Binnen 4 weken dood door chemo-kuur.
Geplaatst: Zo 20 Apr 2008 03:15
Hallo,
Om dit verhaal te vertellen wil ik graag eerst iets duidelijk maken om verwarring te voorkomen.
Ik ben opgegroeid met 2 moeders, ja... mijn ouders zijn lesbisch.
Ze zijn ondertussen al 33 jaar samen en hebben 1 dochter (ikku) van 25 jaar waar ze samen voor hebben gekozen, ik ben er gekomen dmv kunstmatige inseminatie.
Om de verwarring dus te voorkomen zal ik mijn "biologische" moeder aanduiden als (echte)moeder, ookal vindt ik mijn "niet-biologische" moeder nét zo mijn echte moeder !!!
Afgelopen jaar November (2007) kreeg mijn moeder te horen dat ze waarschijnlijk al 15 jaar baarmoederhalskanker had, de tumor was ongeveer 8 cm groot.
Ondanks dat geloofde de artsen, en waren ze er ook echt van overtuigd, dat mijn moeder heel goed te helpen was met een chemokuur.
Het duurde nog wel een tijd voordat ze dan ook kon gaan beginnen met de chemo-kuur, maar daar zijn we achteraf wel heel blij mee.
Het ging allemaal plaatsvinden in Daniël den Hoed in Rotterdam.
Ondanks de hoge bloeddruk die ze de hele tijd had ging de 1ste chemo goed, ze was een beetje hyper ervan geworden, maar dat is 1 van de bijwerkingen.
Ze moest toen 2 dagen totaal in het ziekenhuis blijven, daarna kon ze weer naar huis, wat allemaal goed is verlopen.
De volgende week weer naar het ziekenhuis, de 2e chemo ging er ook in, alleen nu kreeg ze het gelijk heel heet van binnen, ook een bijwerking, later hervatte ze de chemo weer, alleen lieten ze het langzamer erin lopen, maar het ging wel goed.
Woensdag kwam ze weer naar huis waar ze veel sliep en vrijdag ochtend krijgt ze Avasie, ze kan nog wel begrijpen wat je zegt maar zelf kan ze bijna helemaal niks meer zeggen, dat komt door een beroerte.
Pas na 5 uur is ze eindelijk in Daniël den Hoed.
De rest van die dag en avond bleef ze wel stabiel, ze was alleen erg moe.
S'avonds zijn we naar huis gegaan terwijl mijn moeder in het ziekenhuis achterbleef.
De volgende ochtend gaan m'n (echte)moeder, m'n vriend en ik weer naar m'n moeder toe in het ziekenhuis.
Ze zat in haar kamer op het randje van haar bed met iets in haar handen, ze ziet ons en lacht echt héél lief.
M'n (echte)moeder geeft haar een knuffel en een zoen, ik geef haar ook een knuffel en een zoen, ik doe een stap terug en ze krijgt de eene hersenbloeding na de andere met nog epileptische aanvallen ertussendoor.
Gelijk komen m'n (echte)moeder en ik in actie en mijn vriend roept de zusters.
Allebei mijn moeders en ik werken in de verpleging, m'n moeder als nachthoofd, ze was net 3 jaar met pensioen.
Toch is er niet heel veel wat je kan doen ookal probeer je zoveel mogelijk.
Ik stond aan de linkerzijde van m'n moeder en hield haar hand vast, ze bleef maar met d'r lichaam trekken en met d'r ogen bleef ze me aankijken alleen steeds glaziger, d'r eene lichaams helft werkte steeds slechter als de andere en d'r tong ging ook uit d'r mond hangen wat kenmerken zijn van hersenbeschadiging.
Ondertussen blijft mijn (echte)moeder de artsen vertellen wat ze moeten doen en welke medicijnen ze moeten geven, maar het ging allemaal zo snel en binnen een aantal minuten waren de hersenen van mijn moeder al zo beschadigd dat we volgens mij binnen een half uur te horen kregen dat ze terminaal was en misschien nog maar 2 tot hoogstens 3 dagen te leven had.
Vanaf toen hebben m'n (echte)moeder en ik elkaar óm de 24 uur afgelost in het ziekenhuis om zelf de palliatieve zorg te geven aan m'n moeder, dat heeft 14 dagen geduurd.
Op 14 Februarie is ze overleden rond half 5 in de middag op Valentijnsdag.
Zelf vinden we dat wel een mooie dag omdat die dag staat voor de liefde, en voor mij was mijn moeder een en al liefde.
Ze was nét 63, d'r verjaardag is 30 December.
Als ze geen chemo had genomen en alleen bestraling had ze alsnog jaren lang kennen leven.
