Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankerje dient het vaderland 24 maanden bij de Koninklijke Marine.
omdat je meerderjarig bent krijg je "thuisverlof"
dat wil zeggen dat je in het eigen (ouderlijk) huis mag overnachten.
wel vrij vroeg uit de veren vanwege het appel.
toch beter dan in een slaapzaal met ruim 400 anderen.
ramen potdicht.
nou, dan weet je het wel.
probleem: warm water om te scheren.
ongeschoren werd streng gestraft.
hoe dat op te lossen.
als rechtgeaard techneut geen probleem: een warm water element.
een zogenaamde dompelaar.
dus: in de kantine een gekocht.
helaas: bij gebruik plonst het ding in de kom met te verwarmen scheerwater.
grote plof, steekvlam.
oei, er is kennelijk iets grondig mis.
dan maar stiekem er vandoor naar de kazerne.
nog net even tijd om me daar te "fatsoeneren"
(mijn pet was altijd zo fanatiek zoals het moest, dat niemand naast mij wilde staan. staken te ongunstig af.
idem mijn prachtig glimmend gepoetste schoenen)
's avonds weer naar huis.
pa moppert hoe het toch kan dat elektriciteit is uitgeschakeld, alle stoppen moesten worden vervangen.
met een uitgestreken gezicht opper je de mogelijkheid dat het ligt aan de ouderdom van de leidingen.
"het is een grachtenpand, dus aan de oude kant"
alsof de leidingen ook uit de 16e eeuw dateren.
natuurlijk geef je het niet o gauw op.
volgende ochtend vroeg nieuwe poging.
zelfde laken een pak.
weer er als een haas vandoor naar de kazerne.
met het avondeten een hoofdschuddende pa.
"waarom bel je de eketriciteitsmaatschappij niet op?
die kan alles doormeten, controleren"
pa belt dus de volgende ochtend (weer alles uitgeschakeld)!
aan het eind van de dag word je door een woedende pa opgewacht.
"men" is er achtergekomen wat het euvel is.
dat was het kortstondige einde van jouw carriere als electrotechnisch ingenieur.
evengoed mocht ik thuis blijven slapen.
"hoewel je het eigenlijk verdiend hebt in die stinkende massa de nacht door te brengen"
stoffeltje