hallo allemaal,
ik weet sinds 2 weken dat mijn moeder(69 jaar)een hersentumor heeft en niet langer dan een paar maanden tot een jaar te leven heeft.het komt erg plotseling.mijn moeder heeft ervoor nooit wat gehad.griepje had ze de laatste jaren ook niet gehad.en doordat ze 2 dagen bewusteloos in haar huis heeft gelegen(ze woonde zelfstandig)is ze door politie gevonden en naar ziekenhuis gebracht.daar werdt een hersenscan gemaakt en zag men dus dat het een hersentumor is.
waar ik heel erg de behoefte aan heb is om ervaringen uit te wisselen met mensen die ook hun moeder of vader op jonge leeftijd hebben verloren in hun leven.dat is de reden waarom ik deze oproep plaatst.
lotgenoten gezocht
-
- Lid
- Berichten: 20
- Lid geworden op: Za 02 Nov 2002 20:46
voor Joutha
Verdrietig dat je moeder een hersentumor blijkt te hebben, ik weet niet of jullie al weten of ze geopereerd kan worden of er zowiezo iets aan gedaan kan worden?
Wij hebben een lotgenoten hersentumor groep en daar zitten ook partners en "kinderen" van volwassenen met een hersentumor ik wil je graag uitnodigen, je moet dan wel je inschrijven bij stichting diagnose kankerer en dan naar de mailgroepen.
Groeten en sterkte annelies
Wij hebben een lotgenoten hersentumor groep en daar zitten ook partners en "kinderen" van volwassenen met een hersentumor ik wil je graag uitnodigen, je moet dan wel je inschrijven bij stichting diagnose kankerer en dan naar de mailgroepen.
Groeten en sterkte annelies
Re: voor Joutha
annelies_25 schreef:Verdrietig dat je moeder een hersentumor blijkt te hebben, ik weet niet of jullie al weten of ze geopereerd kan worden of er zowiezo iets aan gedaan kan worden?
Wij hebben een lotgenoten hersentumor groep en daar zitten ook partners en "kinderen" van volwassenen met een hersentumor ik wil je graag uitnodigen, je moet dan wel je inschrijven bij stichting diagnose kankerer en dan naar de mailgroepen.
Groeten en sterkte annelies
hoi annelies,
sinds gisteren weet ik dat mijn moeder niet geopereerd kan worden eraan.ze is ook erg verward en ook dat zal niet meer overgaan.maw ze komt niet meer thuis te wonen maar zal de tijd dat ze nog mag/wil leven in een verpleeguis/verzorgingshuis door moeten brengen.
ik sta er verder als familie alleen voor want verdere familie is er niet.bedankt voor je advies in iedere geval.
joutha
-
- Lid
- Berichten: 20
- Lid geworden op: Za 02 Nov 2002 20:46
joutha
Beste meid,
Ik wens je veel sterkte met het weten dat je moeder niet beter zal worden, wel verdrietig heh en dan ook niet meer thuiswonen, ik hoop dat jullie ondanks alles wel een mooie tijd nog zullen hebben
Groeten annelies
Ik wens je veel sterkte met het weten dat je moeder niet beter zal worden, wel verdrietig heh en dan ook niet meer thuiswonen, ik hoop dat jullie ondanks alles wel een mooie tijd nog zullen hebben
Groeten annelies
Re: lotgenoten gezocht
[quote="joutha"]hallo allemaal,
ik weet sinds 2 weken dat mijn moeder(69 jaar)een hersentumor heeft en niet langer dan een paar maanden tot een jaar te leven heeft.het komt erg plotseling.mijn moeder heeft ervoor nooit wat gehad.griepje had ze de laatste jaren ook niet gehad.en doordat ze 2 dagen bewusteloos in haar huis heeft gelegen(ze woonde zelfstandig)is ze door politie gevonden en naar ziekenhuis gebracht.daar werdt een hersenscan gemaakt en zag men dus dat het een hersentumor is.
