mijn grote zus is op paasavond gestorven

Rouwverwerking: Hoe ga jij ermee om? Hoe gaan anderen ermee om?

(Voor gedichten zie: http://www.diagnose-kanker.nl/zakendieraken )
gabi
Lid
Berichten: 2
Lid geworden op: Zo 12 Apr 2009 18:14

mijn grote zus is op paasavond gestorven

Berichtdoor gabi » Zo 12 Apr 2009 18:28

dag,

gisteravond is mijn zus gestorven...oh mijn god..weet me geen raad..ontredderd en opgelucht tegelijk..ontredderd..want nu ben ik helemaal alleen met de rest van mijn familie met wie het niet zo goed gaat..opgelucht..ook..een beetje..het was zo verschrikkelijk zwaar...ik had haar nog zo graag willen zien ..was van plan deze aanstaande week haar op te zoeken..oh mijn god..mijn grote zus..die zo verschrikkelijk graag wilde leven..zo talentvol was...zo verschrikkelijk veel kon..3 maanden lag ze in het ziekenhuis...gisteravond stierf ze ..ik was er niet bij..ze heeft morfine gekregen..wat een afgekapt leven..wat een ramp..wij zijn kapot..mijn zussen van wie er 1 ook nog borstkanker heeft..

3 weken geleden nadat Marianne overgebracht was naar een verpleeghuis...stierf plotseling ook haar man..2 kinderen blijven achter..midden 30..helemaal kapot..

mijn god ..wat moet ik zonder mijn grote zus...Marianne..waar ben je..sorry..ik ben overstuur

gabi

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: mijn grote zus is op paasavond gestorven

Berichtdoor liddy » Zo 12 Apr 2009 20:11

Van harte gecondoleerd.
Wat een beproeving voor jou en je familie.
Heel veel sterkte nu en ook de komende tijd, doe vooral rustig aan.

gabi
Lid
Berichten: 2
Lid geworden op: Zo 12 Apr 2009 18:14

Re: mijn grote zus is op paasavond gestorven

Berichtdoor gabi » Zo 12 Apr 2009 21:05

dank je wel voor je reaktie Liddy.
Ik kan niet bij mijn familie terecht met mijn verdriet hierover..we liggen sinds de dood van onze ouders 4 jaar geleden met elkaar overhoop om het zo maar te zeggen..

ik mis vreselijk een goede huisarts ..die heb ik niet..is een man waar ik niks mee kan..lijd daar al tijden onder..weet ook niet meer of het bestaat..een huisarts bij wie je het gevoel hebt wel terecht te kunnen..

ik wil alleen in de natuur lopen..ik wil haar vasthouden..mijn zus..ik wil denken blijven aan ons laatste gesprek..ik wil haar lach blijven horen..ik ben bang voor wat komen gaat...toen mijn moeder stierf 4 jaar geleden..ben ik er bijna aan onderdoorgegaan...zal dat nu weer gebeuren..dit is mijn zus..op een of andere manier beleef ik dit veel meer als met mijn moeder als iets wat niet mocht gebeuren..ze was nog te jong..als iets wat veel schrijnender is dan met mijn moeder..of het net zo diep zal voelen als met mijn moeder?..ik weet het niet..toen was ik ontredderd omdat ik geen "huis"meer had..

ik doe ook rustig aan...en ga ook gewone dagelijkse dingen doen..boodschappen enzo..heb ik geleerd van toen met mijn ouders..die allebei ook praktisch tegelijk stierven..trek me op aan luchtige kontaktjes..dat helpt wel..maar ben bang..ben zo bang..mijn hart doet letterlijk pijn..hoop maar dat het hyperventilatie is..

moet ik mijn zus nog gaan zien..zo vraag ik me af..wil ik dat wel..is het goed voor de verwerking..ik wil eigenlijk alleen maar in de natuur..

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Re: mijn grote zus is op paasavond gestorven

Berichtdoor liddy » Zo 12 Apr 2009 22:59

Wat goed is voor de verwerking, hoeft niet bij jou te passen.
Ga wel naar je zus toe en laat dan het moment beslissen of je wel of niet wilt kijken.
Jouw beslissing op dat moment is je antwoord.
Welke beslissing ook, een beslissing wel overwogen genomen is altijd goed.
Al zou je met kennis die je later hebt, anders gekozen hebben, dan nog is je genomen beslissing op dat moment de enige juiste,
want de kennis die je later hebt, had je op het moment van de beslissing niet.
Een huisarts hebben die bij jou past is onmisbaar.
Dus als je de moed op kunt brengen, verander van huisarts.
Ga beslist veel de natuur in en weet dat je zus niet onbereikbaar is.
Nadat mijn man was overleden vond ik het moeilijk om beslissingen te nemen. Vaak 'sprak' ik dan met mijn man en overdacht wat hij beslist zou hebben en hoe zijn antwoord bij mij paste. Ook al besliste ik anders, ik had toch het gevoel een meer weloverwogen beslissing te hebben genomen.
In het begin is het echt vallen en opstaan, soms het gevoel hebben dat opstaan niet eens zou lukken.
Gelukkig heeft een dag, hoe traag de minuten soms voorbij gaan, nooit meer dan 24 uur.
Hartpijn = mijn ziel is in het diepst geraakt en ik heb daar rust, bezinning, het bos voor nodig om weer tot mezelf te komen.


Terug naar “Rouwverwerking”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten