Diagnose Kanker lotgenotenforum

naar mijn mening is humor (waarvan zelfspot een onderdeel is) een geducht wapen in het dagelijkse leven, zeker in deze moeilijke tijd.
maar zelfspot wordt helaas vaak aangezien voor verwaandheid of opschepperij.
toch is dit niet het geval.
het is een vorm van zelfkennis.
weten wat de eigen mogelijkheden en onmogelijkheden zijn.
mijn persoontje: 1 meter 60 lang, 58 kilo.
wel vrij goede sprinter. (vroeger dan, in het grijze verleden.)
"Ik ben een grote held, maar wel op veilige afstand. eens was 3 meter genoeg, nu word ik al benauwd als het 100 meter is"
"pa, wat wil je hebben voor je verjaardag?"
"een grote negerin. minimaal 1 meter 90 lang, 85 kilo, bovenwijdte 1 meter 60"
"schei toch uit pa, wat moet jij daar nou mee.
als ze jou omhelst wordt je verpletterd, of gesmoord. ze vinden hooguit jouw bril terug".
"lijkt me heerlijk, al is het maar voor een keer. bovendien: mijn testament ligt al bij de notaris"
tegen de ict experts op kantoor: "jongens, als jullie bij een storing er niet uitkomen, haal mij er dan maar bij.
natuurlijk niet voor ieder wissewasje. het moet serieus zijn"
(ter verduidelijking: ik ben altijd a technisch geweest. zo erg, dat ik op kantoor een eigen expert ter beschikking had, omdat ik bijna iedere dag ruzie had met mijn computer)

Toen ik 45 werd zei ik tegen iedereen: "De eerste 45 jaar waren shit, de volgende 45 jaar zal dus vol geluk zijn!" Een half jaar later kreeg ik te horen dat ik (ongeneselijk) kanker had; weg geluk en geen volgende 45 jaar meer. Nu zeg ik maar dat het de goden verzoeken was. Ze wilden mijn wens verhoren en stelden gelijk de hemel voor me open, met het grootste geluk en ook nog eens voor eeuwig! Alleen ben ik zo ondankbaar daar vanaf te willen zien!.....

ja Phoenix, zo'n boodschap, dat is even slikken, he?
mijn wereld stortte in elkaar toen wij (mijn echtgenote en ik) 8 jaar geleden kregen te horen dat ons kleindochtertje door een hartstilstand was getroffen. 16 maanden oud.in drie minuten was het voorbij.
dat was voor mij de aanleiding om met het mes op tafel te vechten voor waar ik recht op had: met pensioen gaan.
toch moet je verder, voor de anderen.
ik hoop van harte dat je nog een aantal gezegende jaren mag meemaken.
wat kun je nu nog anders doen te genieten van de tijd die je nog rest?
ook ik besef dat ik meer dan ooit leef in geleende tijd.
ik probeer met mijn verhaaltjes anderen een positief gevoel mee te geven.
maar soms is het moeilijk, vooral als je lichaam niet meer meewerkt.
maar ja, op den duur berust je erin.
ik wens je veel sterkte, geniet zoveel mogelijk.
deel alle kracht waarover je nog beschikt. wens je veel liefde en geluk toe.
ron.