Pap4, angst maar geen andere klachten
Geplaatst: Wo 14 Dec 2011 10:35
Hallo lieve meiden,
Ik ben Akasha, 32 jaar oud, nog geen kinderen maar zou zeer graag willen, op korte termijn. Op 30 november heb ik een afspraak gemaakt bij mijn huisarts om een uitstrijkje te laten maken. Toen ik 30 was heb ik een oproep gekregen, maar toen had ik net een nieuwe baan en ik wou niet vrij nemen, daarna ben ik vergeten. Omdat ik 2 weken geleden vrij was, heb ik toch maar een afspraak gemaakt bij de huisarts. Ik ben iemand die nooit ziek is, ik wordt bijna nooit verkouden, ik genees zeer snel en ik heb nog nooit gezondheidklachten gehad. Het uitstrijkje was voor mij meer iets die ik moest laten doen omdat ik ooit een brief heb ontvangen.
Ik was op me werk, vorige week donderdag toen mijn huisarts belde rond 14:00 uur. Hij verteld mij dat het resultaat binnen is gekomen. Ik dacht: ok, prima. Ik dacht niet eens om te vragen wat de uitslag was, zo zeker was ik dat er niets aan de hand is. De arts vroeg mij of ik weet wat PAP 4 betekende. Nee, zeg ik, geen idee. Hij vertelde dat het resultaat niet oke was en dat ik mogelijk kanker zou kunnen hebben. Ik vroeg wat de gradaties van de PAP zijn en hij vertelde mij van 1 (goed) tot 5 (zeer slecht). Het enige wat ik op dat moment wou was de telefoon ophangen en snel gaan googlen om meer informatie hierover te vinden. Het eerste resultaat wat ik in Google vond was "Kanker patiënt". OH MY GOD ! The sky falls on my head! I start shaking! A lot ! Ik ga naar buiten om een sigaret te roken. Tranen in mijn ogen. Ik kan het niet geloven! Een collega ziet mij en vraagt mij wat er aan de hand is. Ik vertel de hoofdlijnen. Ik huil! Ik huil! en IK HUIL!!! Ik herken mij niet meer! Ik huil nooit! zeker niet op mijn werk! Iedereen ziet mij als een zeer sterke vrouw. Nu ben ik niet meer sterk!
Ik ging naar huis, huilen in de file, daarna huilen tijdens het rijden met 140 per uur. Ik heb een paniek aanval. Ik bel een aantal vrienden en ze kunnen niets vertellen om mij rustig te krijgen.
I live a hell! Me! The one who doesn't believe in anything! I live the living hell!!!
Ik ben thuis, ga ik nog meer lezen op het internet. Positieve maar vooral negatieve verhalen. Ik wil een kindje hebben. Ik voel me fysiek goed! Hoe kan mijn lichaam niets voelen met zo'n diagnose?
Afgelopen vrijdag ben ik niet gaan werken. Ik heb de arts gebeld en hij vertelde mij dat het hoeft niet altijd kanker te zijn. Hij maakte voor mij een afspraak bij de gyn in het ziekenhuis een week later. Dus aankomende vrijdag, 16 dec moet ik op controle. Colposcopie. Ik heb veel over gelezen, ben niet bang van pijn, ben bang dat er iets ernstig uitkomt van het onderzoek. Ben bang dat ik kanker heb en niet meer zal leven. Ik voel me nog zo jong. Ik ben meteen gestopt met roken nadat ik gelezen heb dat roken de immuniteit van mijn cellen die tegen HPV virus vechten kan beschadigen.
Ik ben bang van mijn leven, I am scared that all my plans and dreams are going to be ruined.
En ik was zo blij in de afgelopen periode! Ik heb veel bereikt, zelf de liefde van mijn leven heeft mij verteld hoe veel hij van mij houdt. Ik dacht dat alles richting de goede kant gaat! En dan plotseling dit!
En ik moet nog steeds overal (thuis, op het werk, etc) doen alsof ik sterk ben, alsof mij niets markeert.
