Diagnose Kanker lotgenotenforum

Mijn moeder is vorig jaar overleden aan kanker en daar heb ik het nog steeds heel erg moeilijk mee. Na zo'n tijd denken mensen dat je er wel overheen bent en dat er niet meer over gepraat hoeft te worden. Maar juist nu heb ik het er heel moeilijk mee. Het verdriet wordt steeds heftiger en ik kan er steeds slechter mee omgaan. Ik ben nu 28 jaar en heb nog een heel leven voor me, maar vind het zo zwaar om dat zonder mijn moeder te doen. Trouwen, kinderen krijgen enz. om mee heen lijkt het aan de orde van de dag. Heugelijk nieuws! Maar bij zulke gebeurtenissen zal 'mijn moeder' er niet meer bij zijn. En dat realiseer ik me steeds meer. Ook even de telefoon pakken en gezellig kletsen is er niet meer. Samen winkelen en leuke dingen doen.

Herkent iemand zich hierin dan zou ik graag jouw verhaal horen. Het is makkelijker om er met iemand over te praten die hetzelfde mee heeft gemaakt en het gevoel van verdriet kent.

Groet,
Leslie
(ik ben trouwens een vrouw, hihi mijn naam zorgt nog wel eens voor verwarring )

Hallo leslie,

Mijn moeder is afgelopen februari plots overleden aan alvleesklierontsteking. Het is nu 9 maanden geleden en bij mij wordt de pijn en het gemis ook steeds groter, vooral nu met de aankomende feestdagen. Ik ben enigskind en mijn vader heeft slokdarmkanker, hij is hieraan geopereerd toen mijn moeder nog leefde en de operatie was goed gegaan, maar nu zijn er toch uitzaaiingen gevonden in zijn longen en zijn lever. Hij is vandaag in het ZH opgenomen voor de 1e chemo en ik zit momenteel zelf overspannen in de ziektewet omdat ik het allemaal niet meer trek, ook bij mijn schoonmoeder is slokdarmkanker geconstateerd die is afgelopen donderdag geopereerd maar gelijk weer dicht gemaakt omdat ze niks meer voor haar kunnen doen.

OP zulke momenten van verdriet mis ik ook mijn moeder heel erg en ook dat ik haar niet meer ff kan bellen en lekker kan kletsen. Ik heb wel op www.dodenzijnnietstil een site voor haar op gericht waar ik toch wel regelmatig iets aan haar schrijf van wat er is gebeurd, maar het verdriet wordt er indd niet minder om.

Ik ben zelf 32 jaar en mijn moeder heeft gelukkig mijn trouwen wel meegemaakt en zij heeft mijn zoontje die nu 7 is ook 6 jaar lang meegemaakt, hier ben ik heel erg blij om maar het maakt het er niet makkelijker op, want ook mijn zoontje heeft zoveel verdriet om oma, hij had zo'n goede band met haar en nu is ze er ineens niet meer en dat doet erg pijn.

Ik weet precies wat je bedoelt met dat pijn en het gemis erger worden want dat heb ik dus ook, probeer gewoon zo veel mogelijk over je moeder te praten en als je ooit gaat trouwen of kindjes krijgt probeer je moeder en dan op een speciale manier in te betrekken.

Als je verder nog met mij wil praten of dingen wil vragen kan je me altijd een pm sturen.

Heel veel sterkte xxx Natascha