Dag mam ...

[GertJan]

Vorig jaar nu alweer bijna een jaar geleden ... belde ze op dat ze wat last had en dat de huisarts had gezegt dat het evenwichtsstoornissen waren. Hier schrokken wij al enorm van ... ze was gewoon nooit ziek!

Een paar dagen later werd het al bijgesteld naar een hersenbloeding ... en moest er neurologisch onderzoek plaatsvinden. Al bij het tweede onderzoek werd gevraagd of alle directie familie mee wilde komen. Bij dat gesprek zat een hersenchirurg. Deze vertelde dat hij iets gezien had wat bijzonder vreemd was. Er was of een infectie in de hersenen of iets anders ... maar hersenoperatie moest uitkomst bieden .. en wel snel! Hiernaast werden alle andere lichamelijke onderzoeken snel uitgevoerd en bleek er geen kanker in het lichaam aanwezig ... na ieder onderzoek werden we meer hoopvol!

Twee weken later ging de telefoon; of ze morgen in tilburg kon zijn dan zou ze een dag later geopereerd worden.

Nog steeds waren alle onderzoeken positief dus hoopvol gingen wij naar tilburg. Na de operatie een week wachten op de uitslag.

De uitslag kon niet slechter; 3 of vier tumoren zo groot als een ping pong bal zaten in de hersenen. En ze groeiden agressief. Operatief niets aan te doen .... Wij gaan u aanmelden voor bestralen .. dat zal misschien iets kunnen helpen werd gezegd.

Deze belden een aantal dagen later .. en gaven een aantal maanden .. misschien wel zes. Een totale bestraling van de hersenen was het enige wat nog kon.

Een maand later zijn wij met z'n vieren naar Australië gegaan dat was wat ze onwijs graag wilde! Drie weken hebben wij nog vakantie gevierd, mam inmiddels in een rolstoel. Van Amsterdam naar Sydney, naar Cairns, naar Melbourne en weer naar Sydney. Na Melbourne ging het slecht. Wij wilde eigenlijk snel naar huis maar de alarmcentrale wilde eerst een doktersonderzoek en aangekomen in het Ziekenhuis van Liverpool (by Sydney) bleek er al zuurstof tekort. Na een moeilijke nacht op de ER krabbelde ze een beetje op maar niet genoeg om te herstellen. vijf dagen heeft ze nog gevochten in het ziekenhuis. Een laatste keer wakker en helemaal helder keek ze ons aan om vervolgens rustig te overlijden. op 18 juni 2003 08.00 nl tijd. We spreken amper drie maanden na eerste constatering van kanker.

De alarmcentrale heeft voor ons de formaliteiten geregeld en mam is een week na ons op 27 juni weer thuisgekomen en op 2 juli begraven.

Nooit zal ik je vergeten!

Gert Jan