Mijn vader zal overlijden aan kanker
Geplaatst: Vr 06 Sep 2013 14:58
Hallo allemaal,
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen..
Sinds een jaar geleden heb ik weer contact met mijn vader na hem 10 jaar lang niet te hebben gezien. Ik ben nu 20.
Mijn vader had begin van dit jaar al een aantal klachten rondom zijn maag. Meerdere keren naar de dokter gegaan en die gaf hem iedere een keer een antibiotica keur. Op 8 juni kreeg ik heel onverwachts een telefoontje dat mijn vader die dag daarvoor met spoed door de ambulance was opgehaald en ook direct was geopereerd. Hij had een gat in zijn maag (maagperforatie) en had het maar net gered. Bij gekomen van die schrik, kregen we te horen dat er als routine een kweekje was afgenomen om te kijken of die kanker had. En jahoor een aantal weekjes daarna kregen we het verlossende word: uw vader heeft maagkanker. In eerste instantie zou die 3 chemokuren krijgen om vervolgens geopereerd te worden en daarna weer chemo te krijgen.
Tijdens de chemokuren, met name de 2e kon hij zijn eten maar niet binnen houden. Zelfs wanneer die in het ziekenhuis werd opgenomen en sondes kreeg toegediend kwamen die er uit. Nu is er gister geconstateerd dat de tumor is gegroeid en dat er uitzaaingen zijn naar zowel zijn lever als zijn darmen. Dus de operatie gaat niet door en hij is uitbehandeld.
Sinds de afgelopen 3 dagen heeft die zoveel pijn terwijl die dat hiervoor nooit heeft gehad. Om in een paar dagen zoveel achteruitgang te zien is zo eng.. Heb ik eindelijk mijn vader terug, kan ik alweer afscheid gaan nemen.
Vanmiddag is de huisarts langs geweest en die gaf aan dat die echt een peg (of pech?) sonde moet, om eten voeding binnen te krijgen. Mijn vader keurde dit meteen af totdat de huisarts vertelde wat het inhield. Een rechtstreekse sonde naar zijn maag. Want de tumor blokkeert de ingang van zijn maag, daarom kwam ook alles eruit.
Erg fijn dat dit mogelijk is, erg jammer dat het ziekenhuis dat niet eerst voorgesteld heeft..
Verder zal die pijnmedicatie krijgen in de vorm van morfinepleisters.
De prognose is niet erg best.. een aantal weken, misschien nog wat maanden. Mijn vader lijkt het echt te accepteren, maar wat vind ik het moeilijk om nu alweer afscheid te nemen. Hoe oneerlijk kan het wel niet zijn. Ik had mij er echt wel op voorbereid dat die door kanker uit het leven zou stappen, maar ik had zeker wel verwacht dat die de operatie zou halen.
Ik heb nog nooit iemand verloren die zo dicht bij mij staat en dus ook absoluut geen ervaring met de kanker. Ik hoop dat jullie mij misschien wat meer kunnen vertellen over wat ik kan verwachten en hoe jullie hiermee zijn omgegaan.
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen..
Sinds een jaar geleden heb ik weer contact met mijn vader na hem 10 jaar lang niet te hebben gezien. Ik ben nu 20.
Mijn vader had begin van dit jaar al een aantal klachten rondom zijn maag. Meerdere keren naar de dokter gegaan en die gaf hem iedere een keer een antibiotica keur. Op 8 juni kreeg ik heel onverwachts een telefoontje dat mijn vader die dag daarvoor met spoed door de ambulance was opgehaald en ook direct was geopereerd. Hij had een gat in zijn maag (maagperforatie) en had het maar net gered. Bij gekomen van die schrik, kregen we te horen dat er als routine een kweekje was afgenomen om te kijken of die kanker had. En jahoor een aantal weekjes daarna kregen we het verlossende word: uw vader heeft maagkanker. In eerste instantie zou die 3 chemokuren krijgen om vervolgens geopereerd te worden en daarna weer chemo te krijgen.
Tijdens de chemokuren, met name de 2e kon hij zijn eten maar niet binnen houden. Zelfs wanneer die in het ziekenhuis werd opgenomen en sondes kreeg toegediend kwamen die er uit. Nu is er gister geconstateerd dat de tumor is gegroeid en dat er uitzaaingen zijn naar zowel zijn lever als zijn darmen. Dus de operatie gaat niet door en hij is uitbehandeld.
Sinds de afgelopen 3 dagen heeft die zoveel pijn terwijl die dat hiervoor nooit heeft gehad. Om in een paar dagen zoveel achteruitgang te zien is zo eng.. Heb ik eindelijk mijn vader terug, kan ik alweer afscheid gaan nemen.
Vanmiddag is de huisarts langs geweest en die gaf aan dat die echt een peg (of pech?) sonde moet, om eten voeding binnen te krijgen. Mijn vader keurde dit meteen af totdat de huisarts vertelde wat het inhield. Een rechtstreekse sonde naar zijn maag. Want de tumor blokkeert de ingang van zijn maag, daarom kwam ook alles eruit.
Erg fijn dat dit mogelijk is, erg jammer dat het ziekenhuis dat niet eerst voorgesteld heeft..
Verder zal die pijnmedicatie krijgen in de vorm van morfinepleisters.
De prognose is niet erg best.. een aantal weken, misschien nog wat maanden. Mijn vader lijkt het echt te accepteren, maar wat vind ik het moeilijk om nu alweer afscheid te nemen. Hoe oneerlijk kan het wel niet zijn. Ik had mij er echt wel op voorbereid dat die door kanker uit het leven zou stappen, maar ik had zeker wel verwacht dat die de operatie zou halen.
Ik heb nog nooit iemand verloren die zo dicht bij mij staat en dus ook absoluut geen ervaring met de kanker. Ik hoop dat jullie mij misschien wat meer kunnen vertellen over wat ik kan verwachten en hoe jullie hiermee zijn omgegaan.