Moeder met kleincellige longkanker

[nathalie88]

Hallo allemaal.
dit is meer een bericht uit gewoon pure wanhoop omdat ik er niets meer van begrijp!

3 maanden geleden ongeveer hebben wij te horen gekregen dat mijn moeder longkanker heeft met uitzaaiingen naar haar lever en botten. dus meteen aan de slag met chemo!
3 daagse kuur om de 3 weken.. behoorlijk zwaar maar ze houd zich heel erg sterk.
na haar 1e kuur werd ze al kaal en overgeven en gewoon behoorlijk slap.
de artsen hadden gezegd ahh mevrouw uw lichamelijke conditie is zo goed u trekt die chemo wel en u hoeft er niet ziek van te worden en kaal? die kans is klein..

doodziek was ze ervaan binnen 1 week na de kuur helemaal kaal en haar lichamelijke TOP conditie is nu ver te zoeken.. maar goed ze doorstaat het voor een goed doel toch??

nu heeft ze een tussen de chemo door een scan gehad met positief nieuws.. in hoeveree je dat positief kunt noemen!
mijn moeder sprong een gat in de lucht (Logisch) want nu weet ze dat ze die ellende niet voor niets gedaan heeft.. de tumoren zijn fors afgenomen in haar lever en in haar long ook?
nu gebrijp ik alleen 1 ding niet en dat is dat ze hebben gezegd in het begin dit is niet om te genezen wat er zit zit er.. gaat niet meer weg maar we proberen het tegen te houden met chemo.
dus? hoe kan het nou zijn dat de tumoren nu "fors"geminderd zijn? heo moet ik dit zien? want ze heeft daarna nog 2 kuren gehad? dus is het nu dan zo dat de tumuren helemaal weggaan? kankervrij? maar dat geloof ik niet omdat er eerst iets anders gezegd was.. ik ben niet bij de laatste afspraak geweest en mijn moeder is zo ongelofelijk positief dat ze denkt nu te genezen. ze krijgt nog wel bestraling voor haar hoofd.. preventief zeggen ze?
maar hoe moet ik het nu zien? kleioncellig betekend snelgroeiend? vaak met uitzaaiingen niet te genezen alleen leven verlengend met chemo.? heeft er iemand ervaring met dit soort kanker en kan die mij uitleggen hoe het nu precies zit? want kan hier niet tegen mijn ouders iwllen er niet over praten en er niets van weten alleen maar genezen! en k kan met de arts geen afspraak maken moet mijn moeder toestemming voor geven en die wil niet dat ik alles weet en als k meega met de volgende afspraak kan k ook niet veel vragen omdat mijn moeder de antwoorden op mijn vragen niet wilt horen??

alvast bedankt voor de reacties!

groetjes nathalie

[liddy]

Begrijpelijk dat het niet te bevatten is.
Met de chemo is het gelukt om bij je moeder de tumor fors te laten verminderen.
Hierdoor komt het weefsel dat rondom de tumor in de verdrukking zat weer even de ruimte.
Vaak verminderen de klachten dan.
Echter door de uitzaaiingen is de ziekte al in het hele lichaam aanwezig.
Dat wordt niet bestreden door de chemo.
De chemo bij jouw moeder is er enkel voor om het proces te vertragen, daardoor verbetert tijdelijk de kwaliteit van leven.
Echter genezen is je moeder niet, het is enkel een manier om haar meer tijd te geven.
Bij mijn man heeft dat een paar hele goede maanden opgeleverd, totdat het minder werd en hij niet meer kon winnen.
Dus de komende 'maanden' kunnen jullie gebruiken om nog die dingen te doen die je graag met zijn allen zou willen doen.
Hoe moeilijk het ook voor jou is, je moeder heeft het recht de waarheid te ontlopen en te denken dat ze genezen is.
Dat is haar manier van omgaan met de situatie. Jij hebt het recht om daar anders over te denken.
Nu kun je hier strijd over maken met je moeder, echter daar wordt je niets wijzer van.
Mijn advies zou zijn, accepteer de manier waarop je moeder ermee omgaat.
Ze is daar nu blij mee en ze komt er vroeg genoeg achter dat de waarheid helaas anders is.
Leef bij de dag en niet verder.
Meer informatie kun je lezen bij het KWF, longkanker, behandeling van kleincellige longtumor, zie de volgende link.
http://www.kwfkankerbestrijding.nl/index.jsp?objectid=15372
Sterkte.

[nathalie88]

Heel erg bedankt door deze reactie te geven!
ik weet inderdaad dat ik met me moeder niet de strijd aan kan gaan over het wel of niet positief zijn.
ik ben ook wel positief maar dan alleen voor mijn moeder! het is zo dat mijn broer nu 4 maanden in afghanistan zit en volgend jaar ( 3 dagen geleden besloten) voor 3 jaar naar Aruba toegaat.. ik vind dat nogal een astige keuze omdat ik denk ja je weet niet hoe het er over 1 jaar uitziet waarop mijn moeder zegt ahhh joh! dan ben ik weer beter!.. ik vind het lastig omdat ik eigenlijk al weet dat het niet zo is.. maar de artsen maken het naar mijn idee ook wat mooier dan het is .. mijn moeder denkt dat ze de oude wordt.. ik denk van niet.

mag ik vragen hoelang het ziektebed is geweest?
toen we het net hoorde en ik het aan de arts vroeg kreeg ik te horen bij de een 4 manden bij de ander 1 jaar of 2 jaar dat is niet te zeggen. zoals de artsen nu doen (of van wat ik hoor van me ouders) is het alsof ze nog 30 hjaar heeft!

[liddy]

Fijn dat je wat aan mijn reactie hebt gehad.
Je stelt je goed op naar je moeder.
Mijn man heeft na de diagnose nog 7 maanden geleefd.
De eerste tijd ging het goed, na 4 maanden werd het minder en
de laatste vijf weken lag hij de hele dag te bed.
Hij had longkanker, echter geen kleincellige longkanker.
Het is echt zo dat de artsen het niet kunnen zeggen.
Kanker is zo grillig en laat zich niet voorspellen.
Kijk iemand die het gelijk opgeeft, staat er heel anders in
dan iemand die er nog iets van wil maken.
In het leger zijn ze best redelijk.
Dus wacht voorlopig af wat het beloop gaat zijn.
Ook vanuit Aruba kun je binnen een paar dagen in Nederland zijn.
Door met je moeder bij de dag te leven, kun je uitgaan van hoe het nu is.
Wil ze een vakantie plannen, prima. Als het zover is om te gaan, dan zien
jullie wel verder.
Ik ben met mijn man in de derde maand op vakantie gegaan.
Ook stonden we ingeschreven voor een reisje vanuit het werk.
Ik verwachtte dat we niet mee zouden kunnen, echter het vooruitzicht deed mijn man goed.
Dus waarom zou ik het tegenhouden. Ten tijde van het reisje was hij al overleden, probleem opgelost

[nathalie88]

Jeetje dat is wel heel erg snel gegaan dan!
ik kan niet geloven dat het bij mijn moeder zo snel zal gaan. dat omdat ze in haar hoofd nog zoveel wilt.. 2 dagen geleden lag ze echt helemaal kapot op de bank kon amper overeind komen! nu 2 dagen later is ze weer fris en fruitig! nog wel beetje beroerd... maar ze wilt weer van alles..
dus als ik er nu aan denk dat het over misschien 1 jaar klaar is kan ik me dat echt niet bedenken juist omdat ze alles nog wilt..!
we hebben 25 mei weer een afspraak en dan krijgen we wer uitslag van een scan nou de laatste was dus goed dus ga er eigenlijk vanuit dat het nu ook wel weer goed is.
maar wat ik me dus afvraag is ze is nu klaar met de chemo.. dusss en ze heeft de snelgroeiende vorm kanker.. hoe snel zal het weer terug komen.. hoe snel zal ze weer aan de chemo moeten.. als ik de meeste verhalen lees.. dan gaat het eerst slecht.. dan ineens heel erg goed en dan ineens de klapper dat het weer terug komt.. en daar ben ik juist zo bang voor.. en al helemaal omdat mijn meoder denkt dat het weg is en niet meer terug komt.. en ze nog 30 jaar doorgaat zo.. ik ga 25 mei vragen wat ze nou precies bedoelen.. wel of niet te genezen.. wel of niet levend verlengend.. lang of niet lang meer leven.. ook al wil mijn moeder geen antwoord op die vragen.. ik wel.. anders maak ik mijzelf helemaal gek!

vind het heel erg voor u dat uw man is overleden! ik hoop dat als het bij mijn moeder ooit gebeurd.. ik sterk kan blijven en ook andere mensen met mijn verhaal kan helpen!

[liddy]

Dat mijn man nog 7 maanden geleefd heeft, wil helemaal niets zeggen over jouw moeder.
Het komt voor dat men kanker vindt, nadat iemand is gestorven.
Het komt voor dat iemand nadat er kanker gevonden is, nog maar een maand te leven, nog jaren leeft,
nog meer dan 30 jaar leeft of ervan geneest.
Kortom hoe lang jouw moeder nog heeft, wie weet kan de arts je daar iets meer over vertellen.
Vaak ook niet, omdat kanker zich niet aan standaard regeltjes houdt.
Ik zou je, net zoals de arts dat zou willen kunnen, concrete antwoorden willen geven.
Echter dat is niet mogelijk.
En stap je, net als zovele anderen, in de achtbaan van emoties.
Veelal weet je niet wat je ervan moet denken.
Daarom is het beste als je van dag tot dag leeft.
Niet te ver vooruitkijken, anders vergeet je te genieten van de goede dingen die je vandaag op je pad komen.
Probeer jezelf af te leiden, dan gaan de 14 dagen tot aan het artsenbezoek vlugger om.
Succes.