Hoofdwebsite Stichting Diagnosekankeris die campagne jullie ook uit het hart gegrepen?
weet je wat mij altijd weer zo verbaasd?
aan de ene kant geven wij duizenden miljarden uit om de (mede)mens en dier te helpen, om te redden wat er te redden valt, aan de andere kant springen wij er heel makkelijk mee om.
twee voorbeelden uit het grijze verleden.
camping op de Veluwe.
onbezorgd genieten van het mooie weer en de rust.
komt de echtgenote van een ouder echtpaar te vallen.
ongelukkig.
moet naar het ziekenhuis.
ieder dag terug naar terugkomen voor vervolgbehandelingen.
je beschikt over een auto, plus vrije tijd.
dan ligt het toch voor de hand dat je te hulp schiet?
nou, dat heb je dus lelijk mis.
niemand verroert zich.
behalve die ene peloppor.
van die kant had ze het nooit verwacht.
je legt de beweegredenen eenvoudig uit.
"mevrouw, als ik in zo'n situatie terecht zou komen, zou ik een gat in de lucht springen als iemand mij te hulp zou schieten.
gezien de aard van de verwondingen zou ik U dat afraden"
gelukkig, bevrijdende lach.
"maar vind uw vrouw dat niet erg?"
"mevrouw, ik zou pas bang voor haar mogen worden als ik het niet zou doen.
echt waar, ik doe dit liever dan een klap op mijn hoofd met een deegroller"
weer bevrijdend gelach.
"wilt u wel voorzichtig lachen. denk aan uw been"
je toert in de buurt van Ermelo.
moet stoppen voor een nare botsing.
een auto is achterop een vakantie gezin geklapt.
achterkant aan gort.
gelukkig geen persoonlijk letsel.
vakantiespullen op straat.
gezin wanhopig.
hoe nu verder?
je doet een voorstel: Rietepiet en kinderen even naar een uitspanning.
daarna de vakantiespullen overladen.
kan een deel van het gezin, plus de bagage in ieder geval naar de plaats van bestemming.
politie gaat ook akkoord.
zo gezegd, zo gedaan.
toch weer voordeel van een stationwagon.
dus: eind goed al goed. (gedeeltelijk dan)
helaas, weer dat materialistische trekje: "hoeveel ben ik U verschuldigd?"
dat zal ik wel nooit begrijpen.
lieve mensen, tot lezens, of prettige dagen.
Ron.