Meiden, help! PLS! Hoe erg is Pap4? Is kanker te genezen?? Hoe verandert dit je leven? Hoe kan het zijn dat ik geen klachten heb?!? HELP!!!
xxx
Akasha
Ik ben Akasha, 32 jaar oud, nog geen kinderen maar zou zeer graag willen, op korte termijn. Op 30 november heb ik een afspraak gemaakt bij mijn huisarts om een uitstrijkje te laten maken. Toen ik 30 was heb ik een oproep gekregen, maar toen had ik net een nieuwe baan en ik wou niet vrij nemen, daarna ben ik vergeten. Omdat ik 2 weken geleden vrij was, heb ik toch maar een afspraak gemaakt bij de huisarts. Ik ben iemand die nooit ziek is, ik wordt bijna nooit verkouden, ik genees zeer snel en ik heb nog nooit gezondheidklachten gehad. Het uitstrijkje was voor mij meer iets die ik moest laten doen omdat ik ooit een brief heb ontvangen.
Ik was op me werk, vorige week donderdag toen mijn huisarts belde rond 14:00 uur. Hij verteld mij dat het resultaat binnen is gekomen. Ik dacht: ok, prima. Ik dacht niet eens om te vragen wat de uitslag was, zo zeker was ik dat er niets aan de hand is. De arts vroeg mij of ik weet wat PAP 4 betekende. Nee, zeg ik, geen idee. Hij vertelde dat het resultaat niet oke was en dat ik mogelijk kanker zou kunnen hebben. Ik vroeg wat de gradaties van de PAP zijn en hij vertelde mij van 1 (goed) tot 5 (zeer slecht). Het enige wat ik op dat moment wou was de telefoon ophangen en snel gaan googlen om meer informatie hierover te vinden. Het eerste resultaat wat ik in Google vond was "Kanker patiënt". OH MY GOD ! The sky falls on my head! I start shaking! A lot ! Ik ga naar buiten om een sigaret te roken. Tranen in mijn ogen. Ik kan het niet geloven! Een collega ziet mij en vraagt mij wat er aan de hand is. Ik vertel de hoofdlijnen. Ik huil! Ik huil! en IK HUIL!!! Ik herken mij niet meer! Ik huil nooit! zeker niet op mijn werk! Iedereen ziet mij als een zeer sterke vrouw. Nu ben ik niet meer sterk!
Ik ging naar huis, huilen in de file, daarna huilen tijdens het rijden met 140 per uur. Ik heb een paniek aanval. Ik bel een aantal vrienden en ze kunnen niets vertellen om mij rustig te krijgen.
I live a hell! Me! The one who doesn't believe in anything! I live the living hell!!!
Ik ben thuis, ga ik nog meer lezen op het internet. Positieve maar vooral negatieve verhalen. Ik wil een kindje hebben. Ik voel me fysiek goed! Hoe kan mijn lichaam niets voelen met zo'n diagnose?
Afgelopen vrijdag ben ik niet gaan werken. Ik heb de arts gebeld en hij vertelde mij dat het hoeft niet altijd kanker te zijn. Hij maakte voor mij een afspraak bij de gyn in het ziekenhuis een week later. Dus aankomende vrijdag, 16 dec moet ik op controle. Colposcopie. Ik heb veel over gelezen, ben niet bang van pijn, ben bang dat er iets ernstig uitkomt van het onderzoek. Ben bang dat ik kanker heb en niet meer zal leven. Ik voel me nog zo jong. Ik ben meteen gestopt met roken nadat ik gelezen heb dat roken de immuniteit van mijn cellen die tegen HPV virus vechten kan beschadigen.
Ik ben bang van mijn leven, I am scared that all my plans and dreams are going to be ruined.
En ik was zo blij in de afgelopen periode! Ik heb veel bereikt, zelf de liefde van mijn leven heeft mij verteld hoe veel hij van mij houdt. Ik dacht dat alles richting de goede kant gaat! En dan plotseling dit!
En ik moet nog steeds overal (thuis, op het werk, etc) doen alsof ik sterk ben, alsof mij niets markeert.
Meiden, help! PLS! Hoe erg is Pap4? Is kanker te genezen?? Hoe verandert dit je leven? Hoe kan het zijn dat ik geen klachten heb?!? HELP!!!
xxx
Akasha