Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankerheb weer therapeutisch gewerkt.
sneeuw geruimd.
ligt er bij jullie ook weer een flink pak sneeuw?
je kunt de oliebollen en appelflappen toch wel voelen hoor!
liggen nog steeds zwaar op de maag.
heb daardoor een beetje pijn.
ga zo dadelijk maar naar bed.
ter gelegenheid van het nieuwe jaar zijn wij licht geneigd tot overpeinzingen.
dat brengt bij mij weer een prachtig gedicht tot leven.
het is geschreven in de 17e eeuw door Theodor storm.
het is opgedragen aan zijn 2e vrouw, die, na de dood van zijn eerste, zich heel liefdevol over de nakomelingen heeft ontfermd.
ze was een jeugdliefde van hem.
uit het oog verloren, totdat tijdstip.
wonderlijk he?
het gedicht heet Viooltje.
in het Duits vertaald zou het de naam Stiefmoeder mee gekregen hebben.
zou ruw zijn.
daarom koos hij de Latijnse naam.
"Viola Tricolor".
Fijngevoelig, vinden jullie ook niet?
voor het eerst mee kennis gemaakt op de Hervormde Kweekschool voor Onderwijzers.
dit stuk poezie heeft meteen een onwisbare indruk op mij gemaakt.
vooral de symboliek, waarmee het doordrenkt is, spreekt mij aan.
zo fijnzinnig, zo liefdevol.
voor mij is het meer dan een gedicht.
het is een gebed.
Viola Tricolor.
Schliesse mir die Augen Beide,
mit den lieben Handen zu.
Geht doch Alles was ich leide,
unter Deiner Hand zu Ruh'.
und wie leise sich der Schmerz,
Well' um Welle Schlafen leget,
wie der Letzte Schlag sich reget,
Fullest du mein ganzes Herz.
lieve mensen, ik ga naar bed.
geef jullie nog een kinderversje mee.
zong mijn moeder dan altijd voor ons in het kamp.
ik ga slapen, ik ben moe,
sluit mijn beide oogjes toe,
houdt Lieve Heer ook deze nacht,
over mij weer trouw de wacht.
wel te rusten allemaal.
Ron.
