baarmoederhalskanker na uitstrijkje pap 4

[bangerikje]

Hoi Anja,

Ik heb ook 2 1/2 wk geleden een uitstrijkje laten maken (ik word as donderdag 35) en ik ging afgelopen dinsdag naar de huisarts vanwege klachten in mijn buik en bekken, en toen kreeg ik ook te horen dat mijn uitslag pap 4 was, alsof de grond onder mijn voeten vandaan gemaaid werden zeg. Afgelopen vrijdag heb ik een colposcopie (ofzoiets) gehad en nu moet ik tot 23 april wachten op de uitslag. En dat vreet energie.
Ik word heen en weer geslingerd door emoties. Het ene moment denk ik: het komt goed, dat moet, en het andere moment denk ik dat ik nog maar 1 jaar hier rondloop. Ik heb 3 kleine kinderen ( 3, 6, en 8 jr) en die kunnen mij, en ik hen nog lang niet missen.
Ik ben toen ik 30 was niet geweest voor mijn uitstrijkje, ik had zoiets van: dat hoeft toch nergens voor, nu had ik het formulier ook al weg gegooid, maar een stemmetje in mijn achterhoofd zei dat ik toch maar een afspraak moest maken, ik hoop dat ik over een tijdje kan zeggen dat dat mijn geluk is geweest.
Ik ben zo bang dat ik het niet redt, ik wil niet aanstellerig overkomen, maar ik ben enorm bang nu. Het maakt me niks uit wat ik moet ondergaan, als het maar uit mijn lijf is.

Het is idd wel fijn als je van je af kunt schrijven, met lotgenoten, want iedereen zegt goed bedoeld dat je positief moet blijven, en dat zeg ik ook meestal tegen de ander als die in een rotsituatie zitten, maar was is dat toch verdomde moeilijk zeg.

Veel sterkte iig.

Gr Heidi

[liddy]

Bij een uitstrijkje worden de uitslagen in PAP gegeven.
Ik wil nadrukkelijk erop wijzen dat de PAP-waarde helemaal niets heeft te maken met de stadiumindeling bij kanker.
Kortom, voor jullie allebei geldt dat het hooguit een voorstadium van baarmoederhalskanker betreft, niets meer.
Natuurlijk maken jullie je ongerust, da's heel normaal.
Probeer je voor ogen te houden dat je een eenvoudige aandoening hebt.
Hopelijk kan ik jullie hiermee iets geruststellen.

[bangerikje]

Hoi Liddy,

Dank je voor je antwoord, ik weet er ook weinig vanaf, (helaas, of gelukkig maar ???) maar die onzekerheid vreet aan me.
En ik ben zo bang voor die pijn, niet voor de pijn opzich, maar waar kan die vandaan komen ??
En ook bang voor alles wat nog komen gaat, de gyn wilde na de uitslag een behandelplan opstellen.
Vlgs mijn huisarts zat het tegen kanker aan. Ze hebben (dokter en gyn) mij niks kunnen vertellen waardoor ik een beetje gerustgesteld ben. Zovan: dit hebben we vaker gezien, en is goed te behandelen.
Mijn kopacb uitslagen waren:
K 4
O 9
P 6
A 1
C 1
B 1
er stond ernstige dysplasie en het was niet uitgesloten of het invasief was.
Maar wat als het wel door de bassaalcellaag heen is, is er dan nog iets aan te doen ?? Ik heb nu al een paar verhalen gelezen van vrouwen met pap 4, maar zij hadden geen klachten, maar ik wel, en dat maakt me zo bang.
Hij kon niks vinden in de baarmoeder en aan mijn eierstokken.
Die baarmoeder heeft me 3 mooie kinderen gegeven, en nu vertrouw ik mijn eigen lichaam niet meer.
Ik ga proberen toch maar te slapen, want ik zit me helemaal gek te maken.


Groetjes Heidi

[liddy]

KOPAC-B staat voor het volgende:
Daarin staat elke letter voor een bepaald aspect van het uitstrijkje (k = kompositie, o = ontstekingsverschijnselen,
p = plaveiselepitheel, a = andere afwijkingen, c = cilinderepitheel, b = beoordeelbaarheid).
De cijfers (zie tabel) geven weer in welke mate er afwijkingen in de cellen van de baarmoederhals zijn aangetroffen.
Hoe hoger het cijfer, hoe ernstiger de afwijkingen.

Vraagt u uw huisarts om toelichting als u niet precies begrijpt wat de
uitslag betekent.

Je kunt er mee over lezen in de volgende brochure van de KWF over het uitstrijkje
http://www.kwfkankerbestrijding.nl/index.jsp?objectid=15091

Heidi, ik zou naar je huisarts gaan en hem/haar de KOPAC-B uitslag laten uitleggen.
Zo als je in de brochure kunt lezen had je nog een hogere PAP-waarde kunnen hebben.
Probeer goed tot je door te laten dringen het verschil tussen PAP IV en V.
Bedenk je goed dat de kans groot is dat het toch meevalt.
Al valt je dat nauwelijks voor te stellen.
Ga vooral naar buiten, een wandeling in de natuur bijv. vooral als het zonnetje te voorschijn komt.

[bangerikje]

Hoi Liddy,

Nee, ik ga meteen van het ergste uit, ik hoop het natuurlijk niet, ik weet niet of het mijn angst is, of mijn voorgevoel. En omdat ik pijn in mijn bekken en onderrug heb, denk ik dat het is uitgezaaid. Ik kan het anders niet verklaren. Ik moet nog tot 23 april wachten, maar dat worden lange dagen. Zogauw ik even niet bezig ben dan zit het in mijn gedachten.

Mag ik vragen hoe het komt dat jij er zoveel van af weet, al ben ik bang dat jij er helaas ook mee te maken hebt gehad.

Dank je voor het antwoorden iedere keer.

Gr Heidi

[liddy]

Zelf ben ik in juli 2003 geholpen aan een granulosaceltumor, een vorm van eierstokkanker.
Ik heb in mijn naaste familie ook te maken gehad met kanker.
Bij Olijf ontmoet ik vrouwen o.a. ook met baarmoederhalskanker.
Daarnaast heb ik een semi-medische achtergrond.

Als je naar je KOPAC-B-uitslag kijkt, zou je eerder verwachten dat je een PAP IIIB had gescoord.
Dat ze je toch op PAP IV hebben gezet, vertelt me dat het zeker geen PAP V is.
Ook zijn er bij jou geen andere afwijkingen gevonden, is het ciliniderepitheel rustig en de beoordeelbaarheid goed.
Op ontstekeningsverschijnselen scoor je heel hoog.
Dat zou dus je bekkenpijn en rugpijn kunnen verklaren.
Zoals ook een ontstoken vinger pijn kan doen aan de hand.
Je bent je nu veel bewuster van je onderlijf, dus registreer je ieder pijntje extra.
Ja, het is heel normaal dat je er steeds aan moet denken.
Sta jezelf dat ook toe, maar roep jezelf dan tot de orde van de dag.
Alle rampscenario's die je kunt bedenken, heb je al minstens één keer overdacht.
En het heeft weinig zin dezelfde film/gedachtes steeds te blijven afdraaien.
Al is dit heel moeilijk.

Ik heb het al eerder geschreven: een mens lijdt het meest door het lijden wat hij vreest, maar wat nimmer opkomt dagen.

[bangerikje]

Ja, ik heb ook naar de kopac score gegoogled, en dacht ook dat ik dan een pap3b moest hebben, maar de gyn vertelde me afgelopen vrijdag dat het erstige dysplasie was en dat het daarom pap 4 is geworden.
Ik zie het idd somber in, ik wil alleen overleven, en misschien voor (helaas) ervaringsdeskundigen komt dit overdreven over, maar de angst zit er goed in.

mijn man leest je laatste berichtje mee, en zegt dat je de spijker op z'n kop slaat met je laatste zin, en heel vreemd, maar je hebt wel iets van mijn ongerustheid kunnen wegnemen, het is gewoon de onzekerheid en de ontwetendheid die me beangstigd, voor wat komen gaat.
maar ik ben je enorm dankbaar voor je reacties, want ik was ook op een ander forum maar daar wordt niet op mijn berichtjes gereageerd.

Hoe gaat het nu met jou ? In juli van dit jaar zou voor jou een mijlpaal kunnen zijn als ik het goed begrijp ??? Ik hoop het van harte !!!

Gr Heidi

[liddy]

Wat de kanker betreft, gaat het goed met me.
Bij granulosaceltumor krijg je na vijf jaar geen schoonverklaring.
Van deze tumor (komt nauwelijks voor bij andere tumoren) is bekend dat je tot 30 jaar na de oorspronkelijke ontdekking
nog uitzaaiingen kunt krijgen.
Nietemin heb ik 1/6 van de tijd erop zitten. Als je het zo zegt, klinkt het al veel beter en is het dus een mijlpaal
Waar ik nu last van heb, is o.a. dat door het verwijderen van mijn eierstokken, baarmoeder en vetschort mijn darmen erg van slag zijn.
Met name mijn dunne darm ligt niet goed op zijn plaats, waardoor ik veel problemen heb met poepen.
Hopelijk ga ik het redden met metamucil en kan ik een operatie nog lang uitstellen.
Nu moet ik wel zeggen dat ik al reuma had, dus dat ik niet de gemiddelde patiënt ben.
Ik ga iedere zes tot acht weken naar de psychologe voor een onderhoudsbeurt.
Doordat ik nogal een veelbewogen leven heb gehad en nog heb, weet ik hoe belangrijk het is om geestelijk gezond te blijven.
Aangezien werken voor mij beperkt blijft tot vijf uur per week, heb ik veel tijd over.
En die besteed ik graag op bijv. Diagnose Kanker, kan ik toch nuttig in de maatschappij blijven,
zonder hiervoor het huis uit te hoeven.
Het doet mij goed ook jou een stukje op weg te kunnen helpen.

