Mijn lieve vader overleden aan leveruitzaaiingen

Op dit forum kun je praten over het verlies van een van je ouders. Dit forum is voor jonge mensen van 10 tot 35 jaar.
Puckie
Lid
Berichten: 2
Lid geworden op: Vr 01 Jun 2012 14:34

Mijn lieve vader overleden aan leveruitzaaiingen

Berichtdoor Puckie » Vr 01 Jun 2012 15:13

Hierbij wil ik even mijn verhaal kwijt. Mijn naam is Puckie (voor mijn vader) en ik ben 37 jaar.....

Mijn vader is 2 maanden geleden plotseling overleden aan leveruitzaaiingen. Het was erg plotseling en afscheid nemen was er eigenlijk niet meer.
Midden februari werd mijn vader grieperig; hoesten, geen eetlust en overgeven. De ha bloed geprikt i.v.m. zijn achtergrond (niertumor 2011, re nier verwijderd en genezen verklaard; geen uitzaaiingen! )
In het bloed vond men dat de leverwaarden erg hoog waren en er werd met spoed een echo geregeld de volgende dag. De radioloog zag toen al dat het niet goed zat. De ha werd direct op de hoogte gehouden en kwam 's avonds al langs om te vertellen dat het verontrustend was, leveruitzaaiingen, maar dat hij nog niet dood ging. 4 weken later is mijn vader overleden....
8 Maart officieel van de oncoloog te horen gekregen dat hij leveruitzaaiingen had en eventueel pallatieve behandeling mogelijk was. Direct dezelfde dag is mijn vader opgenomen in het z'huis en kreeg de volgende dag een leverpunctie en andere onderzoekingen. Een week later vrijdag 16 maart tijdens een familiegesprek werd ons verteld dat hij kon beginnen aan Sutent. Mijn vader mocht naar huis en de dinsdag na het gesprek met de oncoloog kon hij beginnen met de chemo-medicijn.
Toen wij thuis kwamen werden we al gebeld door de apotheek dat de chemomiddel helemaal niet gebruikt mag worden; de uroloog die mijn vader vorig jaar had geopereerd had het rapport toevallig gelezen en kon vertellen dat de primaire tumor elders vandaan moest komen. Alles werd weer onderzocht; bloed, echo's, patalogisch onderzoek etc.
Dat weekend was voor mijn vader vooral een hel, omdat hij niet wist wat er nu ging gebeuren. Maandagavond werden we gebeld door de oncoloog dat hij ons, mijn vader, moeder en ik, de volgende ochtend, dinsdag 20 maart wilde spreken. Die dag was een hel voor ons, heel de wereld stond stil... Ze konden niks meer voor mijn vader doen. Gevraagd hoe lang nog : weken...maanden.....Uiteindelijk is hij na 2 weken overleden, thuis in het bijzijn van mijn moeder en mij rustig ingeslapen ( na het toedienen van een slaapmiddel ). Mijn vader was erg onrustig en pyschisch zo in de war door de verwarring met de oncoloog/uitslag. Hij was erg bang voor de dood.
Ik mis mijn vader ontzettend! Mijn vader en ik waren 2 handen op 1 buik, we hadden dezelfde gedachtes, humor etc. We deden alles samen en een leven zonder hem kan ik mij nog niet voorstellen. Hij was echt mijn alles......mijn maatje.....

Terug naar “Voor kinderen die hun ouders verloren zijn”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten