Ik mis haar zo!!!

[Lotje19]

Hallo ik ben Lotte. Ik heb vorig jaar mijn moeder verloren aan borstkanker. Ze was al 12 jaar lang ziek. Maar ze was elke keer nog zo sterk. Ze hield maar vol zelfs nog op het laaste moment. De crematie was zo bijzonder. Dat hoor ik nu nog steeds van mensen. Ik draag haar nu wel altijd bij me,want ik heb een ketting met een staafje er aan meteen beetje as van mijn moeder. Dat is wel heel erg bijzonder. Maar toch voel ik nog wel vaak alleen! Ik hoop dat er wat mensen hier op reageren. Je kunt mij mailen op barbie801@hotmail.com!!! Want eigenlijk begrijpt bijna niemand mij! Misschien kan ik er met jullie wel heel erg goed over praten!!!

Ik wacht op reacties!!!

[stef]

Hallo

Ik ben Stefanie (24jaar). Mijn vader (49) is gestorven op 30 juni dit jaar. Ik heb ook zo'n hangertje rond mijn nek zoals jij. Vind ik heel tof, toch altijd een herinnering dichtbij je. Het gemis is bijna ondraaglijk, ook bij mij. Je kan gewoon niet vatten dat je vader (bij jou je moeder) nooit meer naast je kan komen zitten, nooit meer samen een babbeltje doen, ... Waarom allemaal?
Het is een rotgevoel een ouder te verliezen aan deze vreselijke ziekte!

Stefanie

[Gast]

Hallo ik ben Lotte. Ik heb vorig jaar mijn moeder verloren aan borstkanker. Ze was al 12 jaar lang ziek. Maar ze was elke keer nog zo sterk. Ze hield maar vol zelfs nog op het laaste moment. De crematie was zo bijzonder. Dat hoor ik nu nog steeds van mensen. Ik draag haar nu wel altijd bij me,want ik heb een ketting met een staafje er aan meteen beetje as van mijn moeder. Dat is wel heel erg bijzonder. Maar toch voel ik nog wel vaak alleen! Ik hoop dat er wat mensen hier op reageren. Je kunt mij mailen op barbie801@hotmail.com!!! Want eigenlijk begrijpt bijna niemand mij! Misschien kan ik er met jullie wel heel erg goed over praten!!!

Ik wacht op reacties!!!

Hoi Lotte,

Ik ben morgen (30-10 ) precies 3 jaar geleden mijn moeder verloren aan borstkanker. Alleen was die van mij niet zo lang ziek. Eind augustus 2000 voelde ze iets in haar borst en 8 september hebben ze haar geopereerd. Na 3 dagen alweer thuis, dus dat ging perfect. Begin oktober zei ze thuis ineens dat ze zich niet lekker voelde, en wij zeiden joh ga lekker naar je nest. Nee joh, het gaat wel weer over. Die avond is ze toch maar op bed gaan liggen en toen ging het hard. De volgende dag kreeg je er al geen zinnig woord uit, ze liet alles vallen en at bijna niets. We hebben haar twee weken zo thuis gehad en 2 keer de dokter erbij gehaald omdat ze uitdrogingsverschijnselen kreeg. Toen op een dinsdag naar het ziekenhuis gebracht, om aan het infuus te leggen, dan denk je nog: "nu komt het wel weer goed". Ze had ook suikerziekte dus wij dachten dat het daar aan lag. Die donderdag hadden we een gesprek met de dokter en die zei dat er niets meer aan te doen was het zat in haar bloed en in haar botten, in haar situatie kon je chemo gaan doen, maar dan zou je het max. 2 maanden kunnen rekken. Als we niets zouden doen kon hij niet zeggen hoe lang ze nog had, 1 dag, 2 dagen max. 2 weken. Wij hebben besloten om niets te doen. 2 weken later overleed ze. Wij hebben nooit afscheid kunnen nemen omdat het zo onverwachts is gebeurd, ze is thuis naar bed gegaan en toen is er geen woord meer uitgekomen, het leek net of ze dement was of zo. Dit is echt moeilijk, want je soms denk je wel is hadden we nou wel aan chemo moeten beginnen, had het dan niet toch nog over gegaan?? Allemaal vragen waar je jezelf helemaal gek mee maakt. Ik mis haar nog iedere dag, en zeker rond deze periode is het helemaal erg. Straks weer kerst, ik ben net op mijn zelf gaan wonen, straks kinderen, trouwen allemaal rotdingen. Sorry dat ik jullie verveel met mijn verhaal maar ik moest het echt even kwijt.
Dat van dat hangertje vind ik echt een mooi idee, ik heb het toen niet gedaan omdat ik het gewoon niet kon.

