Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankervandaag de grote dag: gestart met oude mannetjes training bij een sportschool.
woensdagavond maak je alles in orde.
route bekeken (je gaat in dit weer toch liever met den voiture).
laat op de avond een noodkreet: kan ik je auto gebruiken.
ferme jongens, stoere knapen.
natuurlijk geef je een positief antwoord.
dik ingepakt donderdagmorgen op de fiets.
he, het valt mee.
ja, dank je de koekoek: wind in de rug.
gelukkig: met de gladheid valt het mee.
het valt je op dat medefietsers/-sters je al een tijdje vreemd aankijken.
wellicht door de outfit: meekleurende glazen, vrij donker, hoge schoenen, broek in de sokken, muts diep over de oren, handschoenen, grote rugtas,
kortom, je lijkt op een veelkleurig Michelin mannetje.
maar dan behoorlijk bruin, met een nog steeds ietwat rode neus.
buurman noemt je al de Tamil van de Kapberg.
wat kun je anders doen dan wuiven en knipogen.
reacties heel verschillend, van vriendelijk teruggroeten tot komisch narrig.
bij de sportschool de vertrouwde cardio oefeningen.
valt dat even tegen.
je bent al gauw buiten adem.
toch maar blijven proberen.
maar ja: er werd is niet voor niets steeds er op gehamerd "luister goed naar je lichaam"
enfin, de krachttoestellen komen je ook al bekend voor.
uitgezocht welke oefeningen goed zijn voor de rugspieren.
je hebt namelijk de laatste tijd van pijn in de maag- en rugspieren bij zijdelingse ligging.
wellicht moeten die sterker worden.
grondoefeningen onder andere voor buikspieren betekent afhaken.
de pijn in de maag wordt te erg.
tenslotte ben je geen masochist.
toch ben je een beetje trots op jezelf: het merendeel van de oefeningen heb je gehaald.
daar blijft na thuiskomst maar bitter weinig van over.
je bent uitgevloerd.
dat eindigt met:
"stoere jongens ferme knapen.
ziet hoe suffend slaapt ge daar"
wel geschapen al helemaal niet, even min van zessen klaar.
gelukkig wel voor zessen wakker.
morgen mag je weer voor hamburger spelen.
wel te rusten allemaal.
