Shana* schreef:hej,
Waarschijnlijk ben ik jouw ogen nog een kind, aangezien ik nog maar 16jaar ben.
Maar ik heb een jaar en half geleden mijn vriend verloren aan leukemie.
Ik wou niet meer leven, ben in een zware depressie gezakt, ben nog maar net uit therapie.
Ik dacht dat ik mijn leven ging delen met deze jongen, ik was nog zo jong en was toch al 2jaar en 7maand met hem samen.
Ik mis hem nu nog elke dag, en eigenlijk elke dag meer en meer, en word de drang om hem terug te zien groter, al heeft hij me hem altijd late beloven dat ik hem mocht nakomen.
En weet je, nu leef ik voor hem. Ik vind het bewonderswaardelijk dat je het probeert vol te houden voor je kinderen!
Jouw leven moet nu inderdaad niet makkelijk zijn aangezien je een leven hebt opgebouwd met je man.
Maar denk eraan dat je hem niet helemaal kwijt bent. Zijn bloed leeft net naast je,, je kinderen. nog veel sterkte, en ik kan je zegen ik weet ongeveer wel welk gemis je voelt diep van binnen.
En ik heb enorm veel respect voor je ! het is niet makkelijk om iemand te verliezen met wie je een leven hebt opgebouwd.
xxx
ik ben 22 jaar en ben mijn partner ook verloren aan de ziekte non hodgekin.
Hij is overleden op 17 januari 2006
en ik kan me voorstellen hoe je er over denkt
hij was 24 jaar en hij was enig kind.
we hadden ook 2 jaar en 3 maanden en woonden samen.
we hebben een huis gekregen en we zouden gaan verhuizen maar omdat hij ziek was waren we nog bij zijn ouders.
hij heeft dus niet de kans gekregen om in ons nieuwe huis te gaan wonen.
het is zo snel gegaan.
ik wens jullie veel sterkte dit hebben we allemaal nodig