[bangerikje]

Jeetje, dat is niet niks zeg. Wat knap dat je zo overeind blijft. Terwijl ik dit typ weet ik dat ik niet in je binnenste kan kijken, en kan voelen hoe jij je voelt, want aan de buitenkant zie je niets, maar binnen kan het natuurlijk vreten aan je. Dus wat je zegt over je geestelijke gezondheid dat het belangrijk is om dat ook zo te houden kan ik alleen maar beamen.


Ik heb me zojuist een schop onder m'n kont gegeven. Dit is niet het einde van de wereld. Bang zijn mag, maar dat mag niet gaan overheersen nu. Er zal een moeilijkere tijd aankomen, maar daar ga ik me ook doorheen slaan, dan moet gewoon.
Ik wil je bedanken voor je openhartigheid en steun, al voelt dat voor jou misschien niet zo, maar voor mij voelt dat wel zo.

Gr Heidi

[liddy]

Hiervoor doe ik het, dat ik anderen kan steunen.
Bedankt.

Mijn lijfspreuk (niet zelf verzonnen):

Tel je zegeningen.

Als ik zou blijven hangen in alles wat er niet goed gegaan is, dan is het geen leven meer.
Dus als ik tel wat er wel goed ga, ...
Tipje van de sluier:
Okee, ik heb 2 echtgenoten met kanker naar het kerkhof gebracht.
Toch ben ik een gelukkig mens, ik heb nu voor de 3e keer in mijn leven de liefde gevonden.
Een nieuwe vriend, die geen probleem heeft met mijn ziekte/de beperkingen die dit met zich meebrengt.
Er zijn mensen die dit geluk van liefde nooit meemaken, dus ben ik een heeeel gelukkig mens.

[bangerikje]

Ik ga er ook mijn lijfspreuk van maken, als je het niet erg vind.
Ik heb ook al wel het een en ander meegemaakt, maar daar was altijd wel een oplossing voor, of moest ik een manier vinden om daar mee om te gaan, en dat lukte ook. Dit is iets wat helemaal nieuw is en ik moet hier leren mee om te gaan (geestelijk) anders ga ik onderuit, en ik heb 3 prachtige jongens van 8, 6 en 3 jaar die me nodig hebben en een lieve man die er voor me is, en die me ook nodig heeft, en ik hun.
Ik heb idd het geluk dat ik dat heb meemogen maken, en nog meemaak. en dat mee blijf maken, tot we oud zijn. Dat moet gewoon.
Het is gewoon moeilijk om dat gevoel een plaats te geven, en om met dat gevoel om te gaan, het gaat op en neer. Zogauw ik een uitslag heb, weet ik waar ik tegen moet knokken, nu weet ik nog niks, dus dat vind ik heel moeilijk. Nog 10 nachtjes slapen, dan weet ik meer.....

Anja heeft vandaag ook haar uitslag gekregen, ik hoop dat je nog iets laat horen hoe het nu is met je !!

Gr Heidi

[bangerikje]

Hoi Liddy,

Daar ben ik weer een keer, ik was m'n ww en gebr.naam kwijt en kon het niet opbrengen om tussen al m'n mailtjes te zoeken, nu toch maar gedaan.

Er is intussen veel gebeurd, ik heb een lisexcisie gekregen, en de gyn verwachtte dat het hiermee klaar was, dus ik was superpositief, alleen kreeg ik 23 juni te horen dat het toch bmhkanker was. Wat een klap zeg.
Ben onder narcose geweest en 2 gyn hebben gekeken, willen toch niet operereren omdat ze bang zijn dat er event. iets achterblijft, dus wordt ik bestraald. Ik moet 10 juli eerst een mri ondergaan om te kijken of er geen uitzaaiingen zijn, ik denk zelf van wel, maar ze achtte die kans erg klein, maar ja, dat dacht ze ook na de lisexcisie dat de kans klein was dat het kanker was en dat bleek toen ook niet zo te zijn. dus ik geloof het niet meer zo. Ik hoop het natuurlijk wel, maar de pijn in m'n rug zit er nog steeds dus denk ik dat daar een tumor tegen zit te drukken, ik bereid me voor op het ergste, dan valt het misschien nog mee.

14 juli naar tilburg, verbeeten inst. voor een intake bij de bestralingsarts... dus nu nog een week van onzekerheid... wordt er gek van, en bang.... het is dus wel kanker.... maar wat is de kans dat ik hier goed uitkom ???? niemand die het weet en ondertussen haal ik vanalles door m'n hoofd...............