[karink]

Hallo ik ben Lotte. Ik heb vorig jaar mijn moeder verloren aan borstkanker. Ze was al 12 jaar lang ziek. Maar ze was elke keer nog zo sterk. Ze hield maar vol zelfs nog op het laaste moment. De crematie was zo bijzonder. Dat hoor ik nu nog steeds van mensen. Ik draag haar nu wel altijd bij me,want ik heb een ketting met een staafje er aan meteen beetje as van mijn moeder. Dat is wel heel erg bijzonder. Maar toch voel ik nog wel vaak alleen! Ik hoop dat er wat mensen hier op reageren. Je kunt mij mailen op barbie801@hotmail.com!!! Want eigenlijk begrijpt bijna niemand mij! Misschien kan ik er met jullie wel heel erg goed over praten!!!

Ik wacht op reacties!!!

Hoi Lotte,

Ik ben morgen (30-10 ) precies 3 jaar geleden mijn moeder verloren aan borstkanker. Alleen was die van mij niet zo lang ziek. Eind augustus 2000 voelde ze iets in haar borst en 8 september hebben ze haar geopereerd. Na 3 dagen alweer thuis, dus dat ging perfect. Begin oktober zei ze thuis ineens dat ze zich niet lekker voelde, en wij zeiden joh ga lekker naar je nest. Nee joh, het gaat wel weer over. Die avond is ze toch maar op bed gaan liggen en toen ging het hard. De volgende dag kreeg je er al geen zinnig woord uit, ze liet alles vallen en at bijna niets. We hebben haar twee weken zo thuis gehad en 2 keer de dokter erbij gehaald omdat ze uitdrogingsverschijnselen kreeg. Toen op een dinsdag naar het ziekenhuis gebracht, om aan het infuus te leggen, dan denk je nog: "nu komt het wel weer goed". Ze had ook suikerziekte dus wij dachten dat het daar aan lag. Die donderdag hadden we een gesprek met de dokter en die zei dat er niets meer aan te doen was het zat in haar bloed en in haar botten, in haar situatie kon je chemo gaan doen, maar dan zou je het max. 2 maanden kunnen rekken. Als we niets zouden doen kon hij niet zeggen hoe lang ze nog had, 1 dag, 2 dagen max. 2 weken. Wij hebben besloten om niets te doen. 2 weken later overleed ze. Wij hebben nooit afscheid kunnen nemen omdat het zo onverwachts is gebeurd, ze is thuis naar bed gegaan en toen is er geen woord meer uitgekomen, het leek net of ze dement was of zo. Dit is echt moeilijk, want je soms denk je wel is hadden we nou wel aan chemo moeten beginnen, had het dan niet toch nog over gegaan?? Allemaal vragen waar je jezelf helemaal gek mee maakt. Ik mis haar nog iedere dag, en zeker rond deze periode is het helemaal erg. Straks weer kerst, ik ben net op mijn zelf gaan wonen, straks kinderen, trouwen allemaal rotdingen. Sorry dat ik jullie verveel met mijn verhaal maar ik moest het echt even kwijt.
Dat van dat hangertje vind ik echt een mooi idee, ik heb het toen niet gedaan omdat ik het gewoon niet kon.

Ik was nog niet ingelogd dus hierbij mijn gegevens ( hoop ik) ik snap nog niet helemaal hoe het werkt