Lieve mama ik mis je

Op dit forum kun je praten over het verlies van een van je ouders. Dit forum is voor jonge mensen van 10 tot 35 jaar.
Tirza8
Lid
Berichten: 6
Lid geworden op: Do 18 Aug 2011 17:40

Lieve mama ik mis je

Berichtdoor Tirza8 » Do 18 Aug 2011 18:23

Hoi iedereen, ik ben Tirza en ik ben 18 jaar.
Ik ben op dit forum gekomen omdat ik graag wil weten hoe anderen (van mijn leeftijd) het verdriet van een moeder verliezen hebben verwerkt.
Ik heb dit heel hard nodig omdat niemand in mijn omgeving precies weet hoe ik mij voel. Ik kan er wel heel goed met ze over praten, maar niemand kan het zich voorstellen en daarom zou ik graag met anderen in contact willen komen die hetzelfde hebben meegemaakt.

Mijn moeder is 2,5 week geleden overleden en ik heb het er echt heel erg moeilijk mee.
Mijn mama had al 5 jaar borstkanker en het ging steeds op en af, wat beter en de andere keer wat slechter. Ze had uitzaaiingen in haar botten maar niet in haar organen, daarom hadden wij hier thuis nog genoeg hoop. Samen met mijn vader, broer (21) en zusje (16) praten we er thuis veel over.
Ze is uiteindelijk overleden aan hartfalen (waarschijnlijk een hartinfarct of een bloedprop). Het gebeurde 31 juli en het ging allemaal zo snel, voordat ik het wist waren we in het ziekenhuis en werd aan ons verteld dat ze was overleden. Mijn leven stortte vanaf dat moment in en sindsdien ben ik niet meer blij te krijgen. Het is nu een paar weken geleden maar het lijkt net gister dat het is gebeurd, het gaat allemaal zo snel. De hulp van iedereen van buitenaf helpt me wel, maar niemand weet hoe ik me precies voel..

Ik probeer mijn leven weer op te pakken en leuke dingen te doen, ook ga ik weer werken en binnenkort begin ik weer met mijn school.
Ik wil zo graag kunnen praten met mensen die hetzelfde als ik ervaren (hebben) en die mij kunnen vertellen hoe ik dit verdriet moet verwerken, want ik weet het niet.

Bedankt iedereen die de moeite neemt om het te lezen en te antwoorden, nogmaals ik heb dit echt hard nodig want ik ben ontroostbaar.

jada
Lid
Berichten: 172
Lid geworden op: Zo 27 Mar 2011 16:20

Re: Lieve mama ik mis je

Berichtdoor jada » Zo 21 Aug 2011 13:40

Iedereen rouwt op zijn/haar manier en ik denk niet dat er echt regels voor zijn. Ikzelf (vader 7 wkn geleden) merk dat ik zoveel mogelijk afleiding zoek en probeer bezig te blijven. Ga ik zitten dan overvalt het verdriet me en huil ik even uit. Het verdriet en gemis worden wel groter dan net na zijn overlijden, toen besefte ik het nog allemaal niet. Uiteindelijk zal het verdriet en gemis wel een plekje krijgen omdat je als kind nu éénmaal ooit je ouders gaat missen en de één dit eerder moet meemaken dan de ander. Het is echter wel de natuurlijke weg en anders dan dat je bv een kind verliest want daar kom je denk ik nooit meer overheen.

Dus heb gerust verdriet en de wanhoop hoort daarbij, heel normaal. Red je het echt niet zoek dan hulp in rouwverwerking.

Heel veel sterkte en weet dat heel veel mensen hier hetzelfde voelen en doorstaan.

Lydia Elisabeth
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Ma 03 Okt 2011 20:02

Re: Lieve mama ik mis je

Berichtdoor Lydia Elisabeth » Di 18 Okt 2011 10:48

Hoi Tirza,
Met veel herkenning las ik je verhaal. Mijn moeder is 11 juni overleden. Op een soortgelijke manier. Het verdriet en gemis is zo groot. De werkelijkheid van het onwerkelijke is heel raar. Je kan niet begrijpen dat ze weg is en dat het niet meer vanzelfsprekend is dat ze er is als je thuiskomt, of dat je haar op kan bellen.
Omdat het gemis een grote leegte veroorzaakt wil je dat kunnen vullen met liefde en troost van dierbaren. Maar ondanks de troost kan het verdriet soms alleen maar groter zijn, want ik realiseer me dan dat het waar is waar ik om huil. Ook voel ik me vaak letterlijk moederziel alleen. Dat niemand echt voelt wat jij meemaakt. En wat nog vervelender is zijn de goedbedoelde adviezen. Eigenlijk heb ik zoiets, jullie praten maar een end weg maar jullie hebben makkelijk praten want je gaat straks de deur weer uit en jou leven is normaal. Ze weten niet hoe het is. Ze komen snel met adviezen maar wat ik wil is gewoon bij iemand aanwezig zijn, dat het verdriet en de pijn er is, en niet gelijk adviezen, daar ben ik nog niet aan toe. Hoe kan ik iets verwerken als ik alleen maar iets op moet lossen.

Ik vind het fijn jou verhaal te hebben gelezen. Het geeft me het gevoel dat ik niet de enige ben die die ondragelijke verdriet moet dragen.
Liefs

JolandaZonnebloem
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Wo 11 Jul 2012 02:32

Re: Lieve mama ik mis je

Berichtdoor JolandaZonnebloem » Wo 11 Jul 2012 03:03

Lieve Tirza,

Het is dadelijk een jaar geleden dat jouw moeder stierf. Mijn moeder is 5 jaar geleden gestorven. Ik was toen 19. Mijn moeder had borstkanker met uitzaaiingen naar de botten, longen en lever. Ze had een agressieve vorm, maar heeft desondanks 3 jaar gestreden voor ze stierf. Ik kan me zo goed verplaatsen in jouw verhaal en ik vind het fijn om te horen dat je met je vader, broer en zusje erover kan praten. Ik ben enigskind en mijn vader heeft het nooit over mijn moeder, dat is denk ik te pijnlijk voor hem. Ik kan wel zeggen dat ik mijn verlies grotendeels verwerkt heb, niet dat je het volgens mij ooit helemaal kunt verwerken. Ik vond het eerste jaar het zwaarst, dat heb jij bijna achter de rug. De eerste kerst, verjaardag, en andere feestdagen hakken er echt in. Ik heb zowiezo de eerste weken in een flinke roes geleefd en ik ben de eerste maanden helemaal mezelf niet geweest. Ik zal ook nooit meer helemaal zo worden als van tevoren, maar dat is niet alleen maar negatief. ik ben ook bewuster gaan leven, ben erachter gekomen wie mijn echte vrienden zijn, koester mooie momenten, geniet zoveel mogelijk (vooral ook van kleine dingen), denk aan de mooie dingen terug en probeer een mooie toekomst op te bouwen. Ik kan nu na vijf jaar best goed zonder haar, maar ik mis haar nog dagelijks. De ene dag is het erger dan de andere, maar het slijt (ik denk dat het ook onbewust slijt om jezelf in bescherming te nemen). Mijn moeder was altijd heel trots op me en als ik ergens mee zat wist zij altijd een oplossing. Dat heeft best wat jaren geduurd voordat ik dat zelf kon, trots op mezelf zijn en zelf oplossingen bedenken als ik eigenlijk vast zat. Soms zit ik nog wel eens vast en dan weet ik nog steeds niet wat ik zou moeten doen en denk ik aan wat mijn moeder gedaan zou hebben. Mijn moeder heeft mijn huidige vriend waar ik nu 4,5 jaar mee samen ben nooit gekend. Dat vind ik ook verschrikkelijk, hij is echt de liefde van mijn leven en mijn moeder kon hem niet eens. Dat is ook een reden waarom ik het moeilijk vond het uit te maken met mijn ex na 4 jaar relatie, hij kende mijn moeder al zo lang. We hadden samen zoveel herinneringen aan mijn moeder, met hem ging weer een stukje van mijn moeder weg. Maar ik ben blij dat ik het gedaan heb, de relatie was zo slecht en mijn huidige relatie is zo goed. Mijn vriend vertel ik wel eens over mijn moeder en als iets me aan mijn moeder doet denken vertel ik hem daarover. Hij vind dat leuk om te horen en zo kent hij haar toch een beetje.
Even terug naar je vraag: hoe te dit verlies te verwerken. Er is idd geen 1 manier om te rouwen, maar mijn tip is: accepteer jouw manier en trek je niks aan van mensen die dat niet begrijpen. Mijn vader wilde in het begin het huis niet meer uit en ik wilde juist niet thuis zijn in het begin. Ik heb vooral in het begin veel afleiding gezocht. Mijn moeder is vlak voor de carnaval (we komen uit limburg) gestorven. ik ben zelfs een avond op stap gegaan om het allemaal even te vergeten. Ik zat toen nog bij een toneelclub en ik weet nog dat een oudere vrouw mij advies over iets wilde geven als moeder zijnde omdat de mijne er niet meer was. Ik heb beleefd gereageerd, omdat ze het goed bedoelde, maar van binnen dacht ik mijn god mens wie denk je wel niet dat je bent, je kan echt niet de wijze raad van mijn moeder vervangen. Deze kwaadheid is ook volkomen normaal en dat mag je ook wel eens uiten.
Hopelijk heb je nog iets aan mijn verhaal, als je wil zou ik graag weten hoe het nu gaat. Als je ergens mee zit, laat het me weten. Sterkte!!

Liefs Jolanda

P.s. @Lydia, mijn moeder was jarig op 11 Juni... Jij ook sterkte!


Terug naar “Voor kinderen die hun ouders verloren zijn”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten