Toppie, dat je longen schoon zijn.
Je krijgt een ruggenprik om op die manier de pijnstilling zo vlug mogelijk op de juiste plek te krijgen.
Ze plakken een heel dun zacht buisje op je rug, wat dan over je schouder naar de morfinepomp gaat.
Dat buisje kun je eigenlijk geen buisje noemen, maar meer een holle draad.
Daarnaast zul je algehele narcose krijgen.
Vraag een gesprek aan de anesthesist en bespreek je angst voor naalden en vraag hem/haar te regelen
dat je van te voren extra medicatie ter kalmering krijgt.
Een deel van de angst voor de ruggenprik wordt veroorzaakt door het feit dat je niet kunt zien wat ze doen.
Om een vergelijking te maken, als je een tand moet laten trekken, dan merk je dat de tandarts aan het 'wrikken' is,
dat voelt ongelofelijk raar, echter je hebt geen pijn. Maar het is zo raar dat je het gevoel hebt dat je hele kaak eruit getrokken wordt.
Wat je denkt te voelen en denkt te horen is zo anders dan anders dat je niet weet hoe het te interpreteren.
Eerst voel je een prikje op je rug ter verdoving. Daarna volgt pas de echte ruggenprik. Je voelt geen pijn, maar het voelt zo raar.
Wat heel belangrijk is, om je rug zo krom mogelijk te maken, dan is er meer plaats om te prik te zetten.
Je zit op de rand van het bed, de arts achter je en meestal een verpleegster voor je. Soms geven ze je een kussen op je schoot
zodat je je over het kussen kunt te buigen, je rug krommen. Bij mij zit zo'n kussen in de weg, ik kan beter buigen zonder.
Ook kun je daarnaast een prik in je hand of arm krijgen voor een extra lijn, een gewoon infuus.
Via de morfinepomp komt de morfine = pijnstilling direct op de plaats waar je het nodig hebt en zodoende heb je minder nodig.
Er zijn verschillende soorten morfine. Ik weet dan ik van de meest gebruikte soort enorm misselijk word.
Daarom weet ik nu dat ik in het vervolg moet melden, zodat ik meteen een andere soort morfine krijg.
Morfine kent bijwerkingen. Wat regelmatig voorkomt is:
sufheid, verstopping, misselijkheid, duizeligheid, droge mond, moeilijk kunnen plassen, blozen, zweten, verwardheid, depri en jeuk.
Vertel de verpleging wat je voelt, dan kunnen ze je beter steunen en ga je er makkelijker mee om.
Deze bijwerkingen vallen in het niets bij de pijnstilling die de morfine geeft.
Je darmen worden tijdens de operatie wat opzij geschoven en die moeten na de operatie weer hun plek zoeken,
soms voel je dan ook iets door je darmen heen gaan. Iets waar je je waarschijnlijk nog nooit bewust van bent geweest.
Een buiklitteken kan er verschrikkelijk uitzien. Geloof me dat trekt bij, maar dat gaat wel een hele tijd duren.
Ja, die nieten, je kunt niet geloven dat die dingen een hechtdraad kunnen vervangen.
Toch zijn nieten heel gebruikelijk bij een dergelijke operatie. Je hebt er geen last van de nieten.
Ik vind hechtingen verwijderen erg vervelend, omdat ze vaster in de huid kunnen zitten, soms niet goed zichtbaar en
daardoor moeilijker te verwijderen zijn. Nieten verwijderen is veel simpeler.
De tweede operatie is zwaarder dan de operatie die je al gehad hebt. Stel je daar op in, dat maakt het gemakkelijker.
Ik vond de eerste operatie, qua operatie makkelijker. Echter ik heb veel veel meer last gehad van de bikinisnede in mijn bewegingen,
dan van de verticale snede. Dus in dat opzicht is de tweede operatie prettiger.
Zodra de wond helemaal dicht is, kun je het beste beginnen met 2x daags wat te smeren.
Dan masseer je heel lichtjes het operatiegebied, wat de genezing bevordert.
Het is een hele onderneming die je een tijdje bezig houdt en dan mag je weer naar huis