mijn moeder heeft longkanker

[Marieke68]

Hoi allemaal,

Mijn vader is inmiddels overleden op 21 november en begraven op 25 november. Het is in 2 weken tijd gebeurt,conditie werd elke dag een stuk minder.
Hij is zondagmiddag aan de achtertafel in slaap gevallen, waar hij al dagen en nachten zat, en maandag morgen in de hemel wakker geworden.
Zonder pijn of benauwdheid gelukkig.
De laatste week gebruikte hij morfinepleisters om benauwdheid tegen te gaan. Deze is zondag 20 november nog een keer opgehoogd.
Bij zijn overlijden waren mijn broer,moeder en ik, en een goede vriend ( en neef) die die nacht samen met de thuiszorg bij hem waakten.
Gedurende de nacht zagen ze dat de toestand achteruit ging en hebben ons gewaarschuwd.
Hectische dagen achter de rug. Mijn vader lag gewoon thuis in de voorkamer opgebaard zodat kinderen,kleinkinderen en familie en vrienden afscheid konden nemen. Mooi om dat zo te kunnen doen.
Nu is de rust weergekeerd maar ik voel me alsof ik de marathon heb gelopen. Heb me voor deze week nog gewoon ziek gemeld.
Moet dit allemaal even laten bezinken.
Toch een hoop meegemaakt de laatste 2,5 week.
Hoe is het met jullie? Jan: hoe is het op de je werk? Lukt het allemaal een beetje? Hoe lang heeft het bij jouw geduurt voor je weer ging werken en hoe reageerden ze daarop?

Marieke

[Miep]

Hoi Marieke,


Gecondoleerd met t overlijden van je vader.
Heel veel sterkte.

Groetjes Miep

[annelies1987]

hoi mensen

ik heb vorig jaar me moeder verloren aan huidkanker dat naar binnen geslagen was. binnen 6 weken is ze overleden. Ik zou zeggen die tijd die je nog heb maakt er wat van en laat niks liggen om te doen. ik heb soms wel eens van nou mischien had ik wel meer met me moeder kunnen doen maar dat kon niet want me moeder was daar te ziek voor.
Ik zeg ook wel eens tegen mensen die de ouders nog hebben wees er zuinig op.

[Gast]

Hoi alle lezers van deze mooie site!!

ik heb met belangstelling al verschillende verhalen gelezen.
en ik kan me heel goed indenken wat t leven van iedereen
achter deze verschrikkelijke verhalen, op zn kop staat.
dat van mij namelijk ook. soms denk je; zo.... nu heb ik t wel zo'n beetje op n rij en dan gebeurt er weer iets wat er als een wervelwind doorheen walst...

ik ben 24 en mn moeder heeft kleincellig longca. vanaf aug 2004.
eerst werden de klachten van mn moeder op ''overspannenheid'' gegooid.
t bleek dus toch wat anders........ op de dag dat we samen in de vlieger zouden stappen om op vakantie te gaan (voor t eerst als moeder en dochter!!!) werd mn moeder opgenomen in t ziekenhuis, waar ikzelf werk.
daar vertrouwden ze t niet en er werd meteen actie ondernomen.
ct-scan de volgende dag en spoedoverleg tussen een groepje specialisten.
wat bleek nog meer??
er was een stilstand van de stembanden opgetreden door de druk vd tumor (die al 12 cm was!).
in t streekziekenhuis durfden ze t niet aan om een tracheostoma
(een opening in de luchtpijp met een buisje erin om t ademen makkelijker te maken) Dus de volgende dag werd ze met ambulance overgebracht naar Maastricht. ik ging mee. t was allemaal zo onwerkelijk.......
gauw genoeg volgden er allerlei onderzoeken of er uitzaaiingen waren en wat voor soort kanker t was.
op dat moment gelukkig geen uitzaaiingen.

mam ging aant kuren. gelukkig werd ze niet ''ziek'' vd chemo.
maar wat takelde ze af.........
tegelijkertijd werd ze bestraald EN chemo. 2 x per dag op en neer voor de chemo. (zo'n 3 uur in de auto elke dag) en daarbij nog eens chemo.
5 chemo- kuren en 40 bestralingen, en 10 wkn ziekenhuisopname
(door vele bijkomende complicaties) verder, was t kerst 2004.
ze mocht naar huis!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!
wat een feest. alles was versierd en de kerstboom stond er uiteraard.
geweldig!!!!!!!!!!! van de tumor was niks meer te zien, en t was bijna niet te geloven maar t zag er ''goed'' uit!!!!!!!!!
in maart jl. voelde ze een knobbeltje in t nek-hals gebied.
inderdaad...
uitgezaaid.... godvvvvvvvv.............. er werd een scan gemaakt voor de zekerheid. en ja hoor....
een plekje op de lever.......

maar weer gaan we er voor. overmorgen gaat ze weer een dag naar t ziekenhuis voor een chemokuur. en dan weer snel huiswaarts!!!
Nu is ze weer aan de 3e bezig van de 5. dan zullen ze wel weer een scan maken. we hopen er maar weer t beste van. al is t soms moeilijk om de moed erin te houden... t is wel heeeeeeeeel belangrijk!!!!!!
we hebben gelukkig fijne fam en kei goeie vrienden. zonder hun hadden we t niet gered. daar kom je achter als er zoiets aan de hand is.
we moeten nog veel overwinnen maar samen gaan we er voor.
t is zeker de moeite waard!!!!!!!!

ik heb van een hele lieve collega een herinneringsboek gekregen
wat mn moeder eigenlijk voor me in moet vullen.
als ze er de puf voor heeft.
t is een boek met allerlei vragen.
ik ben er heel blij mee. t zal altijd een mooie herinnering zijn voor als t vechten een keer ophoudt........ een echt aan te raden boek, geschreven door; Elma van Vliet. titel; MAM, VERTEL 'S!!!! omdat je bijzonder bent.
www.spectrum.nl isbn nr;9027497931 Deze schrijfster is ook bezig met een boek , gericht op de ''PAP''


ik heb trouwens heel veel foto's en video- opnames gemaakt.
van vanalles!!! van leuke dingen maar ook van trieste dingen.
ik ben er heel blij mee en zeker voor later als ik eens kinderen krijg.... ALS mam t niet meer mee mag maken.
ook voor mn pap en broers van 26 en 18.
ook houd ik n dagboek bij waar ik veel aan heb.

t is een lang verhaal geworden, ik hoop dat
er mensen zijn die hier kracht uit putten!!!
blijf vechten samen en steek je kop niet
in t zand!!!!!!! maak er wat van!!!!!!!!
ik denk maar zo;
je kiest niet wat je overkomt,
maar (meestal) wel hoe je ermee om gaat...

voor iedereen heel veel sterkte en kracht!!!!!!!!!!

nog 1 ding; m'n mam is n kanjer!!!

veel liefs, marieke....

[miep]

hoi, dit verhaal hierboven is van mij.....(marieke/miep)
k schrok ff toen k t verhaal weer zag staan...

mn ''kanjer'' is 15 sep 2005 overleden...


zie andere verhalen onder gebruikersnaam Miep


veel sterkte voor iedereen in moeilijke tijden.....

Liefs Miep