Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankerkinderen vrij van school.
ha!
eindelijk naar La Douce France.
zo snel mogelijk.
kan veel worden meegenomen: grote station (pa komt nauwelijks boven het stuur uit)
plus een vouwkampeerwagen (Alpenkreuzer).
nauwelijks de straat uit, of Maud en Patrick komen er achter dat ze toch iets heeeeel belangrijks hebben vergeten.
Rietepiet vraagt zich bezorgd af of we zus en zo wel bij ons hebben.
dus wat doe je?
blokje om, terug naar huis.
alles in orde?
goed, gaan we weer!
in Belgie wordt het bij iedere patattent zeuren om lekker Vlaamse friet.
zuchtend wagen parkeren.
dat achter de rug?
iedereen weer tevreden?
gaan we weer.
bij Metz is het verdacht stil.
prachtige boulevard zonder verkeer.
heerlijk, dat is pas opschieten.
toch blijft het bij je knagen.
wel langs de kant veel mensen.
juichen, klappen, lachen, zwaaien.
er klopt iets niet!
Maud en Pat storen zich nergens aan.
vinden het prachtig. wat een avontuur!
wuiven terug.
dan: sirenes, zwaai lichten.
Gendarme.
we worden naar de kant gedirigeerd.
eerst een beetje bars, onvriendelijk.
dat verandert al snel als zij in de gaten hebben dat je je veel moeite getroost om frans te spreken.
gaat weliswaar met horten en stoten, uitspraak niet je dat, maar toch.
"Ca c'est une langue belle, mais si difficile, messieurs"
ze zijn verrukt, vereerd.
ze leggen je uit wat er aan de hand is: de boulevard is in afwachting van de Tour de France karavaan.
"Ah, je comprend maintenant."
je wordt netjes verder begeleid, zo snel mogelijk de stad uit.
"Milles excusses messieurs. merci bien pour la service extraordinaire"
"Oh monsieur, ce n'est rien. bonne vacance"
wat een avontuur he?
reken maar dat de kinderen na de vakantie hebben opgeschept op school.
Rietepiet schudt alleen haar blonde hoofd.
"dat kan ook alleen jou overkomen"
toch leuk he?
wel te rusten allemaal.
