diagnosekanker en dan ...

[yellowbeest]

Conclusie kanker...en dan?

Mei 2007... ik ben onderweg met de lkw in Oostenrijk, de telefoon gaat.
Mijn vrouw deelt me mede dat ze een zwangerschapstest gedaan heeft, omdat ze onregelmatige periodes had en de test positief uitsloeg!
Dit ondanks de spiraal!
Mijn vrouw deelde me mede dat ze abortus wilde, maar ik zei tegen haar dat ik zo'n beslissing niet over de telefoon kon nemen
en we er het weekend als ik thuis zou zijn over zouden hebben.
Mijn mening is dat dat je geen abortus kan/mag doen omdat je het 4e kind niet gepland had.
(maar meer voor verkrachtingen met gevolg kind of zeer jonge kind/moeders,etc.)
Maar in de tussenliggende dagen hebben de vrouwlijke hormonen hun werk goed gedaan en
wilde zij gelukkig ook geen abortus meer toen we er het weekend over hebben gesproken.
Zij maakte een afspraak bij de gynaecoloog voor een echo en het verwijderen van de spiraal.
Maar naar veel bloedverlies en een uur operatie kwam de doktor tot conclusie dat de spiraal in de moederkoek verzonken was
en het verwijderen de zekere dood van het kind tot gevolg zou hebben.
Echter de spiraal op zo'n plaats zit dat het voor de verdere zwangerschap geen kwalijke gevolgen zou hebben.!!!???
Dus bleef de spiraal en groeide het kind lekker verder.
Tot juni 2007 toen voelde mijn vrouw een pijnlijke plek midden onder het middenrif.
Verdere controles wezen uit een kleine onsteking die echter in 2 weken groeide tot een 10 cm diameter grote knobbel.
Vanaf dat moment hebben ze haar op genomen in het ziekenhuis en zijn ze de knobbel verder gaan onderzoeken.
Punctie wees uit ontsteking (goedaardig) zonder kankercellen. Foto's en ct werden bemoeilijkt door dat de onderzoeken het het kind
niet mocht schaden. Dus contrastvloeistof mocht niet, en endoscopie deed te veel pijn na een halve meter en werd gestopt.
Maar algeméne conclusie van de doktoren was: ”het zal wel de spiraal zijn die de onsteking veroorzaakt
en die halen we er wel uit als de baby 2000 gram is.”
5 november 2007 is het zo ver na een half uur is mijn zoon Elvin geboren via keizersnee en ik loop, zit en wacht en vreet me op...
5 en half uur later is de operatie voorbij.
Er waren 7 doktoren bij geweest en de eerste die naar buiten kwam deelde me mede dat het om een zeer grote kankergezwel ging
in de grote van 2 volwassen vuisten.
De volgende dag ging ik eerst even langs bij de behandelend hoofdarts die haar behandeld heeft (voor ik bij mijn vrouw en zoon voor bij zou gaan)
deze vertelde mij toen dat ze 10 cm dikkedarm en 30 cm dunnedarm weg gesneden hadden, maar het positieve was dat het nog goed aan mekaar gezet kon worden zonder stoma.en dat de kanker goed van alle omliggende organen verwijderd kon worden.
Echter ging het bij mijn vrouw om een zeer agresieve vorm van darmkanker die zich in de holle ruimte tussen de organen als een spinneweb uitzaaide!
en dat ik maar veel liefde moest geven aan mijn vrouw omdat ze naar zijn mening nog maar een paar maanden te leven had...
Wat er toen door me heen ging kan ik niet op papier zetten, maar ik heb uren door de stad gelopen zonder te weten waar ik was
en alleen maar gehuild, gehuild en gehuild.
Met de ene hand geeft de Heer je een leven en met de andere hand neemt Hij dat leven wat je zo lief hebt van je weg...
waarom waarom waarom???
Maar ja ik was onderweg naar mijn vrouw en zoontje (nog in de couveuze)
dus alle moed verzameld en (een ander gezicht op gezet) want ik kon het niet over mijn ziel krijgen om DIT mijn vrouw te vertellen.
