verdriet bij een 'jonge' man

Op dit forum kun je praten over het verlies van een van je ouders. Dit forum is voor jonge mensen van 10 tot 35 jaar.
niekie
Lid
Berichten: 2
Lid geworden op: Di 02 Nov 2010 00:18

verdriet bij een 'jonge' man

Berichtdoor niekie » Di 02 Nov 2010 00:27

Ben 23 jaar. Ik ben op17 april me ma verloren na een zware half jaar longkanker met overal uitzaaiingen.
Maar het zware van verhaal is ben 2 maanden later vader geworden van een prachtige baby (tranen) helemaal gezond en blauwe ogen echt een engel..
Maar ik kan maar niet gelukkig worden kan me eigen ook niet uiten.. Kan er niet over praten, alleen huilen met muziek aan of als ik alleen al aan haar denk of als ik me kleine zie.. Half jaar verder en nu begin ik me echt kl*te te voelen..
Wat kan ik doen.. Waarom, ze was 52 jaar mam, ik wou gewoon alleen me kind laten zien.. Weet ook niet wat voor gevoelens. Ik huil alleen maar mis haar ik veel.. Heb ik het niet verwerkt ofzo. Hoe moet zoiets dat kan je toch geen plek geven..
Me pa was er nooit voor me, altijd me ma 2 baantjes voor mij en me broer te onderhouden en dan zo eindigen. Lijkt wel dat ik er niet vrede mee kan krijgen..
Hebben jullie ook dit gevoel of ivm geboorte van me kind laatste weekie's zwangere vriendin thuis dat ik geen tijd voor haar gemaakt hebt of wil ik echt niet..
Voel me schuldig tegen over haar, ze was zo sterk en ik weet dat ze wilt dat ik ook zo word.. Afscheid nemen hadden we wel gedaan, maar ging niet soepel, ze was steeds bij vlagen weg,,
Haar ouders hebben haar de laatste half jaar verzorgd. Ik kon het niet aan denk, dacht dat ze wel beter werd, ze kon tenminste alles aan dacht ik.
Misschien voel ik me daar ook schuldig over.. Heb denk 15 jaar niet gehuild, maar nu ben kapot, maar moet wel sterk blijven voor me dochter werken enzo lekker genieten maar ja gaat zo moeilijk hè..
Gelukkig lijkt ze veel op oma van uiterlijk, dus vind ik nog wel enige troost bij haar. maar voor de rest bij geen fam of vrienden..
Me vriendin heeft ook een moeilijke periode, want haar moeder woont in buitenland dus is ze ook bang en dat ze de kleine niet heeft kunnen laten zien aan haar..
Dus durf ik van haar ook weinig te vragen voor begrip en dergelijke als ik niet lekker in me vel zit.. Wat moet ik nou gewoon verder gaan en het gaat wel over of wat heeft iemand ook dergelijke ervaringen gehad..??
En een man heeft moeite met uiten van zijn gevoelens begrijpen vrouwen dat??
groetjes niek
one love.. :?

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: verdriet bij een 'jonge' man

Berichtdoor liddy » Di 02 Nov 2010 12:45

Jij hebt heel kort na elkaar twee gebeurtenissen meegemaakt die heel diep bij je gevoel binnenkomen.
I.p.v. de tijd te kunnen nemen om te rouwen, moest je al blij zijn vanwege de geboorte van je kind.
Juist doordat het twee uitersten zijn in gevoel, kom je niet aan verwerken toe.
Blijf praten met je vriendin, luister naar haar, dan kan zij naar jou luisteren.
En ik zou je aanraden met de huisarts te gaan praten. Bepraat met hem hoe je het aan moet aanpakken.
In deze wereld hebben wij niet meer geleerd om met verlies om te gaan, laat staan als het je overkomt zoals bij jou.
Buiten de huisarts kun je ook kiezen voor een pastor, dominee.
Heel begrijpelijk dat je er alleen niet uitkomt.
Waar ik heel blij om ben, dat je kunt huilen. Je gooit in ieder geval je emoties eruit. Dat is heel knap.

santasusana
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Wo 24 Nov 2010 14:24

Re: verdriet bij een 'jonge' man

Berichtdoor santasusana » Wo 24 Nov 2010 14:43

Hallo Niekie,

Mij naam is Bianca. Op 23 maart van dit jaar ben ik mijn vader verloren aan longkanker, zijn strijd heeft alleen 2 jaar geduurd.
In december 2009 waren de uitslagen van zijn laatste controle in het ziekenhuis allemaal goed. Vervolgens is hij op 14 februari 2010 het ziekenhuis ingegaan om daarna niet meer thuis te komen.
Helaas kan ik jouw ervaring delen want op 27 maart van dit jaar ben ik bevallen van een dochter er zat dus maar 4 dagen tussen, en op 30 maart was de crematie van mijn vader.
Net als jij ben ik door blijven gaan na 1 week was ik weer op de been, want ik moest mijn zoon uit school halen, 4 weken lang kraamvisite ontvangen,
mijn zoon opvangen die het erg moeilijk had met de dood van opa, mijn moeder financieel en emotioneel steunen daarna gewoon weer aan het werk en maar blijven gaan, tijd om na te denken nam/had ik niet.

Tot eind vorige maand toen barstte de bom. Ik was in staat om mijn auto tegen een boom te parkeren. Gelukkig is het zover niet gekomen.
Ik ben naar de huisarts gegaan en ik krijg nu sinds 3 weken psychologische hulp. Ik kan zeggen dat is erg fijn er is iemand die luistert naar jou, jouw gevoelens zonder daar een mening over te hebben.
Iemand die je laat huilen, razen en tieren maar vooral iemand die je helpt je gevoelens weer op een rijtje te zetten. Ik ben er nog lang niet, maar dit is voor mij wel een stap in de goede richting.

Ik hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal en neem vooral de tijd voor jezelf.

Groeten Bianca

stoffeltje
Lid
Berichten: 1370
Lid geworden op: Za 17 Feb 2007 23:24
Locatie: bennebroek

Re: verdriet bij een 'jonge' man

Berichtdoor stoffeltje » Wo 24 Nov 2010 19:24

hallo bianca,
allereerst nog gecondoleerd met het verlies van je vader!
goed dat je na zo een heftige periode iemand erbij hebt gevraagt waar je alles kan uiten en gewoon jezelf kan zijn.
een ongeveer zelfde soort situatie als niekie.
het kan voor het verwerken zo belangrijk zijn!
iemand van buiten af die je begrijpt en naar je luisterd.
geniet van je kleine kindje.
veel sterkte, ook jij altijd welkom hier
stoffeltje :wink:

stoffeltje
Lid
Berichten: 1370
Lid geworden op: Za 17 Feb 2007 23:24
Locatie: bennebroek

Re: verdriet bij een 'jonge' man

Berichtdoor stoffeltje » Wo 24 Nov 2010 19:28

niekie,
ook alsnog van harte gecondoleerd met het verlies van je moeder.
heel veel sterkte.
stoffeltje..


Terug naar “Voor kinderen die hun ouders verloren zijn”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten