Diagnose Kanker lotgenotenforum

Ik was 5, me moeder werd ziek en ik had geen flauw benul wat kanker inhield. Voor mij was het een griepje dat wel heel lang bleef.. 3 jaar lang heeft mij moeder gevochten, gevochten voor steeds een dag langer met ons zijn. Op 7 juli 2000 was het genoeg geweest voor haar, ze was op, het was goed. Aan het begin besefte ik het allemaal nog niet echt, maar naar mate de jaren verstreken werd het gemis erger en erger. Het is nu bijna 12 jaar geleden dat ze overleed, maar voor me gevoel is het nog zo kort geleden. Op het moment heeft mijn oma (de moeder van mijn moeder) kanker, nu pas krijg ik echt mee wat kanker inhoud, wat iemand met kanker moet doorstaan, ik heb zoveel respect voor mijn moeder, dat ze zo hard gevochten heeft terwijl ze wist dat ze nooit zou winnen. Ik hou van haar, maar mis haar nog steeds elke dag. Soms lijkt alles zo zinloos zonder haar, maar dan denk ik aan haar en haar vechtlust en weet ik dat ik nooit op mag geven. Ik zal nooit begrijpen waarom mijn moeder dit moest overkomen, maar zoals me moeder altijd zei: alles gaat zoals het gaan moet, maar onthoud altijd alles komt goed. Aan deze woorden hou ik me maar vast en doe ik er alles aan om haar trots te maken, want ik weet ze is bij me, waar ik ook ga en wat ik ook doe.

I'm proud to be your doughter!
07-07-2000*

Beste Missyou,

Ik weet zeker dat je moeder ook heel trots is op jou, dat je zo in haar gedachtengoed doorleeft. Ik heb onlangs mijn mooie lieve moeder verloren aan kanker. Ook zij was heel erg positief en de woorden "alles komt goed" , die sprak zij ook heel vaak. Het is niet altijd even makkelijk, maar we moeten inderdaad proberen om net als onze moeders sterk te zijn, door te gaan en gelukkig te zijn!

Liefs, Cil