Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankervrijdag naar Goes vertrokken.
via Wilhelminadorp.
naar het grafje van Kyara.
het is een mooi, klein, landelijk kerkhof.
ligt buiten de bebouwde kom, te midden van weilanden en landbouwgrond.
de oprijlaan is een paar honderd meter lang.
omzoomd door perenbomen.
staan nu mooi in bloei.
aan het eind staan een paar japanse kersenbomen.
ook prachtig mooi in bloei.
donkerrood en rose.
het grafje zelf is afgezet door een laag groen hekje.
grafsteen is van licht gebogen blauw groen glas, een zijde en de bovenkant glad.
andere zijde gerafeld, symbool van abrupt geeindigd leven.
tekening van Nijntje op een wolk.
omgeven door sterretjes.
alleen voornaam plus twee data.
wij komen regelmatig met verse planten, bloemen, kaarsen en leuke snuisterijen.
daarna door naar Goes.
Serena had een uitvoering van haar bodyaction groep.
wij hebben op Raoul gepast.
pappa en mamma naar haar voorstelling.
Zaterdag rolwisseling: pappa en mamma oppassen, zodat opa en oma naar haar voorstelling konden gaan, met Pat en zijn vriendin.
voor de zekerheid van te voren een extra pijnstiller ingenomen.
wat hebben wij genoten.
de uitvoerenden varieerden in leeftijd van drie jaar tot 18.
thema: sprookjes.
fraaie uitvoering met lichtbeelden.
de kleinsten stalen in mijn ogen de show.
een klein indisch meisje vergat de uitvoering helemaal.
ze bleef gefascineerd kijken naar de anderen.
een ander (ook een jaar of drie) deed niet veel anders dan turen naar het publiek.
"waar zitten pappa en mamma? kan ik ze zien?"
een derde zwaaide zo enthousiast met een toverstaf dat ze een paar keer een meisje flink op het hoofd raakte.
bijna ruzie.
een onderdeel met ballonnen dreigde uit de hand te lopen omdat de kleinsten helemaal opgingen in het spelen met die voorwerpen.
van body action was toen helemaal geen sprake meer.
schitterend he, zo'n volstrekt natuurlijke reactie?
ander onderdeel:piraten actie.
grotere jongens.
vonden het prachtig.
bij een van hen zakte de rode piraten hoofddoek af tot over zijn ogen.
grote verwarring dus.
Serena was goed in vorm.
natuurlijk ben je een beetje bevooroordeeld.
opa en oma apetrots.
vanzelfsprekend.
gewend als ze is om om te gaan met haar autistisch broertje heeft zij waar mogelijk de zaken rustig en vriendelijk opgelost.
ze nam bijvoorbeeld een meisje bij de hand, al wuivend naar het publiek naar de coulissen.
geen geduw of gedrang, heel natuurlijk met het spelelement.
en dat voor een meisje van 11 jaar?
mensen, het publiek was aan het eind van de voorstelling dolenthousiast.
ach, een heerlijke avond.
je vindt het extra fijn, omdat het niet zo'n gepolijste, wervelende professionele show is.
neen, echt amateur werk, waar een ieder zijn uiterste best voor heeft gedaan.
met een aantal onvoorziene gebeurtenissen.
heerlijk.
daar kan ik nog lang van genieten.
heb de dvd meteen besteld.
wel te rusten allemaal.
