longkanker

[Gast]

Mijn moeder heeft een tumor in haar long. Tot nu toe zijn er geen uitzaaiingen gevonden. Het is nu afwachten op de uitslagen van het lymfeklierenonderzoek. Is dit ook goed dan kan zij geopereerd worden. Wie heeft ook zoiets dergelijks meegemaakt?

Joya.

[brenni]

Hallo Joya,

En hoe is het nu met je moeder? Weten jullie al of het longkanker is en zo ja is het groot of kleincellig? Mijn moeder heeft kleincellig longkanker wat niet meer te genezen is. Ook zij heeft verder nog geen uitzaaiingen gelukkig. Op dit moment krijgt ze chemokuur. Om alles zo'n beetje wat draaglijker te maken. Op een gegeven moment kreeg ze bijna geen lucht meer, ze kon amper nog de trap op lopen. Toen zijn we naar de dokter gegaan en haar na laten kijken. Hij stuurde ons door naar het ziekenhuis om wat longfoto's te laten maken. Gelijk was er al die tumor van 6 cm te zien en zijn we weer direct terug gestuurd naar de huisarts, die ons vervolgens weer doorstuurde naar de longarts. Hij bevestigde wat hij gezien had en wilde vervolgens meer onderzoeken doen om te zien of het goed of kwaadaardig was. Al snel werd duidelijk dat het om een zeer agressieve vorm van kleincellig longkanker gaat. Dus zodoende nou de chemo verder is er helaas niets aan te doen. Dit alles is gebeurd in een tijdsbestek van ruim 2 maanden. Als je wilt reageren om jouw verhaal te vertellen doe dat gerust. Je valt er niemand mee lastig, iedereen begrijpt mekaar goed en het zal jou ook heel veel goed doen. Nou heel veel sterkte en groetjes, Brenni

[Mirella]

Mijn vriend en ik waren op vakantie op Kreta. Het liep tegen het einde en me ouders zouden ons maandags weer ophalen van Schiphol. Me vader belde zaterdags dat hij ons niet kon ophalen want hij had vanacht in het zh gelegen en aangezien het weekend was moest hij zich zondag avond melden en werd hij opgenomen voor onderzoeken. Hij had een hele zere buik. Nou en me vader is echt geen piepert want die kom never nooit bij een dokter. Mijn gevoel zei meteen dat het mis was. De laatste 3 dagen van de vakantie waren dus k.. maar goed dat is bij zaak. Ik wilde zo snel mogelijk naar huis, maar goed dat kon dus niet.

Woensdags na de onderzoeken mocht hij naar huis, want pijn had hij niet meer n het wachten was nu op de uitslag.

We( me ouders en ik) moesten 25-08-05 bij de arts komen en die vertelde dat me vader longkanker had met uitzaaiingen naar de lever. Nou het is net of je hele wereld instort. Hij zou een week later in de VUT gaan. Ja is hij nu ook wel gegaan, maar niet zo als hij had gedacht.

29-08-05 hadden me ouders een gesprek met een andere dokter aangezien het longkanker was en hij nu onder een longarts kwam te staan. Nou en wat die vertelde dat geloofde je gewoon niet. Me vader was zo ziek dat hij nog een paar dagen tot een week te leven had. Terwijl hij nergens last van had. Allen toen op de bewuste vrijdag een zere buik, maar niet benauwd of hoesten.

De arts vertelde dat eigenlijk geen enkele behandeling meer mogelijk was en volgens het boekje dit ookniet zou mogen, maar hij wilde wel een chemo geven maar dat was dan erop of eronder. Ja hij had geen keus en hij zei ook wat er gedaan kan worden doe ik.

Meteen de volgende dag heeft hij een chemo gekregen die 6 uur duurde. Me moeder en ik zijn de hele dag bij hem gebleven aangezienhet erop of er onder was. Om de haverklap werd ook van alles gecontroleerd. bloeddruk enzo. Die kuur was op dinsdag en vanaf vrijdag werd hij steeds zieker. Zondag savonds had ik echt het idee dat hij zou overlijden. Hem ook boven in bed bij hem gezeten en gepraat en gehuild. Hij vond zelf ook dat hij slecht te pas was en zei als ik me morgen nog zo voel dan laat ik me opnemen, hij at ook niets meer. Alleen een beetje vla.

Maandag smorgens heeft me meoder de huisarts gebeld en die was er binnen 5 min. die heeft de ambulance gebeld en hij is met spoed naar het zh gegaan. Daar heeft hij 2 weken gelegen. Hij bleek er dubbele longontsteking bij te hebben gekregen. Gelukkig mocht hij een dag voor zijn verjaardag naar huis.

Om de 3 weken krijgt hij een kuur en de laatste is woensdag 23-11-2005.

Ik ben zo bang om me vader te verliezen, ik ben enigst kind en momenteel vanaf dat ik weet dat hij ziek is ga ik vanuit me werk naar me ouders om daar te eten met me vriend en dan tegen 18.00 naar huis zodat me vader kan rusten en tegen 19.30 20.00 gaan we of ik in ieder geval er weer heen.

A.s maandag moet hij weer bloed laten prikken om te kijken hoe hij er voor staat en na de laatste kuur woensdag dan hebben we een gesprek hoe het nu verder gaat en wat we kunnen verwachten.

Het is een lang verhaal geworden, maar ik hoop dat er mensen zijn die dit herkennen en er ook over willen praten

Gr. Mirella

[anne-bep]

Hallo Mirella,
Zo wat een verhaal zeg!
Zo erg heb ik het niet meegemaakt maar bij mij was een tumor van 6x8 cm. ondekt. Was al in een ver gevorderd stadium en zijn meteen begonnen met de chemo en direct erachter aan 20 bestralingen.
Ben nu ruim 1 jaar verder en het ziet er héél goed uit. De tumor is aanzienlijk kleiner geworden. Ik ben er nog lang niet maar ik leef nog steeds en dat is toch het voornaamste. Moet nog steeds naar het ziekenhuis voor foto's en bloed prikken maar als dat het ergste is...........