Ik word tante, en mis mijn vader enorm!

[meiske]

Beste mensen op dit forum,

Het is de eerste keer dat ik überhaupt een bericht plaats op een forum, dus laat ik me eerst even voorstellen: ik ben 24 jaar, student, en heb op mijn achtste jaar mijn vader verloren aan longkanker. Een hele poos geleden dus. Het zou te lang duren om te vertellen hoe het mij is vergaan in die jaren. De pijn blijft, ook na al die tijd.

Nu heb ik vanmorgen gehoord dat mijn zus aan het bevallen is. Een heel heuglijk feit, maar ik voel me enorm verward. Mijn vader zou opa worden, en ik mis hem enorm! Het doet verschrikkelijk veel pijn.

Ik zou niet weten hoe ik dit gemis een plaatsje zou kunnen geven in mijn leven nu. Mijn familie praat niet over mijn vader, dus met hen kan ik mijn emoties niet delen. Ik denk dat ik maar een kaarsje aansteek.

Bedank voor het lezen. Ik ben in ieder geval blij dat ik mijn verhaal heb kunnen doen.

Liefs, meiske.

[liddy]

Beste Meiske,

Een prima idee om een kaars op te steken.
Je familie praat niet over je vader, zeg je.
Zou het kunnen dat zij er ook niet goed raad mee weten?
Zouden ze misschien blij zijn als jij wel een opmerking zou maken, zo van: wat zou vader dit een mooi kind vinden.
Vader wil beslist zijn/haar beschermengel zijn.
Voor jou straks de gelegenheid om mooie verhalen over je vader aan je neef/nicht te vertellen.
Om de foto van je vader te laten zien, enz.
Succes,

Liddy