Ik moet (helaas) even mijn verhaal hier kwijt, want ik loop de laatste week compleet over.
Ik ben 29 jaar en heel wat gezondheidsproblemen sinds de puberteit; o.a. Prikkelbare darm, ME, fibromyalgie en uiteindelijk ook chronische blaasontsteking. Was dus al niet onbekend met ziekenhuizen.
Er was e.e.a. gaande op het werk waardoor ik eind 2011 thuis kwam te zitten met paniekaanvallen en burn-out, waarop ik vervolgens mijn ontslag aangezegd kreeg.
Ik heb ontslagbescherming dus aanvechten en in het juridsch gebeuren storten...
Ik stond nu op het punt om over 1,5 week naar een academisch zh te gaan voor de blaasontstekingen. Antibiotica helpt steeds niet terwijl uit de kweeks komt dat ik niet resistent ben en het dus wel zou moeten werken.
MRI's en alles gehad.. ze weten het niet. Daarnaast had ik veel buikpijn en mijn buik kan opzwellen totdat het een zwangerschap van 9 mnd lijkt.
Ik ben al ooit op de eerste hulp beland via de huisarts maar ze konden niks vinden. Alleen dat mijn darmen te vol zaten.
Vorige week ga ik naar de huisarts vanwege tussentijds bloedverlies. Uitstrijkje laten maken en soa's laten testen. Uitslag: geen soa's maar Pap3B.
Volgens de KOPAC geen ontsteking en in het uitstrijkje geen cilindercellen (B2), maar wel P6.
Maar omdat al die andere dingen er ook bij zitten merkte ik dat ik het emotioneel niet meer aan kon.
Daarnaast heb ik al lang een onvervulde kinderwens. Ik had telkens geen relatie dus kwam het er niet van.
Nu had ik net sinds een aantal maanden een relatie die zo serieus is dat het wel meteen ter sprake is gekomen dat we dat op korte termijn wel wilden... krijg je dit.
Ik kreeg een afspraak voor een colposcopie. Zoals velen had ik ook amper informatie gekregen en ben gaan zoeken op internet.
Daardoor extreem bang geworden voor het biopt, omdat het allemaal al zo gevoelig is bij mij in de buikstreek.
Gister naar de colpo. Ik kom binnen en de arts die ik had gevraagd en zou krijen (oudere man met veel ervaring) bleek er niet te zijn; vrije dag.
Ik kreeg een hand van wat ik dacht de assistente, maar het bleek dat zij mij ging onderzoeken (volgens mij heeft ze niet eens haar naam genoemd).
Ze gaf aan dat het wel verzet kon worden als ik perse die arts wilde, maar goed... ik had zo in de spanning gezeten (incl. paniekaanval) dat ik dat ook niet wilde.
Ik zou vooraf een gesprek hebben. Nou, er werden kort wat praktische vragen gesteld en verder was er nergens gelegenheid voor.
Ik had een lijst met vragen opgesteld, maar kreeg de kans niet die erbij te pakken.
Ze begonnen en ik gaf aan dat ik helemaal niet goed lag. Die beugels stonden veel te ver uit elkaar voor mij waardoor ik mijn benen ging spannen (ik heb een slechte heup en kreeg pijn met mijn benen zo ver uit elkaar).
Ze veranderde niks aan de stoel.
Het goedje van azijnzuur kwam en daar had ik niet echt last van. Totdat ik ineens zowat tegen het plafond zat van de buikkrampen (ik had die dag al een aantal paracemtamol op).
Dit bleek dus als ze met een wattenstaafje tegen de baarmoeder(mond?) kwam. Een verpleegster ging mij afleiden door vragen te stellen en te praten,
maar de tranen rolde over mijn wangen en door haar gepraat en de pijn kreeg ik amper mee wat ze zeiden en aan het doen waren tussen mijn benen.
Ik ben heel wat gewend qua buikpijn (ik heb bij de menstruatie al zoveel pijn dat ik flauw kan vallen), maar dit sloeg echt alles.
Toen hoorde ik haar zeggen dat het azijn een plek op mijn schaamlip had opgelicht, maar ik was niet in staat vragen te stellen. Ze ging een arts halen en die kwam kijken.
Die vond de pijn die ik hierbij had niet normaal en dacht eerder aan een infectie. Hij stelde vragen of dat al afgenomen was voor kweek, maar omdat ik zo in paniek was heb ik nee gezegd terwijl het wel zo was.
Dus hij ging nog een keer op chlamidya e.d. testen, omdat hij dat er beter bij vond passen.
Echter heb ik zoveel ab kuren gehad wegens de andere dingen dat als ik dat zou hebben gehad het allang over had moeten zijn (tenzij ik de chronische vorm heb). Maar goed...
Hij zag ook een klein plekje op de baarmoeder en hij zegt: Dat halen we de volgende keer even weg met de hotloop. Ik zei: Ik vind het prima, wel onder narcose! Nee hoor, zei hij.. 5 prikjes.
En weg was meneer, naar de andere behandelkamer. Nou, sorry maar als ik bij een wattenstaafje zoveel pijn heb wil ik er geen naald in!
Ze wilde eigenlijk een biopt maar vanwege de pijn kon ik dat niet aan en is deze niet genomen.
Toen ik van de tafel kwam werd er gezegd: zo dat was het, maak maar een afspraak bij de balie.
![Rolling Eyes :roll:](./images/smilies/icon_rolleyes.gif)
Ik werd buiten gezet met de afspraak dat de arts mij over 2 weken belt met de uitslag van de kweek.
Geen afspraak voor de lis... geen informatie... geen bespreking.... En toen ik eenmaal thuis was dacht ik: wat was dat nou met die plek op de schaamlip?
Ze hadden wel nog even gezegd dat ik niet op internet moest kijken... daar staan alleen de slechte verhalen.
Maar goed, ik toch op internet kijken en dan stuit ik meteen op schaamlipkanker waarvan ik zag dat dat nog weleens sneller fout kan gaan dan een voorstadium van baarmoederkanker.
Ik had het niet meer gisteravond. Ik was in mijn hoofd mijn eigen begrafenis aan het regelen
![Shocked :shock:](./images/smilies/icon_eek.gif)
En waarom zou ik geen behandeling onder narcose mogen terwijl dat wel in de folder staat? Ik heb op internet gekeken en het meisje die mij heeft geholpen blijkt dus ook een arts in opleiding.
Ik heb nu een afspraak bij de huisarts gemaakt vanmiddag om heel het gebeuren te bespreken, maar weet eigenlijk niet wat ik ermee moet. Ik lig krom van de buikpijn en mijn hoofd is een warboel.
heb de neiging om te roepen dat ze allemaal maar van me af moeten blijven.. wat natuurlijk niet kan, want wat er zit moet er toch uit... pff.. ben gewoon zo moe ervan ..en dan sta ik nog maar aan het begin
![Crying or Very sad :cry:](./images/smilies/icon_cry.gif)