MIJN MOEDER HAD BORSTKANKER EN IS UITGEZAAID NAAR BOTKANKER

[CARINA]

Vijf jaar geleden had mijn moeder borstkanker. In die tijd had ik echter geen kontakt met mijn moeder vermits wij beiden te koppig waren om de zaken uit te spreken en ons verstopten in ons stilzwijgen. Een aantal jaren later kwam ik te weten dat zij aan kanker leed, wat me echt schokte vermits zij de rots in de branding was. Nu hebben de dokters vastgesteld dat de kanker uitgezaaid is naar haar rug en zodoende haar ruggewervel heeft aangetast. Tevens heeft zij pijn in haar heupen, m.a.w. de pijn is overal. Nu dient zij chemo te ondergaan, vermits het andere alternatief is, binnen enkele maanden te belanden in een rolstoel. Dus neemt zij deze chemo als laatste redmiddel. Haar lichaam wordt totaal vergiftigd door de baxters om de kanker te verslaan, maar haar lichaam is hier echter niet tegen bestand. Eten kan zij bijna niet en ze gaat stilletjes achteruit. Op de eerste chemo, in de 3 weken tussenpauze is zij misschien 3 dagen goed geweest, de andere dagen was zij doodmisselijk. Nu maandag 9 februari 2004 moet zij de tweede chemo ondergaan en is zij weer bang voor de gevolgen. Wat brengt de toekomst ? Wij spreken zelfs over haar begrafenis en zij heeft reeds teksten uitgekozen. Beiden zijn hier zeer nuchter over, maar in ons binnenste huilen wij het uit voor de verloren tijd uit het verleden. Door deze ziekte staan wij dichter bij elkaar dan ooit. Niemand die dit meemaakt kan dit zelfs begrijpen. Van familieleden krijgen wij enkel onbegrip en krijgt zij de goede raad haar taai te houden en flink te zijn!!
Wat een stomme uitspraken. Dinsdag moet ik haar gaan halen en haar haren afscheren vermits deze met plukken uitvallen en dit voor haar een misselijk gevoel geeft. Ik help haar zo veel ik kan, maar woon wel een uur rijden van haar vandaan. Zij houdt haar flinker dan ik en zij wil niemand tot last zijn, maar alle moeilijkheden vallen weg als je aan haar situatie denkt. Toch lachen wij en spreken wij met humor over haar situatie, want huilen helpt niet.