Dag lieve mam...

[Loonz]

Vorige week zondagnacht, 11 augustus, is mijn allerliefste mama, mijn beste maatje op 53-jarige leeftijd gestorven. Veel te jong.

In maart 2007 kregen we te horen dat ze fase 4 darmkanker had en volop aan de chemo 'moest'. Na 1,5 jaar strijd, dapper volhouden, levenskracht en liefde heeft ze vorige week de strijd opgegeven. Haar geest wilde maar al te graag, maar haar lichaam was op.

Samen met mijn vader heb ik haar die avond naar bed gebracht, haar zachtjes over haar wang geaaid en kusjes gegeven en gezegd 'Mam, ga maar lekker slapen, ik hou van je'. Niet in de veronderstelling dat ze die nacht zou overlijden, ging mijn vader naar bed en ontdekte dat ze inderdaad niet meer bij ons was.

Wat een ellende... ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand die me zo lief is, zomaar ineens niet meer bij me is.
Het voelt zo raar, ik voel me zo eenzaam en verdrietig. Het idee dat ze alleen nog maar een herinnering is, verleden tijd. Ik kan er niet over uit.
Gelukkig zijn mijn vader en ik ook beste maatjes, we waren een 3-eenheid, en kunnen we samen een heleboel overwinnen, maar het gemis is verschrikkelijk.

Ik wens iedereen die iets soortgelijks meemaakt alle kracht en sterkte toe.

Liefs,
Leonie