waar ik heel erg de behoefte aan heb is om ervaringen uit te wisselen met mensen die ook hun moeder of vader op jonge leeftijd hebben verloren in hun leven.dat is de reden waarom ik deze oproep plaatst.[/quote]
ik weet sinds 2 weken dat mijn moeder(69 jaar)een hersentumor heeft en niet langer dan een paar maanden tot een jaar te leven heeft.het komt erg plotseling.mijn moeder heeft ervoor nooit wat gehad.griepje had ze de laatste jaren ook niet gehad.en doordat ze 2 dagen bewusteloos in haar huis heeft gelegen(ze woonde zelfstandig)is ze door politie gevonden en naar ziekenhuis gebracht.daar werdt een hersenscan gemaakt en zag men dus dat het een hersentumor is.
waar ik heel erg de behoefte aan heb is om ervaringen uit te wisselen met mensen die ook hun moeder of vader op jonge leeftijd hebben verloren in hun leven.dat is de reden waarom ik deze oproep plaatst.[/quote]
Hoi, ik heb mijn papa verloren ( gestorven aan kanker) toen ik 25 jaar was en mijn mama is een jaar en een half geleden gestorven aan alzheimer.
Dus ik ben mijn ouders allebei verloren en het is een hele zware tijd die je dan doormaakt. Maar ik was de eerste keer zwanger van mijn eerste kindje en weet je, je moet door al dat verdriet door, hoe moeilijk dat het ook is. Er zijn nog dingen waarvoor je moet leven. Hopelijk heb jij ook zoiets waarvoor je echt moet doorgaan ; want dat is natuurlijk heel belangrijk. Nadat ik mijn mama verloor was ik echt enorm eenzaam, ook al had ik een kei- lieve echtgenoot en twee schattige kindjes, toch viel er iets weg wat niemand mij nog kon teruggeven nl. mijn thuis. Ook al leefde ons mama al 8 jaar in een home, dat was voor mij en voor mijn gezin toch nog altijd een thuis. Want ook al zat ons mama daar en herkende ze mij niet meer of kon ze niet meer praten enzo toch kon ik nog altijd naar haar toe en ik bleef ook tot het laatste alles aan haar vertellen. Ik denk dat dat heel belangrijk is om goed afscheid te kunnen nemen van iemand. Dat je het gevoel hebt dat je tot het laatste hebt gedaan wat je kon, tot het laatste al je liefde hebt gegeven. Natuurlijk is de leegte die achterblijft heel groot en blijft het verdriet voor altijd een plaatsje hebben in je leven maar denk dan vooral aan de leuke en goede momenten samen !!! Ik wens je veel sterkte voor de komende dagen, weken, en maanden. En als je eens wil praten ; je weet me te vinden.
Groetjes, peggy
Dus ik ben mijn ouders allebei verloren en het is een hele zware tijd die je dan doormaakt. Maar ik was de eerste keer zwanger van mijn eerste kindje en weet je, je moet door al dat verdriet door, hoe moeilijk dat het ook is. Er zijn nog dingen waarvoor je moet leven. Hopelijk heb jij ook zoiets waarvoor je echt moet doorgaan ; want dat is natuurlijk heel belangrijk. Nadat ik mijn mama verloor was ik echt enorm eenzaam, ook al had ik een kei- lieve echtgenoot en twee schattige kindjes, toch viel er iets weg wat niemand mij nog kon teruggeven nl. mijn thuis. Ook al leefde ons mama al 8 jaar in een home, dat was voor mij en voor mijn gezin toch nog altijd een thuis. Want ook al zat ons mama daar en herkende ze mij niet meer of kon ze niet meer praten enzo toch kon ik nog altijd naar haar toe en ik bleef ook tot het laatste alles aan haar vertellen. Ik denk dat dat heel belangrijk is om goed afscheid te kunnen nemen van iemand. Dat je het gevoel hebt dat je tot het laatste hebt gedaan wat je kon, tot het laatste al je liefde hebt gegeven. Natuurlijk is de leegte die achterblijft heel groot en blijft het verdriet voor altijd een plaatsje hebben in je leven maar denk dan vooral aan de leuke en goede momenten samen !!! Ik wens je veel sterkte voor de komende dagen, weken, en maanden. En als je eens wil praten ; je weet me te vinden.
Groetjes, peggy
Terug naar “Lotgenoten oproepen”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 35 gasten