vuurwerk (1)

[r.landouw]

heeft mij van kleins af aan gefascineerd.
niet het siervuurwerk, maar de knallers.
hoe harder, des te beter.
om de boze geesten af te schrikken.
(wel een kleine boze geest aan overgehouden, licht industriedoof)
voorzichtigheid geboden: vuurwerk moet goed droog zijn.
nat is het onbetrouwbaar.
maar waar kun je een grote partij vuurwerk goed drogen?
wacht, natuurlijk: op het dak van de bijgebouwen.
ons huis bestond toen uit een hoofdgebouw: slaapkamers,huiskamer, en groot open voorportaal met een brede trap naar de tuin.
vervolgens een lange gang,meer een galerij, waaraan de vorraadkamers, de eetkamer, de badkamer en de wc lagen.
afgesloten door een soort poort, die toegang gaf tot de garages.
gekookt werd er aan de open kant van de galerij op zogenaamde anglos, open houtskooloventjes.
een klein onbelangrijk detail dat ik vergat.
maar goed: het vuurwerk, diverse soorten, een variatie in ontploffingskracht, netjes gespreid op het dak om te drogen.
ging uitstekend. was heel tevreden over mijn idee.
helaas: houtskoolvuur geeft brandende sintels.
hete lucht stijgt op.
die combinatie was fataal voor mijn voorraad.
een knal, de kokkies aan het gillen.
nog meer knallen.
mijn voorraad ging voortijdig af.
wel indrukwekkend moet ik zeggen.
mijn moeder en de bedienden heen en weer aan het springen, met emmers water.
"niet doen, dan wordt het vuurwerk nat."
niemand wilde luisteren.
het dak was al gauw min of meer een ruine, het vuurwerk rolde al ontploffend van het dak.
mijn ma furieus.
ik vond het toen toch verstandiger mijn fiets te pakken om er van door te gaan.
wellicht dat een fanmilielid mij onderdak wilde verschaffen tot de storm enigszins tot bedaren was gekomen.
echt jammer, want het gedreun was best wel imposant.
(grinnik, grinnik)