Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankerkinderen genieten van een korte vakantie.
het is prachtig weer.
lekker zonnig, maar niet al te warm.
ze spelen met een hele groep buiten, bij het water.
slepen een aantal opblaasboten naar buiten.
je hoort ze gewoon genieten.
vakantie is afgelopen.
Pat is niet vooruit te branden.
vreemd, hij is anders altijd heel actief.
je denkt in de eerste plaats aan schoolziekte (aardje naar zijn vaartje!?)
"vooruit Pat, denk maar niet dat ik er in trap.
hup, naar school!"
toch blijft het aan je knagen.
toch maar zo snel mogelijk naar de huisarts.
doorgestuurd naar het ziekenhuis.
uit bloedprik blijkt het euvel: ziekte van Pfeiffer.
je bent stom verbaasd.
hoe komt hij daar nu aan?
enfin, van later zorg.
hij sukkelt met ups en downs er ruim een half jaar mee.
gelukkig komt op de duur alles op zijn pootjes terecht.
jaaaaren later.
de kinderen zijn allang gesetteld, het huis uit.
mooie dag.
ze zijn bij ons thuis.
lekker op het terras.
dan komen de "weet je nog wel" verhalen los.
Maud verspreekt zich.
komt eindelijk het verhaal over die bewuste zomer.
wat blijkt?
ze hebben een spelletje bedacht.
alle boten opgepompt.
aan elkaar verbonden.
onderste boven.
soort hink-stap-sprong.
kijken wie het verst komt.
natuurlijk gaat het fout.
Pat neemt een aanloop, springt op de rand van een boot.
die kiept.
kopje onder.
zonder aarzelen gaan ze naar het huis van een van de vrienden.
daar wordt Pat gedroogd, kleren opgehangen om te drogen.
de hele groep is solidair.
een ieder houdt de mond stijf dicht.
(wat ik overigens wel tof vind)
maar ja: hij heeft vies, besmet water binnen gekregen.
met alle gevolgen van dien.
"zo zie je maar Pat: het mag lang duren, maar mamma en pappa komen toch achter de waarheid."
God hoort hem mopperen en zuchten.
wel te rusten allemaal!
