Mijn lieve vrouw overleden

Getrouwd of samenwonend en dan je partner verliezen door kanker. Hoe pak je je leven weer op? Hoe moet je verder?
Mark
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Wo 18 Jan 2006 22:32

Mijn lieve vrouw overleden

Berichtdoor Mark » Wo 18 Jan 2006 23:05

Eind oktober vorig jaar is mijn lieve vrouw overleden.
Begin augustus konden we een dikke buik op 2 dagen tijd niet verklaren en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Dagen later kregen we te horen dat het kanker was in het buikvlies, met uitzaaiing aldaar en waarschijnlijk ook naar andere organen. Veel vocht productie in de buikholte, en daardoor de dikke buik. Het blijkt een melanoom te zijn van cellen die in haar lichaam zijn gebleven na een huidkanker plekje 11 jaar geleden die toen operatief verwijderd is ... nu blijkt dat het niet volledig weg gehaald is.
Chemo gestart, met complicaties, en de vocht productie in de buikholte stopte niet. Toen de enorme klap in de boodschap dat de 2e chemo ronde geen zin had daar het niet aansloeg, en een mogelijke herhaling van de complicaties te riskant zou zijn. In 5 weken tijd van geen idee hebben dat er iets was, naar chemo behandeling, naar je bent ten dode opgeschreven. Ze was 39 jaar, we hadden net een dochtertje gekregen in April, een zoontje van bijna 2, en mijn stiefzoon van 11 uit haar vorige huwelijk.
Dan 7 weken thuis, met stervens begeleiding / palliatieve zorg. Dat was nog het zwaarste van alles. Niet willen accepteren dat het terminaal is ... niet willen geloven dat het toch zo is. Verlof om mijn vrouw te verzorgen, kinderen naar de creche zodat ik tijd bij mijn vrouw had. Van zwak naar steeds zwakker, eerst langzaam en stabiel voor 1-2 weken, dan steeds sneller verzwakken tot ze eind oktober overleed. In die 7 weken thuis wisten we niet hoe lang het zou duren, behalve dat ze in het ziekenhuis hadden gezegd "waarschijnlijk weken, niet maanden". Zo zwaar om haar zo te zien, zo zwak maar mentaal zo sterk. Ze wilde thuis bij ons zijn om afscheid te nemen en nog te genieten van ons gezinsleven voor zover dat kon; bij de kinderen en mij zijn. Ik mis haar enorm, wat een leegte zo.

Weduwnaar nu op mijn 34e, met 2 kleine kindjes, na 3 jaar huwelijk. We waren zo trots op de 2 kleintjes, onze kinderen samen, en ook de stiefzoon. De oudste was zo een goede grote broer, alles was perfect ... bijna. De grote broer is gelijk na het overlijden terug naar zijn vader gegaan. Je moet en wil sterk zijn voor de kinderen, en het leven gaat gewoon door. Ook voor jezelf wil je door, maar ik weet nu nogsteeds niet precies hoe. Het gaat gewoon. Werk, kinderen, en alles daaromheen. Gelukkig voor mij zijn de kinderen er, het trekt me er zeker doorheen. Mijn zoontje zoekt 's avonds naar de maan vanuit het dakraam en zegt dan wel te rusten tegen mama. We missen haar enorm. Nu bijna 3 maanden verder is het leven heringericht, en het loopt. We krijgen veel steun van familie uit NL die nu dichter bij wonen dan in toen we nog in de andere landen voor Belgie woonden. De kinderen gaan naar de creche dicht bij, en er is vaste oppas om 's avonds te helpen en naar huis gaat wanneer ik thuis kom. Moet er nu nog niet aan denken om een au-pair in huis te hebben die ook in-huis zou wonen; de vaste oppas werkt goed.

Ik kan niet helpen met afvragen of we dit hadden kunnen vermijden als we er sneller bij geweest waren. Maar hoe hadden we dit moeten ontdekken? Tijdens de 2 zwangerschappen is er nooit iets van deze aard naar boven gekomen tijdens de onderzoeken en controles.

Hoe dan ook, ze is weg. Wat een gemis. Ondanks dat, en hoe moeilijk ook, life does go on.
Bijna een jaar nadat gast schreef over haar overleden man. Ze is helemaal juist dat hij in hun kindje doorleefde. Zo ook bij mijn vrouw, in onze kinderen. Het geeft wat troost.

Carli

Berichtdoor Carli » Zo 22 Jan 2006 17:01

Hallo mijn naam is Lia en ik wil even reageren op jou mail.
Het is verschikkelijk om dit allemaal te moeten meemaken.
Ook ik ben mijn partner kwijt geraakt aan kanker zij was nog maar 48 jaar en dit is nu ruim tien maanden geleden.
Natuurlijk ga je je verschillende dingen afvragen en de ellende is je krijgt daar niet echt een antwoord op.
Ik wil je even laten weten dat er mailgroepen zijn.
Als je de behoefte heb om jou verdriet en andere dingen te delen met lotgenoten kun je je aanmelden bij de groep rouwverwerking bij SDK
Ik ben met 2 andere lotgenoten moderator van deze groep.
Ook wil ik je heel veel sterkte en kracht wensen want dat heb je hard nodig in deze moeilijke tijd.
Groetjes Lia

Mark
Lid
Berichten: 3
Lid geworden op: Wo 18 Jan 2006 22:32

Berichtdoor Mark » Di 24 Jan 2006 21:45

Hoi Lia, bedankt voor je berichtje. Ook voor jou, veel sterkte na jouw verlies.
Het is inderdaad zeker nog wennen, en er komen inderdaad geen antwoorden op de vragen waar je je dan ook maar beter bij kan neerleggen.

Ik zal mijn mail overzetten naar de rouwverwerking groep.

Groeten, Mark.


Terug naar “Ik heb mijn partner verloren”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten