent

[jodyi]

hoi Eliesje,

ik kan me voorstellen dat je verschrikkelijk bang bent... eerst je vader.. nu je moeder... je merkt vaak pas wat geluk is, als je het moet missen... en wat gezond zijn inhoud als jij of iemand in je omgeving het niet meer is...

heel veel sterkte in elk geval!

jodyi

[Bren]

Hoi Eliesje,

Wat erg voor je. De schrik moet er voor jou nu wel dubbel in zitten. En ja jammer genoeg komt er vaak een ziekte aan te pas eer je beseft hoeveel je van elkaar houd. Tenminste bij mij dan. Ik bedoel ik stond er eerst niet zo bij stil, alles wordt nu veel en veel belangrijker. En vooral de kleine dingen in het leven. Wij genieten nu volop samen met mijn moeder. Nu kan het nog.... En we proberen in elk geval niet negatief te denken over haar ziekte. Wij hebben nu zoiets van kom op het is nu goed en wat morgen is zien we dan wel. Dat is absoluut niet altijd makkelijk maar wel het beste voor ons als kinderen en kleinkinderen als voor mijn moeder zelf. Nou ik wens jou veel sterkte en hou de moed erin!!!

Veel liefs Brenni
(Mijn moeder heeft kleincellig longkanker met uitzaaiing naar de lever. Ze voelde zich een dikke maand geleden ontzettend slecht met veel pijn. Nu bijna 4 chemokuren verder heeft ze zich weer opgekrabbeld en voelt zich momenteel heel goed. Iets wat de dokters en ons een maand geleden niet konden voorspellen. We moesten alles regelen want ze zou hoogstwaarschijnlijk oud en nieuw niet meer kunnen meemaken????)

[stoffeltje]

hoi brenni,
hoe gaat het nu met je moeder?
het is de eerste keer dat ik hier op jou reageer.
lees wel steeds hoe het met jou moeder gaat.
het laatste stukje wat je schreef herkende ik zo dat ik toch maar eens moet reageren.
<had ik trouwens al veel eerder moeten doen>.
zelf herkende ik dit nl. met mijn broer.
nu bijna 2 en een 1/2 jaar geleden werd dit ook tegen mijn broer gezegt.
hij zou nog maar van 3 weken tot 3 mnd. te leven hebben.
toen heeft hij zelf tot op de puntjes alles zelf nog geregelt.
dit om voor zijn vrouw en kinderen hier niet mee te belasten.
het is echt niet voor te stellen als je je broer dit zelf ziet doen.
nu nog steeds als hij bij zijn arts komt zegt de arts , ik kan je tot de deur geven en verder weet ik het echt niet.
eerst de klap die je hoort ,je broer heeft kanker.
mijn broer leeft god dank ook nog.
maar de angst blijft er.
probeer te genieten en probeer positief te blijven met je moeder .
hoewel dit ook erg moeilijk is.
zelf proberen we dit met prettige dingen ,waar mijn broer ondanks alles naar toe kan leven.
het gaat wel erg slecht met hem de laatste tijd.
de klachten worden steeds erger.
en de dingen die hij kan doen worden steeds minder.
maar toch het zijn ook de kleinere dingen waar je naar toe kan leven.
ik hoop dat je moeder niet te veel pijn heeft.
hoop te horen hoe het met je moeder en jou gaat.
heel veel sterkte en liefs.
anita <stoffel>

[bren]

Hoi stoffeltje,

Bedankt dat je gereageerd hebt. Ja op dit moment gaat het niet zo goed met mijn moeder. Ze heeft gisteren een bloedtransfusie gekregen omdat haar hb te laag was en dus ook ontzettend down en moe was. Is natuurlijk even afwachten of het ook aanslaat. Normaal gesproken zou ze zich nu al relatief wat beter moeten voelen, maar doet ze niet. Integendeel, heb geprobeerd boodschappen met haar te halen zodat ze toch ook even de frisse lucht op gaat. Maar het gaat allemaal zo moeizaam. En af en toe geeft ze zo'n blikken alsof ze gewoonweg niet weet waar ze op dat moment is. En dat is zooooo frusti, want het klinkt zo dubbel, maar ze weet wel alles alleen komt ze zo verward over. Ze kan ook niet normaal staan, staat voorovergebukt. Het lijkt erop dat het einde nadert, maar dat dachten we eerder ook. Is ons toen ook verteld. Wij krijgen ook zo'n slechte begeleiding. Weet je, af en toe heb ik gewoon het idee dat ze mijn moeder willen sparen op het gebied van slecht nieuws geven. Volgens mij willen ze verhinderen dat ze zich helemaal laat verslappen. Kijk dit bedoel ik nou, het is maar een dik jaar geleden dat mijn moeder ziek geworden is maar een jaar lang dag in dag uit speculeren over het hoe, wat, waarom is ontzettend vermoeiend. Niemand kan ons geruststellen (ze is definitief ongeneeslijk ziek), maar ook niemand verteld ons wat ons en mijn moeder natuurlijk te wachten staat. Kan namelijk ook niet iedereen reageert anders op de ziekte met zijn behandelingen.
Jullie zitten ook al lang in de onzekerheid. Is toch ontzettend vermoeiend? En dan ook nog ondanks alle ellende proberen te genieten van ook al zijn het maar de kleine dingen. Tja, we doen het maar is en blijft moeilijk..........................


Heel veel sterkte en kracht toegewenst voor jou, je broer en de rest
Groetjes Bren

[stoffeltje]

hoi bren,
het afwachten hoe alles verder verloopt is erg onzeker.
soms gaat het sneller achteruit en wordt je angstiger en bang.
en dan is er weer een periode dat het rustiger verloopt.
bij mijn broer merk ik dat als hij dingen in het vooruit zicht heeft dat het
wat afleiding geeft.
die rotziekte is er dan nog wel.
hij zoekt nu druk naar een huis ,hoewel hij geestelijk achteruit is gegaan,
voor zijn vrouw , een kleiner huis.
en zijn jongste dochter is zwanger en verwacht in mei haar kindje.
de gedachte bij mij is gelijk mag hij dit nog maar meemaken,hij zelf is erg sterk en zegt waarom niet.
daarna gaan we toch ook weer op vak..
soms sta ik van de levenswil van mensen te kijken.
zelf hoop ik ook alle sterkte voor jou en je moeder.
blijf op de been hè.........
groetjes anita

[bren]

Hallo Stoffeltje,

Wij hebben vandaag het vreselijk bericht gekregen dat mijn moeder uitzaaiingen heeft in haar hoofd! Ze ligt in het ziekenhuis omdat ze is gevallen en ontzettend verward is. Ze geven haar nog maar een paar weken zo niet korter.............. Ben sprakeloos. Hoort nog van me

[stoffelje]

lieve bren,
schok vreselijk toen ik het las.
zulke dingen verwacht je toch niet .
wat zullen jullie een erg moeilijke en verdrietige tijd doormaken.
probeer op de been te blijven en praat veel met je moeder<zover mogelijk>en met je fam..
jullie hebben al zoveel mee moeten maken.
het is niet te hopen dat je moeder veel pijn heeft.
ga er zoveel mogelijk naar haar toe ,al is het maar om haar hand vast te houden.
dat doet soms al veel,de aanwezigheid.
het gevoel voor je moeder om niet alleen te zijn in haar strijd.
vreselijk veel sterkte en liefs.
anita

[Bren]

Hoi Stoffeltje,

Ben vanavond weer bij mijn moeder geweest. Ga elke dag 2 tot 3 keer naar haar toe. Sinds vanavond heeft ze 38 graden verhoging gekregen en de verpleegters zeggen dat het tumorkoorts kan zijn of een beginnende longontsteking. Mijn moeder heeft dexametason gekregen om te proberen of ze de tumor in haar hersenen kunnen verkleinen of tijdelijk stop kunnen zetten zodat ze nog zo lang mogelijk (helder) blijft. Ze vergeet heel veel, is erg verward en slaapt aan 1 stuk door. Dag en nacht. Alleen als er íemand bij haar komt is ze wel wakker te maken maar na 10 minuten is ze ontzettend moe. De longarts heeft ons dus verteld dat dit nog maar een paar weken ´kan duren. Vaak denk ik misschien vergist hij zich wel en kan het hopelijk nog maanden goed gaan, maar als ik realistisch ben weet ik dat het niet zo is.... Elke dag gaat ze een stapje achteruit. Ze kan bijna (zeg maar gerust helemaal niet meer) lopen, niet zelfstandig drinken of eten. Dit is zo mensonwaardig. Af en toe is ze weer voor een minuut of 2 goed bij en dan ergert ze zich dat ze geholpen wordt want ze wil het allemaal zelf doen en begrijpt niet waarom wij haar willen helpen. Ze snapt het allemaal niet meer, ze weet 10 minuten na bezoekuur niet meer wie er geweest is. Ze zegt dat bijv. Truusje is geweest terwijl dat die er helemaal niet is geweest!!!! Om maar even een voorbeeld te noemen. Vorige maand ging het ook redelijk slecht, toen heeft ze bloed bij gekregen. Maar toen kon je nog goed met haar praten en kon ze nog vanalles ze was toen alleen moe door te lage hb gehalte. Op dit moment heeft ze geen pijn, hoop dat het ook zo blijft. Weet jij zo of deze verschijnselen normaal zijn? Kan nog veel meer schrijven maar doe ik een andere keer. Het wordt allemaal te veel.......
Veel líefs Brenni