MAAR VOOR ALLE VROUWEN DIE DIT LEZEN LAAT NOOIT EEN SPIRAAL INBRENGEN!!!
Na een paar weken mocht ik mijn zoon en vrouw uit het ziekenhuis mee naar huis nemen en keerde de rust weer terug in ons leven.
Mijn vrouw kreeg om de 2 weken chemokuur en geloofde volledig in de genezing.
Mei 2008 mijn vrouw krijgt een echoscopie en daar zien ze 2 millimeter kleine puntjes in de lever...
de doktor vertrouwt het niet zo en stuurt door voor een ct-scan.
2 weken later krijgt ze de scan en weer 5 dagen later zitten we bij de doktor om de resultaten door te nemen.
De 2 millimeter kleine stipjes zijn echter uit gegroeit tot 4 mandarijn grote gezwellen in de lever en de doktor besluit zo snel mogelijk te opereren.
De week er op ligt ze op de operatietafel en ik loop weer heen en weer op de hal.
Nu komt de doktor echter na 1.5 uur naar me toe en zegt dat ik al naar mijn vrouw mag op de kamer...
binnen gekomen zie ik meteen dat het geen intensive care is en ze alleen maar aan een infus hangt...
even later komt ze bij en ook zij merkt dat er iets niet goed is en vraagt mij hoe het gegaan is...
met lood in mijn schoenen liep ik weer de hal op en vroeg om de doktor te spreken...
deze deelde mij mede dat hij (na het opensnijden) metéén weer dezelfde spinnewebachtige verspreidingen zag
met uitzaaiingen vanaf het bekken tot omhoog aan de aorta....en hij dus niks meer voor haar kon doen...
daar sta je dan op de hal totaal gebroken en een vrouw die aan de andere kant van de deur op je wacht...
mijn hele wereld stortte weer voor mij in en mijn verslagenheid was op mijn hele lichaam te zien...
bij binnenkomst zag mijn vrouw het meteen en vroeg meteen: dus ik ga dood?
Ik zei tegen mijn vrouw dat hij niks meer kon doen ... maar dat ik geen rust zou vinden tot ik een doktor gevonden heb die haar kan helpen...
om zo toch nog een beetje hoop te kunnen houden...
de komende 48 uur heb ik geen oog dicht gedaan en alleen maar op internet gezocht naar mogelijke oplossingen en behandelmethoden...
ik heb met meerdere doktoren gebeld in verschillende landen en uiteindelijk zijn we terecht gekomen bij dr.Hitre in het “kek gojo” onkologie te budapest.
Daar is zij toen begonnen met een biologische vorm van chemo met irl 2 en imum versterkende middelen...en een klein wonder gebeurde …
de gezwellen stopten met groeien en bleven stabiel!!
om de 2 weken kreeg zij de chemo kuur met als gevolg dat ze dus 1 week ziek was van de bijwerkingen en de infuscilinder
die na de gewone infus nog 48 uur lang de medicijn in de bloedbaan bracht...
een zwaar leven maar voor een moeder van 4 kinderen geldt iedere dag als een geschenk...dus had ze het er voor over!
Maar na 2.5 jaar kwam er in eens verandering in …1 gezwel begon te groeien...de kanker werdt resistent tegen de chemo behanderling...
ze zijn nog over gestapt op andere vormen van chemo... maar de resultaten liepen steeds sneller achter uit!
De lever begon steeds sneller te groeien en de bewegingsvrijheid en levenskwaliteit ging hard achter uit...
en in 2 maanden tijd groeide haar buik alsof ze een tweeling zou krijgen … en eind september 2010 blies zij haar laatste adem...
Waarom ik dit vertel? Om iedereen die met mensen die lijden aan kanker of vriend cq. familie hebben die aan kanker lijden te zeggen...:
HOUD HOOP... GENIET VAN DE TIJD DIE JE NOG HEBT.. .EN GELOOF IN WONDEREN... (ook al zijn ze nog zo klein) ..
En laat NOOIT NEVER NIET EEN SPIRAAL ZETTEN!!!
MVG. JOHAN

[liddy]

Wat kan kanker toch wreed zijn.
Ik kan alleen maar hopen dat je kracht blijft houden om door te leven,
voor jezelf en je gezin.