Nu was ze binnen 4 weken ná d'r eerste chemo gewoon dood.
Debbie.
Om dit verhaal te vertellen wil ik graag eerst iets duidelijk maken om verwarring te voorkomen.
Ik ben opgegroeid met 2 moeders, ja... mijn ouders zijn lesbisch.
Ze zijn ondertussen al 33 jaar samen en hebben 1 dochter (ikku) van 25 jaar waar ze samen voor hebben gekozen, ik ben er gekomen dmv kunstmatige inseminatie.
Om de verwarring dus te voorkomen zal ik mijn "biologische" moeder aanduiden als (echte)moeder, ookal vindt ik mijn "niet-biologische" moeder nét zo mijn echte moeder !!!
Afgelopen jaar November (2007) kreeg mijn moeder te horen dat ze waarschijnlijk al 15 jaar baarmoederhalskanker had, de tumor was ongeveer 8 cm groot.
Ondanks dat geloofde de artsen, en waren ze er ook echt van overtuigd, dat mijn moeder heel goed te helpen was met een chemokuur.
Het duurde nog wel een tijd voordat ze dan ook kon gaan beginnen met de chemo-kuur, maar daar zijn we achteraf wel heel blij mee.
Het ging allemaal plaatsvinden in Daniël den Hoed in Rotterdam.
Ondanks de hoge bloeddruk die ze de hele tijd had ging de 1ste chemo goed, ze was een beetje hyper ervan geworden, maar dat is 1 van de bijwerkingen.
Ze moest toen 2 dagen totaal in het ziekenhuis blijven, daarna kon ze weer naar huis, wat allemaal goed is verlopen.
De volgende week weer naar het ziekenhuis, de 2e chemo ging er ook in, alleen nu kreeg ze het gelijk heel heet van binnen, ook een bijwerking, later hervatte ze de chemo weer, alleen lieten ze het langzamer erin lopen, maar het ging wel goed.
Woensdag kwam ze weer naar huis waar ze veel sliep en vrijdag ochtend krijgt ze Avasie, ze kan nog wel begrijpen wat je zegt maar zelf kan ze bijna helemaal niks meer zeggen, dat komt door een beroerte.
Pas na 5 uur is ze eindelijk in Daniël den Hoed.
De rest van die dag en avond bleef ze wel stabiel, ze was alleen erg moe.
S'avonds zijn we naar huis gegaan terwijl mijn moeder in het ziekenhuis achterbleef.
De volgende ochtend gaan m'n (echte)moeder, m'n vriend en ik weer naar m'n moeder toe in het ziekenhuis.
Ze zat in haar kamer op het randje van haar bed met iets in haar handen, ze ziet ons en lacht echt héél lief.
M'n (echte)moeder geeft haar een knuffel en een zoen, ik geef haar ook een knuffel en een zoen, ik doe een stap terug en ze krijgt de eene hersenbloeding na de andere met nog epileptische aanvallen ertussendoor.
Gelijk komen m'n (echte)moeder en ik in actie en mijn vriend roept de zusters.
Allebei mijn moeders en ik werken in de verpleging, m'n moeder als nachthoofd, ze was net 3 jaar met pensioen.
Toch is er niet heel veel wat je kan doen ookal probeer je zoveel mogelijk.
Ik stond aan de linkerzijde van m'n moeder en hield haar hand vast, ze bleef maar met d'r lichaam trekken en met d'r ogen bleef ze me aankijken alleen steeds glaziger, d'r eene lichaams helft werkte steeds slechter als de andere en d'r tong ging ook uit d'r mond hangen wat kenmerken zijn van hersenbeschadiging.
Ondertussen blijft mijn (echte)moeder de artsen vertellen wat ze moeten doen en welke medicijnen ze moeten geven, maar het ging allemaal zo snel en binnen een aantal minuten waren de hersenen van mijn moeder al zo beschadigd dat we volgens mij binnen een half uur te horen kregen dat ze terminaal was en misschien nog maar 2 tot hoogstens 3 dagen te leven had.
Vanaf toen hebben m'n (echte)moeder en ik elkaar óm de 24 uur afgelost in het ziekenhuis om zelf de palliatieve zorg te geven aan m'n moeder, dat heeft 14 dagen geduurd.
Op 14 Februarie is ze overleden rond half 5 in de middag op Valentijnsdag.
Zelf vinden we dat wel een mooie dag omdat die dag staat voor de liefde, en voor mij was mijn moeder een en al liefde.
Ze was nét 63, d'r verjaardag is 30 December.
Als ze geen chemo had genomen en alleen bestraling had ze alsnog jaren lang kennen leven.
Nu was ze binnen 4 weken ná d'r eerste chemo gewoon dood.
Debbie.