Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankeraugustus 1945.
Japan geeft zich over.
vrede?
niet voor ons.
geruisloos en naadloos over op een (al langer durende) andere oorlog.
moord partijen, afslachtingen, verkrachtingen.
angstige tijd.
ook verwarrend, maar boeiend.
vooral voor een nieuwgierig jopchie.
al die uniformen
sikhs, gurkhas, punjabies, aussies, noem maar op.
en voortdurend gereed zijn om te vluchten.
meerdere keren gered (verborgen) door christen Chinezen.
met gevaar voor eigen leven.
cynisch: Japanse troepen kregen order om orde te herstellen, respectievelijk ons te beschermen.
dat deden zij met de gebruikelijke efficiente straffen.
details kunnen nu beter achterwege blijven.
uiteindelijk via vele omwegen, onder andere Singapore, Port Darwin, Ceylon, naar Batavia.
per boot naar Rotterdam.
aansterken.
dan weer terug om Indie op te bouwen.
je komt in feite in een vreemde wereld, onbekend.
daar kom je in aanraking met het Wajangspel.
heeft je nooit zo aangetrokken.
net zomin als de Chinese muziek.
die klinkt je te schril in de oren.
Wajangspel is weer wat anders.
de begeleidende gamalanmuziek vind je te eentonig.
droefgeestig, saai.
de wajangpoppen wel een stukje kunstnijverheid.
edoch: (te) felle kleuren, angstaanjagend.
van het verhaal begrijp je weinig.
je bent niet op de hoogte van de geschiedenis, beheerst de taal niet voldoende om het te kunnen volgen.
achteraf gezien bijzonder spijtig natuurlijk.
tussen twee haakjes: de Balinese dansen hebben je ook nooit lang kunnen boeien.
respect voor de kunst een verhaal tot uitdrukking te kunnen brengen door zeer beheerste lichaamstaal: zeker.
je begrijpt zelfs dat dit jaren oefening en uiterste beheersing vergt.
maar toch, zelfs het apenspel kan je niet bekoren.
terug in Nederland.
de herinneringen vervagen, maar verdwijnen niet geheel.
je pa leest de krant.
de lichtpunten in de huiskamer werpen diverse schaduwen.
vreemd maar bekend.
je hebt dat al eerder gezien.
"maar natuurlijk: het wajangspel.
geweldig, dat opent nieuwe perspectieven.
hoe ging dat ook al weer in zijn werk?"
het duveltje uit het doosje doet de rest.
je stelt je op tussen een lichtbron en pa.
dan heen en weer wiebelen.
van het linkerbeen op het rechterbeen.
en visa versa.
onregelmatige snelheden.
prachtig schaduwspel hoor, daar niet van.
maar je pa kan dat maar matig waarderen.
laat echter (in het begin) niets merken.
uiteindelijk volgt de beruchte Landouw explosie.
gelukkig word je op de atletiekbaan stevig getraind.
je bent ook een niet onverdienstelijk sprinter.
bovendien: je bent er op bedacht, om niet te zeggen er op uit.
een sprong naar de deur, een sprint, je bent in veiligheid.
gillend van het lachen.
ben uit veiligheidsoverwegingen maar een dag bij vrienden gebleven.
