Angélo mijn schat

Getrouwd of samenwonend en dan je partner verliezen door kanker. Hoe pak je je leven weer op? Hoe moet je verder?
nathalieelisabeth
Lid
Berichten: 17
Lid geworden op: Di 17 Jul 2007 10:54

Angélo mijn schat

Berichtdoor nathalieelisabeth » Do 11 Sep 2008 20:05

hoi allemaal

Graag zou ik ook mijn verhaal kwijt willen over mijn schat Angélo die op 25-08-2008 is overleden aan het gevolg van alvleesklierkanker

het begon allemaal vorig jaar Maart Angélo werd ineens geel , gele ogen, flink afgevallen en buikpijn, volgens de artsen had hij last van galstenen dus hebben ze een echo gemaakt hierop was niets te zien, omdat hij toch geel zag dachten ze vervolgens aan een galweginfectie, dus stent geplaatst en die zou het gal afvoeren in de tussentijd konden ze dan verder onderzoeken, vele bloedonderzoeken echo's e.d wezen niets uit dus werd besloten een mri scan te maken,

Angélo was al niet meer geel en voelde zich weer prima hij ging alleen naar de afspraak en kwam later thuis, toen ik hem vroeg hoe het was gegaan kwam de klap voor mij hij vertelde me dat hij kanker had, ik begon te lachen dat kan toch helemaal niet en zei nog tegen hem daar mag je niet mee spotten, vervolgens begon hij te huilen en toen wist ik het is geen grap het is écht, oke zei ik nog dat kunnen ze tegenwoordig zo goed verhelpen hoe vaak hoor je niet op tv kanker is te genezen, dus vroeg hem wat de volgende stap zou zijn chemo of wat,

hij vertelde me dat het alvleesklierkanker was en dat daar geen chemo of medicijn voor bestaat, zijn enige kans was een operatie hij zou gebeld worden voor een afspraak want de operatie moest zo snel mogenlijk, een paar dagen later werden wij gebeld en werd er gezegd dat hij op 7 augustus geopereerd zou worden, waar ik natuurlijk behoorlijk boos om werd hoezo snel,

volgens de arts zou het allemaal zo een vaart niet lopen de tumor die in de kop zat was maar 3 centimeter en eerder was geen plek (wijzelf wisten dus niet dat de operatie het liefst de dag voor de diagnose al uitgevoerd had moeten worden) later ging ik op internet kijken voor informatie en tot mijn schrik las ik toen dat alvleesklier bijna altijd te laat word ontdekt en als het ontdekt word een operatie binnen liefst enkele dagen uitgevoerd moest worden wij waren inmiddels al maanden verder en nog geen operatie, gelijk de arts gebeld hoe het kon dat hij ons liet wachten terwijl hij weet wat de diagnose van avk is =, een hoop gepruttel en geen zorgen we houden de tumor goed in de gaten hij groeit niet

op 7 Augustus eindelijk de operatie urenlang in spanning gezeten, de arts had ons verteld als we langer als 5 uur wegblijven kun je ervan uitgaan dat de operatie geslaagd is, heel vreemd zodra de operatie begon hoopte wij ieder uur dat er een uur bij kwam, na uiteindelijk 8 uur waren ze klaar met de operatie, we mochten naar hem toe en wij waren natuurlijk zooo blij en door het dolle heen, vertelde Angélo dat de operatie gelukt zou zijn want hij was tenslotte zo lang weggeweest, maar niets was minder waar, de arts kwam op de zaal en vertelde ons waar we zooo bang voor waren de tumor was uitgezaait en door de belangrijke slagader gegaan Angélo was van een fitte jongen veranderd in een man die zou sterven aan kanker

Na 2 maanden blijk ik zwanger, door de stress heeft waarschijnlijk de pil niet geholpen en ik weet gelijk dat ik verder ben ik blijk bijna 17 weken zwanger wat nu we hebben al 4 dochters, Angélo vond het prachtig maar ik ik was bang zijn prognose was maximaal 6 maanden maar hij beloofde mij dat hij bij de bevalling van zijn zoon zou zijn (we wisten nog niet wat het zou worden voor hem was dat duidelijk hij zou sterven en er moest toch een man zijn om ons te beschermen) op 7 maart 2008 is onze zoon geboren en trotse papa dat hij was

Angélo knapt op en kan zelfs weer genieten er zijn zelfs dagen dat we vergeten dat hij ziek is, maar ook dagen dat hij pijn heeft, moe is en zich wel degelijk bewust is van zijn ziekte zo slijten de dagen voorbij, tot we in mei van dag tot dag leven de ene dag gaat het goed de andere dag gaat het slecht, hij valt af komt aan en zo gaat het verder

Op 23 juli besluit Angélo dat hij moe is het doet hem vreselijk veel pijn dat hij niet met zijn kinderen kan spelen, en de kinderen snappen niet dat papa niet meer met hun danst en rent, hij besluit een tijdje bij zijn moeder in te trekken voor de rust, en dan gaat het hard Angélo gaat steeds verder achteruit, praten word moeilijk, eten doet pijn, en de vermoeidheid slaat toe, Woensdag 20 Augustus komt Angélo met zijn zussen mij en de kinderen opzoeken en ik voel dat er iets is kan me vinger er niet opleggen maar ik begin te huilen en houd hem stevig vast, zaterdag stuur ik hem een mail met daarin hoeveel ik van hem hou

Maandagnacht om half 4 word ik gebeld door mijn schoonmoeder of ik de kinderen wil aankleden, de begravenispapieren mee wil nemen want het gaat niet goed met Angélo, ik besluit even tot rust te komen omdat ik niet overstuur de weg op wil gaan, ik ben om kwart over 10 bij mijn schoonmoeder en Angélo ligt op bed me schoonmoeder zegt tegen me hij wilt je wat zeggen ik kom binnen en zie zijn gezicht en ogen en weet gelijk dit is het einde mijn lieve man gaat sterven en wel vandaag, ik pak zijn hand vertel hem hoeveel ik van hem houd hij zegt ik ook en knijpt in mijn hand, de kinderen komen erbij knuffelen met papa en zeggen ook hoeveel ze van hem houden, om half 11 komt de dokter die meet zijn bloeddruk en zijn pols, bloeddruk was niet meer te meten en zijn pols zeer zwak het zou niet lang meer duren, om 2 uur zou ze terugkomen ervanuit gaande dat hij er dan al niet meer zou zijn, Angélo reageerde nergens meer op behalve zijn kinderen dan zag je zijn ogen bewegen, de hele dag voelde Angélo koud aan omstreeks 5 uur 'smiddags voelde hij warm aan, ik zat naast hem bij het bed mijn schoonmoeder ook naast hem en toen zagen we waar we zo bang voor waren zijn nagels verkleurde van donker naar wit binnen enkele tellen, we hebben zijn zussen en broer erbij geroepen en bleven bij hem, zijn ademhaling steeds zwakker en duurde steeds langer en om half 6 geen ademhaling meer en om 10 over half 6 voelen we geen hartslag meer mijn lieve schat waar ik zoo ongelooflijk veel van houd is overleden ik huil en huil maar krijg hem er niet mee terug, mijn dochters komen bij hun papa geven hem een kusje en huilen wij hebben geen papa meer

de crematieplechtigheid was heel mooi ik weet zeker dat Angélo dat ook vond, nu ben ik alleenstaande moeder van 5 prachtige kinderen

toen Angélo overleed nam hij hij de helft van mij mee ik weet niet of ik dat ooit nog terug krijg, 1 ding weet ik zeker wij hielden van elkaar en zullen elkaar eens weer in de armen sluiten tot die tijd leef ik voor mijn kinderen

sorry voor het lange verhaal

veel liefs nathalie :cry:
OP 25-08-2008 MIJN LIEVE MAN EN VADER VAN MIJN KINDEREN VERLOREN AAN DE VRESELIJKE ZIEKTE DIE ALVLEESKLIERKANKER HEET MJIN SCHAT MOCHT 40 JAAR WORDEN

Betty_
Lid
Berichten: 9
Lid geworden op: Wo 16 Jul 2008 19:42
Locatie: Friesland.

Berichtdoor Betty_ » Di 16 Sep 2008 20:26

Wat een super mooi verhaal. Ik herken hier veel in. Ik heb mijn moeder nog niet zo lang geleden verloren aan kanker, en hoe mijn vader is herken ik in jouw verhaal. Ik merk dat hij leeft voor ons, anders had hij niet verder gekund maar ik moet wel zei hij.

Heel veel sterkte!

Liefs.
Lieve mam, rust zacht..
† 29 juni 2008 †

nathalieelisabeth
Lid
Berichten: 17
Lid geworden op: Di 17 Jul 2007 10:54

Berichtdoor nathalieelisabeth » Di 16 Sep 2008 20:28

hoi betty

bedankt voor je berichtje

jij ook nog gecondoleerd het blijft moeilijk he

groetjes nathalie :wink:
OP 25-08-2008 MIJN LIEVE MAN EN VADER VAN MIJN KINDEREN VERLOREN AAN DE VRESELIJKE ZIEKTE DIE ALVLEESKLIERKANKER HEET MJIN SCHAT MOCHT 40 JAAR WORDEN


Terug naar “Ik heb mijn partner verloren”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten