Ook ik heb mijn partner verloren

Getrouwd of samenwonend en dan je partner verliezen door kanker. Hoe pak je je leven weer op? Hoe moet je verder?
Just Me
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Vr 13 Mar 2009 22:21

Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor Just Me » Vr 13 Mar 2009 22:41

Lieve mensen/lotgenoten,

Ook ik heb pas mijn man verloren die na 2jaar te zijn geweest aan de gevolgen van kanker overleden is.
Hij is 39 geworden en heeft mij en mijn 2 dochters van 5 en 10 achtergelaten.
Op valentijnsdag j.l is hij overleden.
Op dit moment ben ik een beetje de weg kwijt, van buiten laat ik zien dat ik het red, van binnen sterf ik van verdriet.
Ik kwam op deze site omdat ik zoekende ben naar lotgenoten om het gevoel te krijgen begrepen te worden.
Overdag wordt ik wel geleefd door de drukte met o.a de kids en alle bezigheden maar 's avonds ben je toch écht alleen.
Inwendig lever ik een gevecht tussen de positieve gedachten door te moeten gaan en anderzijds een gevoel van boosheid (niet wetend op wie en waarom), verdriet, spanning en uitputting.
Nu kennen vast vele de gezegde je kunt me altijd bellen ook 's nachts maar uit ervaring blijkt toch dat ik dat niet doe.
Ik zit nu met tranen achter mijn computer niet wetend wat te doen maar ik ga hier toch niet iemand voor bellen?
Het gevoel niet even te kunnen uithuilen bij je maatje doet ontzettend veel pijn niet even kunnen zeggen wat je dwars zit zodat je toch weer rustig kunt gaan slapen.
Tja weet voor de eerste keer niet wat verder te schrijven en laat het even hierbij voor het een heel verwarrend verhaal gaat worden.
groetjes P.

Ingrid L
Lid
Berichten: 38
Lid geworden op: Ma 29 Dec 2008 14:21

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor Ingrid L » Za 14 Mar 2009 14:32

Hoi P

Nog gecondoleerd met het verlies van je man, zo jong ook. Jij schrijft dit verhaal met tranen in de ogen en ik lees dit verhaal met tranen in de ogen. Ik weet wat je voelt. Ikzelf heb mijn man verloren op 16 juli vorig jaar aan uitgezaaide nierkanker, hij is 50 jaar geworden. Momenteel zit ik ook niet goed in mijn vel, mis mijn man ook erg, heb ook geen kinderen.
Je weet inderdaad dat je een beroep kunt doen op je naasten, maar met sommige gevoelens doe je dat niet z gauw, je verwerkt het in je eentje, je weet ook niet wat je moet zeggen, je wilt gewoon huilen en op die momenten wil je je maatje terug. Ik weet nu wel dat je beetje beetje sterker wordt en dan even verder kunt, maar dan opeens bij donderslag slaat het gemis hard bij me naar binnen en gaat het even niet meer. Met name de avonden en weekenden zijn zwaar vind ik. Vaak zijn er ook dingen waarbij ik zo graag even zou willen overleggen met mijn man, wat hij zou doen. Maar we moeten verder, ik wens je ook veel sterkte en kracht toe.
Gr. Ingrid

Yvonne J
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Do 15 Jan 2009 16:16

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor Yvonne J » Za 14 Mar 2009 17:20

Hallo P en Ingrid
Jouw verhaal lezende zie ik zoveel raakvlakken. Ik kan zo invoelen wat je denkt, je machteloosheid, je verdriet, verlatenheid, niet meer kunnen delen, heb ik het goed gedaan en het gemis, het totale gemis is een vreselijk gevoel. Mijn lief overleed in december 2007, nu ruim een jaar geleden aan longkanker met uitzaaiingen teveel om op te noemen; hij is 56 geworden. Natuurlijk aan de buitenkant probeer je je goed te houden. Je wilt toch sterk over komen; de kinderen zullen voor afleiding zorgen; maar je doet veel op de automatische piloot denk ik zo en ook zij missen hun vader. Maar voor jou is het zo taai. De avonden de weekenden, al die eerste keren dat je dingen alleen moet doen, alleen thuis komen, niet meer kunnen delen. Ik zit al even op deze site, zoals je kunt lezen. Ik heb er veel aan gehad en nu nog om mijn verdriet te delen met diegenen die hetzelfde hebben moeten doormaken. Het blijft niet uit te leggen wat je voelt en waar je door heen moet. Dus P, Ingrid schreef ooit: "schreeuw, huil en klaag op deze site. Wij zullen naar je luisteren".
liefs Yvonne

petra38
Lid
Berichten: 32
Lid geworden op: Ma 29 Mei 2006 14:40
Locatie: enkhuizen

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor petra38 » Ma 16 Mar 2009 00:00

Hoi P,

Ik wil je condoleren met het overlijden van je man.Zelf heb ik mijn man in okt 2007 verloren,40 jaar jong.Hij had een vorm van weke delen kanker.Bleef met onze 2 dochters van toen 13 en 11 achter.Zelf vond ik veel steun bij www.jjpv.nl,Jong Je Partner Verloren,misschien iets voor jou?
Heel veel kracht en sterkte.

Liefs Petra

Rija
Lid
Berichten: 2
Lid geworden op: Wo 25 Feb 2009 22:09

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor Rija » Wo 18 Mar 2009 16:35

Zo herkenbaar!!Het enorme gemis,niet meer even kunnen overleggen,vooral de avonden en weekenden die zo moeilijk zijn.Ik ben nu bijna een jaar verder,wat meer rust in mijn hoofd maar het gemis nog steeds enorm.Veel sterkte voor jou!Groetjes Rija

paulac
Lid
Berichten: 6
Lid geworden op: Ma 16 Mar 2009 19:34

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor paulac » Zo 22 Mar 2009 20:28

Mijn man is 7 maart jongsleden overleden aan longkanker ,hij was 73 jaar ,we waren 45 jaar gelukkig getrouwd
Ik zou juist dezelfde tekst kunnen schrijven ,het verdriet ,de boosheid , de angst ,de eenzaamheid tijdens de avonden en de weekenden ,het gemis ,de pijn ,het gevoel van in een droom te leven en straks weer wakker te worden naast je geliefde
Het is zo sprekend dat ieder die z'n partner verliest zo verscheurd is van verdriet
Ik zou zo graag willen geloven dat binnen afzienbare tijd deze uitzichtloze periode verzacht en men naar men zegt je verdriet kan " plaatsen"

Groetjes
Paulac

Ingrid L
Lid
Berichten: 38
Lid geworden op: Ma 29 Dec 2008 14:21

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor Ingrid L » Di 24 Mar 2009 11:52

Hoi Paulac,

Gecondoleerd met het verlies van je man. Het is logisch dat je dit nu nog niet kunt geloven, het is nog zeer vers en jullie waren ook zo lang bijelkaar. Maar het is echt zo. Ikzelf ben nu 8 maanden alleen en pas nu kan ik het af en toe van me afzetten, en dat is alweer een stapje verder want de eerste maanden kon ik nergens anders aan denken dan het hele ziekteproces, het lijden, het sterven, het verscheurde me gewoon van binnen. Dit afgelopen weekend ben ik een weekend weg geweest met een goede vriend, naar een concert en later een borreltje drinken en dan ineens dwalen mijn gedachten weg en denk en zie ik mijn man, met zijn lach en dan kan ik ineens weer niet bevatten dat hij er echt niet meer is, zo onwezenlijk. Zo wisselt dit nu op en af, er gaan dagen voorbij dat het me goed gaat en soms ineens hakt het gemis en verdriet er weer in, maar de tussenpozen worden langer.
Ik wens je veel sterkte toe
Lieve groet, Ingrid

paulac
Lid
Berichten: 6
Lid geworden op: Ma 16 Mar 2009 19:34

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor paulac » Di 24 Mar 2009 21:13

Bedankt INGRIT.L voor je steun en meedeleven in deze moeilijke tijd.Het doet zo'n pijn ,soms denk ik dat hij straks wel weer zal thuiskomen,
maar de werkelijkheid is anders,hij komt nooit meer thuis,
IK wist dat hij zeer ernstig ziek was en niet meer zou genezen, maar dat leek nog o zo ver weg .
We dachten dat we nog een hele lange tijd samen konden zijn,maar het kwam met zoo"n grote stappen naderbij, tot de dag van voorgoed afscheid, het is soms ondraaglijk te weten dat ik zonder hem verder moet

Ingrid L
Lid
Berichten: 38
Lid geworden op: Ma 29 Dec 2008 14:21

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor Ingrid L » Do 26 Mar 2009 09:34

Hoi Paulac,

Ja ik begrijp wat je bedoelt. Ik heb dat ook heel lang gehad het gevoel hij is naar z'n werk en komt straks weer thuis terwijl je weet dat dat niet kan. De mens zit ingewikkeld in elkaar. Het is gewoon dat ongeloof wat er nog zit, zeker in het begin is dat heel sterk. Mijn man kwam altijd rond 7 uur thuis en elke avond dacht je daar weer aan, nu gaat dat beter en denk ik er ook niet steeds meer aan. Maar als ik bijv. zijn type auto zie rijden, kijk ik altijd, typisch is dat toch want je weet dat hij het niet kan zijn.
Het overvalt je vaak ook onverwachts. Gisteravond liep ik in het donker vanuit de stad en dan overvalt het gemis me weer enorm.
Je voelt dan ook intens dat verdriet, huil dan ook weer even maar kan me dan nu toch wel weer sneller oppakken. Mijn man zei altijd het is zoals het is en dat zeg ik nu vaak tegen mezelf, het is niet anders, hoe graag ik hem ook terug zou willen, het zal niet gebeuren, ik moet verder. Dit onthechtingsproces ervaar ik als heel zwaar, zeker als je zolang samen was, je bent zo met elkaar vergroeid, zeker als je zoals in ons geval jong bijelkaar was. Je bent samen volwassen geworden, zo met elkaar vergroeid en dan voelt het echt als een amputatie en dat doet pijn
Maar je bent ook sterker dan je denkt en na een goed doorlopen rouwproces gaat de zon ook voor ons weer schijnen, tot die tijd (over)leef ik bij de dag en zorg ik voor leuke sociale contacten ter afwisseling. Veel sterkte
Lieve groet, Ingrid

paulac
Lid
Berichten: 6
Lid geworden op: Ma 16 Mar 2009 19:34

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor paulac » Zo 29 Mar 2009 21:56

Dag Ingrit L
Je lieve woorden doen ons allen die onze partner verloren zo"n goed . U doet ons geloven dat ons verdriet met de tijd "zachter" wordt en ons leven nog niet "ten einde" is ....alhoewel ik die knuffel , die "ik hou van u" ,zijn hand in de mijne samen op de zetel naar een spannende film kijken , die troost als er troost nodig was ,zelfs de ruzie's met het weer goed maken en je fout bekennen ,dat en nog zoveel meer zal er nooit meer zijn .

Groetjes Paula(c)

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor liddy » Ma 30 Mar 2009 21:53

De woorden van Ingrid zijn waar.
Al is het wel stug door ploeteren en het een gebed zonder end lijkt.
En toch, ik ben nu 10 jaar verder en er een "rijker" mens van geworden.
Houd vol!

chato
Lid
Berichten: 6
Lid geworden op: Di 14 Apr 2009 20:12

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor chato » Za 18 Apr 2009 22:06

Beste P

Aller eerst nog gecondoleerd met het overlijden van je man.
Mijn vrouw is op 6 maart overleden aan longkanker met uitzaaingen.
Ze hebben haar leven nog proberen te verlengen door chemo kuren en op het laatst de tarceva tablet.
Ze heeft het een half jaar vol gehouden maar op het laatst kon ze niet meer.
Ik herken het verdriet van je, overdag ben ik naar mijn werk maar s'avonds en de weekende heb ik het moeilijkst.
Wij waren 27 jaar getrouwd en kenden elkaar 34 jaar. De gedachten van nooit meer samen zijn en dingen doen is haast ondragelijk.
Wij gingen veel winkelen en weekendjes weg met de caravan en dat is nu allemaal voorbij.
Toen ik van de week tegen iemand zei dat er momenten zijn dat ik het niet erg zou vinden om de volgende morgen niet meer wakker te worden keek hij daar van op, hij zei toen het valt natuurlijk niet mee maar er zijn toch nog zoveel andere mooie dingen in het leven, deze man begrijpt er dus niets van, ik kan mij op het moment geen mooie dingen voor de dag halen.
Ik wens je veel sterkte met het verwerken van je verdriet.

Gr. L

Yvonne J
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Do 15 Jan 2009 16:16

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor Yvonne J » Zo 19 Apr 2009 10:49

Lieve lotgenoten
Het gaat maar door en door en door. De man met de zeis is niet te stoppen en kanker blijkbaar ook niet. Mijn man is op 22 december 2007 overleden aan de gevolgen longkanker. Ook uitzaaiingen in nier, bijnier, wervels en hoofd. Ook alles geprobeerd, bestralingen, chemo en tarveca. Ook dat mocht niet baten. Na een ziekbed van 8 maanden moest ik afscheid nemen na meer dan 35 jaar samen te zijn geweest.
Het verdriet is rauw, doet fysiek pijn is soms ondraagelijk. Je hebt het idee dat niemand het echt begrijpt en dat is ook zo. Behalve de mensen die hetzelfde hebben meegemaakt en in verschillende fases van verwerking zitten snappen het. Het weten dat anderen, al is het op afstand, wel begrijpen geeft troost, wel een schrale ik geef het toe. Het boek van Karin Kuiper, 1001 dagen van rouw (je mag me altijd bellen) was ook een troost voor mij. Zoveel herkenbaars. Het voorbeeld van de supermarkt waarin de producten die je partner zou graag had en nog weg kon krijgen, zijn nog in het assortiment. En als je ze weer ziet komt dat aan als een mokerslag. Zo zijn er allerlei, herinneringen aan zijn dood die zo pijn doen. Voor alles is een eerste keermaar het alleen zijn in de weekenden, alleen thuis komen, alleen eten, alleen, alleen.
Maar nu na een jaar en drie maanden zonder hem, komen er ook herinneringen op over die 35 jaar die me rust geven en soms een flauwe glimlach opleveren. Het gemis is nog heel groot en er zijn dagen dat ik het echt niet meer zie zitten. Maar dan probeer ik tegen dat gevoel van uitzichtloosheid te vechten, maar soms ook niet en laat ik het maar over me komen. Ik kan me voorstellen dat op dat moment het idee morgen niet wakker te hoeven worden een welkome gedachte is. Geen pijn meer, geen verdriet. Maar.... in 2005 heeft mijn broer die stap gemaakt. Voor de mensen die van hem hielden was dat vreselijk en niet in woorden te vatten.
Yvonne J

Ingrid L
Lid
Berichten: 38
Lid geworden op: Ma 29 Dec 2008 14:21

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor Ingrid L » Zo 19 Apr 2009 13:08

Beste L en Yvonne

Nog gecondoleerd met het verlies van je vrouw. Ook weer zo herkenbaar wat je schrijft. Jouw opmerking dat er dagen zijn dat je er zelf ook liever niet meer zou zijn, zijn begrijpelijk. Je zit in een rouwproces en die gevoelens maken daar ook deel van uit. Ik heb die gevoelens soms ook wel eens, maar dat betekent niet dat ik mezelf iets zou aandoen. Want de volgende dag is die donkere mist weer wat opgetrokken en denk ik er anders over. Het is ook niet niets wat we meemaken. Je hele toekomst is ineens weg, alle zekerheden, je hebt het gevoel alsof je leven stil staat, doelloos is. Je denkt dan inderdaad als ik er niet meer ben dan is er ook het besef niet meer en ben ik overal vanaf.
Het rouwproces is een zware dobber om door te komen, maar wel noodzakelijk om te doorlopen. En alle gevoelens die de mens in zich heeft horen daarbij.
Yvonne wat je zegt over positieve herinneringen uit jullie lange samenzijn dat heb ik nu ook af en toe en kan dan ook een glimlach op m'n gezicht toveren. Ik ben daar wel blij mee want de beelden over het ziekteproces hebben nog vaak de overhand. Ook het boekje van Karin Kuiper heb ik gelezen en was in veel opzichten herkenbaar maar in veel dingen ook weer niet zo heftig als bij haar. Ook wat je zegt over produkten in de winkelschappen, zo herkenbaar. Mensen zeggen vaak tegen me ja de hoogtijdagen zijn zwaar, maar ikzelf ervaar dat niet zo, het zijn juist de kleine onverwachte confrontaties waardoor ineens het gemis/verdriet keihard aankomt en alle herinneringen boven komen.
Ik wens jullie ook allemaal veel sterkte en met de tijd gaat het zonnetje ook voor ons weer schijnen.
Groetjes Ingrid

chato
Lid
Berichten: 6
Lid geworden op: Di 14 Apr 2009 20:12

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor chato » Vr 24 Apr 2009 17:41

Beste Ingrid en Yvonne

Bedankt voor jullie reactie, op het moment heb ik het weer heel erg moeilijk.
Normaal gingen we met het mooie weekend en week voor de boeg lekker met de caravan of naar een hotel in Duitsland waar we beiden zo graag naar toe gingen, nu zit ik hier met een weekend voor de boeg waar ik enorm tegen op zie.
Ook zie ik tegen 30 april op, dat was normaal haar verjaardag geweest.
Met het niet meer wakker willen worden bedoel ik niet dat ik overal van af ben maar dat ik weer bij mijn Yvonne ben.
Ik geloof in God en hoop dat ze in de hemel is en dat ik haar dan weer tegen kom.
Het zijn inderdaad vaak onverwachte dingen waar door ik weer veel verdriet heb, b.v. het vinden van een boodschappenbiefje wat ze als laatste geschreven had of een tas waar nog wat van haar in zat. Ik begrijp dat als ik mij zelf wat aan zou doen veel mensen pijn zou doen en ik hoop ook niet dat het zo ver komt.
Als je zo iets doet is dat uit wanhoop en wanneer en of het zo ver komt is niet te voorspellen.
Mijn huisarts zou gaan informeren naar gespreksgroepen voor mensen die ook hun partner verloren hebben, ik heb daar om gevraagd en hoop daar wat aan te hebben.
Ik wens jullie allemaal het beste .

Groetjes L

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor liddy » Vr 24 Apr 2009 21:08

Dat is een heel goed idee om naar een rouwgroep te gaan.
Het heeft mij geholpen om weer een stukje verder te komen.
Het lijkt dat er alleen maar slechte dagen zijn, als je terug kijkt.
Nu is het de kunst om jezelf te leren dat er ook goede momenten zijn.
De makkelijkste manier is door gebruik te maken van een agenda.
Iedere dag zet je voor een goed moment een 'plusteken' in je agenda. En dan bedoel ik echt een 'moment' wat goed was.
En voor een dag dat het wel ging twee 'plustekens'.
Heb je een dag gehad dat het niet goed ging een 'minteken' en als het alleen maar slecht ging twee 'mintekens'.
Na een week ga je eerst na wat je gevoel over die week was en daarna kijk je in je agenda of je gevoel over de week,
klopt met wat er in je agenda staat.
Vaak blijkt dan dat je gevoel negatiever is, dan je agenda aangeeft.
En door te blijven 'plussen en minnen' krijg je een beter idee over je gevoel.
De bedoeling hierachter is dat vaak je gevoel een negatiever beeld geeft dan het in werkelijkheid is geweest.
Ook kan het je helpen om als het niet lekker gaat en je het gevoel hebt dat het enkel slecht gaat,
dan in je agenda te kijken en te zien dat er ook goede momenten waren. Daar krijg je dan weer wat moed op een minder moment.
Wellicht helpt deze manier jou ook.
Succes.

paulac
Lid
Berichten: 6
Lid geworden op: Ma 16 Mar 2009 19:34

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor paulac » Zo 26 Apr 2009 22:45

Beste chato
Mijn man is gelijk met je vrouw overleden ,ook aan longkanker ,eerst onderzoeken ,dan chemo ,dan stralen ,terug chemo en uiteindelijk carceva ,tot hij niet meer kon .ER is zoveel gelijkenis .
Ook de onmacht ,het verdriet , die levensmoeheid en dat onbegrip van sommige mensen die beweren "je hebt toch zoveel jaren samen geweest !" doet zo'n pijn.
Ook dat is zo gelijkend met jouw verdriet ,daarom begrijp ik je als geen ander en weet ik wat je voelt ,
Ik leef nu ook van de ene dag in de andere als een robot ,ik doe wat ik moet doen ,ga vroeg slapen en hoop dat de volgende dag een beetje meer vreugde brengt in mijn troosteloze bestaan.
P.S Toch vind ik een beetje troost te weten dat ik niet alleen ben en er nog lotgenoten zijn die moeten vechten om een beetje geluk terug te vinden.

chato
Lid
Berichten: 6
Lid geworden op: Di 14 Apr 2009 20:12

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor chato » Ma 27 Apr 2009 20:02

Hallo Liddy en Paulac

Liddy bedankt voor het idee om een agenda bij te houden van hoe je je voelt.
Paulac, het ziekte verloop lijkt inderdaad het zelfde als van mijn vrouw, achteraf twijfel ik wel ééns of we er goed aan gedaan hebben om aan de tarceva of carceva te beginnen, ze is toen snel achteruit gegaan.
We hoopten dat het een wondermiddel was maar dat was her niet, je grijpt elk stroohalmpje aan maar het is te vergeefs geweest.
Ik ken dat ook van die mensen die zeggen"denk maar terug aan al die gelukkige jaren", ze weten totaal niet waar ze het over hebben, zelf zijn ze nog lekker samen terwijl dat voor ons niet meer is weg gelegd.
Waar ik me ook aan kan ergeren en verdriet van heb is dat er zelfs mensen zijn die zeggen dat het haar lot was ( 47 jaar ) en dat ze nu heel gelukkig is in de hemel, als dat zo is laat het mijn lot dan ook maar zijn, liever nog gisteren als vandaag.
Ik ben blij dat je mijn verdriet begrijpt.
Het als een robot leven komt mij ook bekend voor, ik leef omdat het nou éénmaal moet.
Ik wens je veel sterkte met het verlies van je man

Gr L

paulac
Lid
Berichten: 6
Lid geworden op: Ma 16 Mar 2009 19:34

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor paulac » Ma 27 Apr 2009 23:56

Chato
Het is zoals Liddy zegt niet alle dagen zijn dezelfde .Gisteren liep ik huilend op straat en hoopte dat ik dood ging ,niks kon me nog schelen,ik was echt wanhopig .
Vandaag heb ik een betere dag .
IK hoop dat ook u soms een " betere dag " hebt om even op adem te komen en ons verdriet even opzij te kunnen zetten .
Die "tarceva " was inderdaad een lapmiddel ,mijn man had er alle hoop op gezet ,ging nog met een ambulance naar het hospitaal op onderzoek in de hoop dat het medicament aangeslagen zou zijn : helaas .... s'namiddags kwam de dokter zeggen dat hij moest stoppen want het hielp niet meer .
Vandanaf ging het snel bergafwaarts.....hij is nog geen tien minuten achter mekaar uit mijn gedachten geweest , alles is nog een film waarvan ik ieder woord van buiten ken
Ik mis hem zo
Groetjes Paulac

chato
Lid
Berichten: 6
Lid geworden op: Di 14 Apr 2009 20:12

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor chato » Di 28 Apr 2009 20:51

Beste Paulac
Gelukkig heb ik ook goede dagen, de paasdagen heb ik bij mijn familie doorgebracht en dat was ondanks het verdriet heel gezellig. ze hebben mij geweldig op gevangen.
Vandaag had ook een goede dag tot dat ik voor iemand waar aan ik een voortentje had verkocht vroeg om wat foto's te mailen die ze aan haar ouders kon laten zien.
Op één van die foto's zat mijn vrouw bij de caravan, en het was ook nog van de vakantie waar in de ziekte zich openbaarde
alleen wisten we dat pas later, ze moest toen veel hoesten wat wel meer gebeurde en dan kreeg ze altijd ventolin wat hielp.
Dit keer hielp het niet meer.
Ik mis haar ook heel erg veel, het is zo onwerkelijk en onmenselijk dat je iemand moet missen waar van je zoveel hield.
Over twee dagen zou ze 48 geworden zijn, dat zal een moeilijke dag worden.
Ik kan mij je verdriet goed voorstellen, ik wens je veel sterkte.

Gr. L

chato
Lid
Berichten: 6
Lid geworden op: Di 14 Apr 2009 20:12

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor chato » Di 28 Apr 2009 21:10

Beste lotgenoten

Wie weet er of er in purmerend een praatgroep is van mensen die ook hun partner verloren hebben,
Mijn huisarts zou kijken maar echt veel wijzer ben ik daar niet van geworden.
Ik weet niet of ik er wat aan heb om naar een praatgoep te gaan maar proberen kan altijd.

Gr. L

Yvonne J
Lid
Berichten: 14
Lid geworden op: Do 15 Jan 2009 16:16

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor Yvonne J » Di 28 Apr 2009 21:19

Lieve lotgenoten
Ik lees zoveel verdriet en zoveel pijn en ik zie dezelfde zaken trerugkomen. Longkanker, bestralingen, chemo, tarceva het 'wondermiddel' dat blijkbaar bij onze partners niet mocht helpen. Ik ben nu een jaar en ruim 4 maanden alleen. 24 April zou hij jarig geweest zijn, nu de tweede keer dat ik dat meemaak. 25 April heb ik zijn as verstrooid. nu een jaar geleden. Mijn verjaardag wil ik niet meer vieren; ik word ouder en hij mocht dat niet worden, zo oneerlijk. Ik mis hem vreselijk. Als ik jullie verhalen lees, voel ik me verbonden met jullie, omdat het zo dezelfde verhalen zijn. Ieder moet op zijn manier door gaan, er is geen absolute waarheid hoe je dat moet doen. Ik kan alleen maar aangeven hoe ik dat doe, met heel veel vallen en weer een beetje op staan. Ik ben blij dat ik werk, dat leidt af, al zit mijn hoofd nog vol met de gedachten aan mijn partner en is soms mijn alertheid ver te zoeken. Allengs wordt dat beter en kan ik me weer wat meer concentreren. Ik probeer ook me te ontspannen met vriendinnen wandelen, flink doorstappen, mijn hoofd proberen leeg te maken. De weekenden zijn het vervelendst, raar is dat toch, vroeger keek je daar naar uit en nu heb ik soms moeite om mijn werk te verlaten, terug naar het lege huis. Maar ik doe mijn best mijn leven, want ik heb er maar één, weer een beetje op de rit te krijgen. Het doet me goed met lotgenoten ervaringen uit te kunnen wisselen. Ook tussen de regels door is er begrip.
Hou jullie goed.
Yvonne

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor liddy » Wo 29 Apr 2009 00:14

Voor praatgroepen zou je navraag kunnen doen bij maatschappelijk werk.
Het is nu tien jaar geleden dat mijn man aan longkanker overleed.
In juni ga ik verhuizen en ga ik het huis verlaten waar we samen oud dachten te worden.
Toen dat besef ineens goed tot me doordrong, het overviel me echt dat besef, heb ik een paar moeilijke dagen gehad.
Nu gaat het weer, maar er zal nog wel een moeilijk moment komen. Nu ben ik daar op bedacht en dat maakt het al wat makkelijker.
Ik ben best trots op mezelf als ik zie hoe ver ik al gekomen ben.
Dat wens ik jullie ook toe, het heeft echter wel tijd nodig.

chato
Lid
Berichten: 6
Lid geworden op: Di 14 Apr 2009 20:12

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor chato » Zo 03 Mei 2009 13:23

Beste Yvonne en lotgenoten

Ik denk dat het voor velen avond's en zeker de weekende het vervelendst zijn en dat we daar niet meer zo naar uitkijken, immers dan hadden we de meeste tijd voor elkaar en bij ons deden we niets zonder elkaar maar alles met elkaar.
Het alleen zijn is erg maar het nooit meer samen dingen doen met mijn vrouw waar ik zo van hield is nog het ergste, voor mij is de het verdriet en pijn soms ondragelijk.
Natuurlijk heb ik ook wel goede dagen al zijn het er niet veel en is het weggaan met familie en vrienden of er naar toegaan een afleiding voor mij maar als ik dan weer naar huis ga kom toch weer in een leeg huis.
Gisteren was ik bij mijn zwager en schoonzuster op de camping, het was heel gezellig maar tegelijkertijd komen de herinneringen weer boven van het camperen met de caravan iets wat wij zo graag deden.
Ik heb een praatgroep in Purmerend gevonden maar dat moet je partner minimaal een halfjaar overleden zijn, waarom is mij een raadsel, ik heb ook om uitleg gevraagd omdat ik er nu behoefte aan heb en het dan misschien niet meer nodig is. Ik probeer mij er door heen teslaan en wens alle lotgenoten veel sterkte.

L

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: Ook ik heb mijn partner verloren

Berichtdoor liddy » Zo 03 Mei 2009 17:24

Ja, die wachttijd komt me heel bekend voor.
Men is bang dat je nu zo vol zit van je eigen verhaal dat je geen energie en aandacht hebt voor de verhalen van anderen.
Immers in een praatgroep zijn meer mensen die hun verhaal willen vertellen.
Ook heb je tijd nodig om over het eerste verdriet heen te zijn, voordat je open staat voor goede raadgevingen.
Dit is heel vervelend, want je wil nu steun.
Probeer nu in je omgeving steun te vinden.

Het zijn kleine dingen die het iets dragelijker maken.
Zoals een lampje aanlaten, zodat als je 's-avonds thuiskomt, het huis niet helemaal donker is.
Of de radio zachtjes aanlaten, zodat het huis niet zo stil is.
Gun jezelf de tijd. Wennen doet het nooit, maar het wordt wel makkelijker te hanteren.
Sterkte.


Terug naar “Ik heb mijn partner verloren”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten