straatorgel

[r.landouw]

hallo allemaal,

al verschillende keren gehad over diverse culturen, veranderingen, wonderlijke, verbazingwekkende verschillen.
bijvoorbeeld heel andere vervoermiddelen, verschil in woningen, winkels, verkoopmethoden, manier van baden, geuren, muziek, kleren/kleuren.
teveel om op te noemen.
je komt voor het eerst in Nederland.
je kijkt je ogen uit.
heeeeel anders.
maar wat hoor je daar?
wat een vreemde muziek.
je nieuwsgierigheid is gewekt.
toch even kijken.
he, wat is dat nu?
een groot soort rijdend muziekinstrument.
wat mooi, wat leuk.
frisse kleuren,
orgelpijpen, bellen, toeters, trommels, leuke standbeeldjes die echte muziek maken.
ook nog iemand die op een vlak plat een soort groot knipkaartboek legt, een deel ergens inschuift, aan een wiel draait.
waarachtig zeg: er komt muziek uit.
bekende deuntjes.
je hebt (nog) geen idee wat het is.
de muziek houdt op.
de man duwt het hele apparaat een eind verderop.
weer een soort boek , weer draaien, weer een (ander) leuk melodietje.
je mond valt open van verbazing.
daar moet je toch het jouwe van hebben.
gewoon vragen dus.
de man is heel vriendelijk.
heeft er plezier in je heel geduldig uit te leggen wat het is, hoe het werkt.
machtig mooi!
ook fijn om op de muziek te "dansen".
zusje sluit er zich bij aan, andere kinderen volgen.
mensen blijven staan, klappen mee, hebben ook plezier.
orgelman haalt meer op dan normaal.
vindt het dus allang best.
uiteindelijk komen pa en ma je halen.
helemaal de tijd vergeten.
ach wat een heerlijke belevenis, wat een onbekommerde gelukkige tijd.
jaaaaren later.
je werkt op een grachtenpand in Amsterdam.
daar heb je dat geluid, die muziek weer.
weet je wat?
je geeft de orgelman een fors bedrag (voor die tijd dan in ieder geval).
hij belooft een tijdje onder het raam te blijven spelen.
dat wordt door je collega's niet in dank afgenomen.
de cultuurbarbaren.
nog veel later begin je kerkorgelmuziek te waarderen.
veel donkerder, volle klank.
heel anders, maar toch: wat een jeugdsentiment.
die pakken ze je nooit ,meer af.
mensen, dat was het voor deze week denk ik.
morgen naar Goes, Serena terugbrengen.
dan Maandag naar ziekenhuis. Woensdag en Vrijdag
ik wens jullie fijne dagen.
Ron.

[stoffeltje]

hoi ron,
leuk en mooi die straatorgels.
alleen je ziet ze momenteel niet meer.
ze staan in musea"s.
jammer,er stonden van die poppen op en een draaiboek.
vrolijk
prettig weekend.

[r.landouw]

even op de valreep Stoffeltje,

je hebt volkomen gelijk wat de benaming betreft.
omdat ik voor het eerst met dat muziekinstrument op straat kennis heb gemaakt, is mij de term straatorgel bij gebleven.
maar het is een draai orgel.
hoe dan ook, het is helaas een zeldzaam verschijnsel geworden.
wat jammer he?
zo zie je maar, ook dit soort dreigt uit te sterven.
hetzelfde lot als Jan Klaassen en Cathrijn..
wat heb ik daar van genoten.
uit volle borst met alle kinderen aanwijzingen mee geschreeuwd.
dat was genieten.
ach, zo heeft iedere generatie zijn bezigheden.
nou, op naar Goes.
vandaar uit direct terug naar ziekenhuis.
prettige dag nog.
Ron.

[Witchita]

Wat een heerlijk verhaal Ron!
Elke zaterdag ga ik naar de stad en dan staat het draaiorgel op het Grote Noord, de draaiorgelman kent me al. Ik geef altijd wat, want ik kan er zo intens van genieten!!!

Liefs Agnes
p.s. sterkte met je lichttherapie en misschien treffen we elkaar nog in het ziekenhuis

[r.landouw]

hoi Witchita,

heerlijk he, dat wij in Hoorn er nog een hebben!
ding doet nog steeds zijn werk: mensen vrolijk maken.
geniet er iedere keer van, als ik hem hoor.
vroeger draaide de orgelman dat zware wiel zelf.
poeh!
niet misselijk hoor.
aan de lichte schommelingen in het ritme kon je merken dat hij af en toe echt wel moe was.
ach, heeft ook zijn charme.
het was in ieder geval geen vlak ritme, geen dreun.
bedankt voor je geestelijk kontje bij mijn verblijf in de patattent.
Ron