grootgrondbezitter

[r.landouw]

van zakgeld kon geen sprake zijn.
pa en ma moesten alle kosten, gemaakt met en voor de definitieve komst in Nederland tot de laatste cent terugbetalen.
o ja, een lening of voorschot konden zij krijgen.
zo beroerd was de Nederlandse regering nu ook weer niet voor haar onderdanen over zee.
tussen twee haakjes, er is weer een discussie losgebarsten of er nu wel of geen achterstallige soldij moet worden uitbetaald.
ik zou zo zeggen: nog even tijd rekken. dan is dat probleem vanzelf wel opgelost.
maar goed: voor een zakcentje moest dus gewerkt worden.
had een bakkerswijk. broodbezorgen in diverse delen van de stad.
zwaar werk, veel lopen met een volle mand met brood.
vooral grote flatgebouwen een crime.
maar ach, het was leuk werk, je wordt er ook sterk van.
36 gulden basis weekloon, rest was ik geloof 2% van de omzet.
voor mij veel geld, simpel omdat nul komma nul gewend was.
maar wat te doen met die overvloed?
een deel sparen, een deel uitgeven.
waaraan?
nou Ronnepon wist het wel.
beleggen.
waarin?
hou je vast: deelnemersbewijzen grond in de diepste oerwouden van Brazilie.
waarom dat speciaal?
DE POSTERS WAREN ZO MOOI!
nou ik het weer zo voor mij, zie schiet ik weer in de lach.
pa witheet. "nou, dat geld kun je dus wel afschrijven."
maar de posters waren prachtig.
zo mooi: ik heb er niet een meer.
spoorloos verdwenen, net als de investering.
ach, niet nieuws onder de zon, toch?