Rust zacht lieve mam.

Rouwverwerking: Hoe ga jij ermee om? Hoe gaan anderen ermee om?

(Voor gedichten zie: http://www.diagnose-kanker.nl/zakendieraken )
robertsatu
Lid
Berichten: 7
Lid geworden op: Vr 13 Okt 2006 12:32
Locatie: zeeland

Rust zacht lieve mam.

Berichtdoor robertsatu » Zo 24 Jun 2007 21:46

Hallo allemaal,

Ik heb al eerder gepost en dat ging over mijn moeder die vanaf januari in het hospice lag.
Ze had op het laatst allerlei uitzaaingen en heeft een heel zwaar sterfproces gehad.
Al die tijd heeft mijn moeder alleen maar pijn en angst gekend,en ondanks dat ze al maanden niets meer at en ze op het laatste moment nog maar 35 kilo woog van een vrouw van 68kilo en zo sterk verzwakt was geraakt bleef ze geestelijk zo ongelooflijk sterk dat zelfs het hospice reageerde dat mijn moeder uitzonderlijk was in haar ziekte...
Elke keer als we werden geroepen omdat ze dachten dat haar laatste uur was geslagen krabbelde ze weer erbovenop en pikte zo weer wat genadetijd want zo voelde dat.
Ze is eigenlijk 5 maanden bezig geweest met overgaan maar dit hield ze zelf iedere keer tegen omdat ze de wereld,ons de kinderen niet kon loslaten.
Dit was een zware periode voor iedereen omdat we elke keer die angst voelden van is het nu haar tijd of heeft ze nog even.
In de laatste twee weken hebben we om beurten bij mam gewaakt want toen ging het ineens erg bergafwaarts en net op het moment dat eigenlijk iedereen uitgeput was van het waken en had besloten om even naar huis te gaan om wat te gaan eten en aan te sterken ging ze zienderogen achteruit.
Ikzelf en mijn jongste zusje zijn gebleven omdat we niet weg durfden te gaan.
En inderdaad op 8 juni om 18.35 is mam van ons heengegaan.
Eindelijk rust voor mama en voor ons toch een dubbel gevoel,omdat ze zoveel had moeten lijden iets van;beter voor haar,en voor ons zelf Bam,mam kwijt.
Daarna ging alles in een stroomversnelling en beleefde ik alles in een roes,
Ik heb mijn moeder zelf gewassen en aangekleed met twee zussen van me en achteraf besefte ik pas wat ik eigenlijk had gedaan.
Toch een mooie ervaring ook al was het mijn eigen moeder.
Daarna komt de begravenis regelen en de kerkdienst en ook dat leek wel een film.
Ik kan er wel met trots op terug kijken als ik zie hoe respectvol wij,mijn broer en 4 zussen en alle kleinkinderen mam hebben weggebracht.Alles hebben we zelf gedaan van tekst en muziek tot het dragen en laten zakken van.....
En nu begint dan voor mij het rouwen..
Het was voor mij een heel leerproces met angst ,verdriet en onzekerheid,vermoeidheid bijna een halfjaar heen en weer naar mam in het hospice met alle emoties die daarbij horen.
Ik hoop dat ik het een plaats kan gaan geven.
En zal dat ook doen want dat wilde mama namelijk dat ons leven door zou gaan op een zo goed mogelijke manier.

Voor altijd in mijn hart......

Kracht voor iedereen die deze ziekte moet doormaken,van een familielid,partner.
Ik hoop dat jullie er weer sterk uit mogen komen ook al lijkt alles zo onredelijk.

Maar ooit zullen we weer met onze dierbaren samenzijn,daar probeer ik me althans aan vast te grijpen.

Met vriendelijke groet en een traan Robert.

Gebruikersavatar
liddy
Senior Lid
Berichten: 3074
Lid geworden op: Vr 02 Jun 2006 23:27
Locatie: Tilburg/Utrecht

Berichtdoor liddy » Ma 25 Jun 2007 00:24

Beste Robert,

Het is een heel proces waar je doorgaat.
Fijn dat je er positief over praat.
Het is een proces met vallen en opstaan.
Je zult merken dat "de wereld" verwacht dat je na zes weken weer de 'oude' bent.
Dan leer je wie je vrienden zijn.
Ik ben er zelf rijker door geworden, al was het een hele opgave.
Veel wijsheid en sterkte,

Liefs,
Liddy


Terug naar “Rouwverwerking”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten