Ook partner van?

Partners van patiënten beleven de ziekte weer heel anders. De kans om alleen achter te moeten blijven is reëel. Gelukkig genezen veel kankerpatiënten, maar toch. Je zou zo graag eens met andere partners willen overleggen. Hoe komen zij door deze moeilijke periode heen? Op dit forum kan dat! (per juli 2009)
nelletje
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Do 20 Okt 2011 16:09

Re: Ook partner van?

Berichtdoor nelletje » Za 22 Okt 2011 05:17

eind juli hebben we te horen gekregen dat mijn man niercelkanker heeft met uitzaaiingen naar longen en hersenen.het enige symptoom wat hij had was een kuchje...ons hele leven staat op zijn kop en hij is inmiddels bestraald op het brein, krijgt dexamethason tegen de druk in het hoofd en gaat komende week mee doen aan een studie sunitinib.Wij zijn 55 jaar.Ik zit zelf in de gezondheidszorg en kom een hoop problemen tegen vooral in de communicatie van het ziekenhuis naar ons...inmiddels zie ik al een hoop karakterveranderingen bij mijn echtgenoot.moeilijk om te zien hoe je partner aftakelt onder je eigen ogen.inmiddels werk ik ook niet meer, ben verpleegkundige op een hartbewaking.ik kan geen andere helpen terwijl mijn eigen partner thuis hulp nodig heeft...vind het zo vreselijk moeilijk om met deze situatie van ons om te gaan. we hebben een zoon van 21 jaar met een hele lieve vriendin die hem erg steunt. hij woont op kamers.zelf heb ik fijne vriendinnen maar ik moet het zelf doen.zij weten en beseffen echt niet waar je door heen gaat. wie heeft voor mij een tip om zelf hulp te krijgen tav mijn onzekerheden??en de toekomst??

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Ook partner van?

Berichtdoor liddy » Za 22 Okt 2011 17:45

Ja, kanker is en blijft een verradelijke ziekte.
Voor jou is het extra moeilijk omdat je verpleegkundige bent.
Normaal ben je bij je patiënt betrokken in de uren van je dienst als verpleegkundige.
Nu ben je betrokken, het betreft je eigen man.
Kun je anders best professioneel handelen, nu komt er een berg emotie, onzekerheid en liefde bij.
I.p.v. 8 uur per dag is het 24/7. Dat is een enorm verschil.
Probeer anderen bij de zorg te betrekken, anders houd je het niet vol.
Zoek momenten op de dag dat je even aan jezelf toe komt. Al is het maar iets zo simpel als wat langer onder de douche staan.
Blijf boodschappen doen, dan kom je even buiten.
Bij ons kwam de buurvrouw als ik naar de fysio moest, dan hoefde ik me niet te haasten.
Mijn man wassen deed ik niet, ik ben nogal klein van stuk. Daar kwam de thuiszorg voor.
Voor hem was het prettig ook met iemand anders te maken hebben en ik kreeg even lucht.
Die karakterwijzigingen zijn berucht. Jij krijgt allerlei verwijten naar je hoofd geslingerd. Ook al wist ik dat het door zijn ziekte kwam, het kwam hard aan.
Heb je enig idee wat de wensen van je man zijn als het zover is? Nee, da's geen gemakkelijk gesprek, maar het zal rust geven als je het weet.
Probeer bij de dag te leven. Kijk niet vooruit. Want het loopt toch altijd anders dan je denkt.
Geniet van de goede momenten. Hopelijk hebben jullie een goede begeleiding van de huisarts.
Ken je grenzen en ga er niet overheen, al is dat heel moeilijk.

FrankAnids
Lid
Berichten: 2
Lid geworden op: Do 04 Apr 2019 21:12
Locatie: Bulgaria
Contact:

Ook partner van

Berichtdoor FrankAnids » Za 06 Apr 2019 16:45

Mijn man doet ook de nacht. Onze dagverdeling nu...ben nog thuis met borstvoedingsverlof. Ik sta op s nachts, geef ook borstvoeding, dus veel kan hij niet doen. Ook overdag doe ik het meeste. Mijn man komt s middags thuis, we eten en dan slaapt hij tot rond 18u. Dan hebben we nog onze avond, en dan gaan we samen slapen rond 22u30 en hij gaat dan werken om 2 u. Gaat eigenlijk vlotjes.

Als ik ga werken, wordt het als volgt. Ik sta s nachts op als da nodig is. Maak baby wakker rond 6u30. Rond 7u45 breng ik hem naar de creche. En ga naar mijn werk. Papa gaat om baby rond 17u30 en ze brengen de avond samen door, want mama werkt meestal tot 20u. Niet denken dat ik van 8u tot 20u werk hoor, soms gesplitst werken, of enkel na de middag. Ik werk als opvoedster.

groetjes

Zou er niet teveel mee inzitten, komt natuurlijk het meeste op de mama terecht, maar das in de meeste gezinnen zo, zelfs als werkt papa overdag. hahaha.

DonnaSix
Lid
Berichten: 7
Lid geworden op: Di 06 Okt 2020 06:20

Ook partner van

Berichtdoor DonnaSix » Vr 09 Okt 2020 21:43

Ik ontbeet altijd in het weekend. De rest van de week ging ik naar school en dronk ik een tas koffie, met een broodje en als ik geen tijd had ging ik naar de bakkerij. Soms at ik ook gewoon fruit als ontbijt. Jij? Ik mis het niet echt.


Terug naar “Partners van patiënten”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten