Mijn moeder heeft uitzaaiingen

Dit forum is voor jongeren die kanker meemaken in hun directe omgeving
(vader, moeder, broer, zus, vriend(in), goede collega, klasgenoot, enz.)
en daar graag met hun lotgenoten over willen praten.
LEW
Lid
Berichten: 1
Lid geworden op: Ma 26 Nov 2012 19:10

Mijn moeder heeft uitzaaiingen

Berichtdoor LEW » Ma 26 Nov 2012 19:28

Hallo,

Ik weet niet goed waar ik moet beginnen, dus ik begin maar gewoon.
Ik ben Lianne en 19 jaar, thuiswonend. Ik heb een broertje van 13. Bij mijn moeder is dit jaar maart schildklierkanker gevonden.

Zij heeft toen een operatie gehad, alles is verwijderd en er was hoop. Enige ding was dat haar stembanden waren geraakt waardoor zij lastig kon praten.
Afgelopen oktober hebben we te horen gekregen dat er uitzaaiingen zijn gevonden in haar lymfeklieren bij de nek. 26 oktober is zij daaraan geopereerd.
De artsen hadden het over een dag en een nacht, uiteindelijk kwam zij pas na 3 weken thuis vanwege allerlei complicaties.
Inmiddels zijn er ook uitzaaiigen in haar longen gevonden.

Gelukkig hebben we 2x per dag wijkverpleging en komt er iemand langs om te helpen in het huishouden. Toch blijft er, naar mijn idee, erg veel liggen.
Mensen vergelijken het constant met: ja maar als je op jezelf had gewoond, dan had je het ook zelf moeten doen.
Maar dan had ik er geen zieke moeder en een broertje bij waar ik voor moest zorgen.
Mijn energie is gewoon helemaal op, heb moeite met mijn bed uit te komen s ochtends en ik zit er gewoon helemaal doorheen.
Alles is teveel, en elke dag krijg ik steeds een stukje meer het idee dat ik ook teveel ben.
Constant probeer ik naast school en mijn werk vanalles voor mn moeder en broertje te regelen, en elke keer weer heb ik ruzie met 1 van de 2.
Dan is er iets niet goed gegaan of gegaan zoals zij het wil.

Vanavond heb ik haar daarmee geconfronteerd. Ik ga naar een psycholoog om geholpen te worden, en elke keer ramt mn moeder me de grond weer in.
Want ze is machteloos omdat ze geen stem heeft om mee te praten en zit vast aan de sonde voeding( 2 van de vele complicaties )
Ik begrijp dat het voor haar erg moeilijk is en dat het in deze situatie om haar draait.
Maar ik voel me totaal vergeten en vriendinnen laten me zitten in deze periode. Mijn ex-vriend heeft daarbij ook 2 weken terug de relatie beindigd.
Het liefst loop ik gewoon weg en wil ik niet meer terugkomen. Zoeken ze het lekker zelf maar uit.
Dat laatste kan ik niet over mijn hart verkrijgen dus doe ik het maar niet.
Krijg nu constant berichtjes via whatsapp dat ik normaal moet doen en positief moet gaan denken. Nou ik haal hier niets positiefs uit.
Het enige wat ik hierop terug heb gekregen is dat zij dan stopt met het gesprek want ze heeft hier niks aan.
Dat begrijp ik wel, maar ik kan dus nu niet meer eerlijk zijn.
Erg frustrerend, want mijn moeder was altijd mijn praatmaatje.

Ik zou zo graag met iemand in contact willen komen die een soort gelijk iets mee maakt, of heeft mee gemaakt.
De uitzichten zijn somber, ze gaan het groeien tegen maar genezen kunnen ze niet meer.

Zelf wil ik gewoon weer normaal zijn. Normale dingen doen met normale mensen. Dat normaal een relatief begrip is begrijp ik, maar ik kan buiten school en werk bijna niet weg omdat er dan geen zorg voor mijn moeder is.
Zou ook wel s gewoon uit willen met 'vriendinnen' of op jongensjacht.
Mja, vriendinnen nemen mijn rugzak al niet aan, laat staan iemand anders van buitenaf.

Mijn ouders zijn trouwens 10 jaar gescheiden, maar mijn vader bemoeit zich ermee alsof hij weer haar man is, erg verwarrend allemaal. Ben wel blij dat hij in beeld is, maar soms kan het ook teveel. Zoveel heeft hij zich niet met mij bemoeid te afgelopen paar jaar, en als hij dat deed was het negatief.

Ik hoop dat er iemand is die dit leest wie mij een beetje hoop kan geven dat ik er door heen kan komen..

Bart1974
Lid
Berichten: 216
Lid geworden op: Zo 18 Sep 2011 13:24

Re: Mijn moeder heeft uitzaaiingen

Berichtdoor Bart1974 » Di 27 Nov 2012 08:16

Beste Lianne,

je zit helaas in een rot situatie. Ik heb die situatie ook meegemaakt maar ik had
nog een broer die me min of meer hielp. Jij zit nog op school, werkt en moet voor je moeder
zorgen. Dit houdt geen enkel persoon vol, hoe fit je ook bent, dat is gewoon too much.

Mijn moeder woonde alleen en kreeg thuiszorg, max 3,5 uur per week. In deze 3,5 uur
kunnen ze maar het minimale doen en blijft er idd genoeg liggen. Ik nam zo nu en dan
vrij om thuis te helpen maar ik heb zelf een schoonmaakster en die is daar toen ook
zo nu en dan bij gesprongen. In je eentje ga jij dit echt niet redden en zet dat ook uit je hoofd.

Ik weet niet hoe de band met je vader is. Maar als je vader ineens er weer is, kan je er misschien
ook gebruik van maken. Misschien dat hij wat meer in jullie huis kan helpen. Jou ontzien van dingen,
zodat jij wat meer lucht krijgt. Is er geen andere familie van je moeders kant die je kunnen helpen ?
Ik las al dat je naar een psycholoog ging en dat vind ik alleen maar goed. Zij zal ook met ideeen kunnen
komen om je te ontzien. Als de afspraak van de psycholoog nog ver weg is, bespreek dit zsm met je huisarts
als ik het zo lees hoe jij niet je bed kan uitkomen meer, heb ik het idee dat jiji al redelijk vermoeid bent..
je huisarts zal ook tips hebben...hij/zij moet er ook voor je zijn.

Niemand zit er op te wachten dat jij gaat instorten want dan staat jullie hele huishouding stil. Ik heb
hier ooit een goede advies gehad. Bouw verplicht 2 tijdstippen in de week in waar niemand tussen in
kan komen en die voor jezelf zijn. Je kan hier iets leuks of ontspannends gaan doen. Als jij wilt gaan stappen,
reserveer dan bijv de vrijdagavond voor jouzelf ! Wil jij dinsdagavond gaan sporten bijv., hou dan deze
dinsdag voor jezelf. Vertel het ook tegen je moeder, ze zal het begrijpen. Zo weet zij waar ze aan toe is,
en heb jij ook wat tijd voor jezelf. Je zal stappen terug moeten nemen...

Wat ik ook geleerd heb is dat vrienden je voor 90% laten. Sommigen weten niet hoe ze ermee om moeten gaan,
de rest gaat met hun "veilige" leventje verder. Je kan je er boos om maken, maar laat het, verspilde energie. Juist
in deze tijd leer je je echte vrienden kennen. Je zal meer steun op fora zoals dit vinden....

Mijn moeder reageerde ook welis prikkelbaar, gelukkig niet heel vaak. Maar zij zal ook angsten uitstaan, ze is haar controle
kwijt en de rollen zijn omgedraaid. Normaal zorgt een moeder voor haar kind, nu zorgt het kind voor haar dochter. Mocht
het je teveel worden, zegt dit ook eerlijk tegen haar, "praat" er met haar over en leg uit hoe jij je voelt.

Ik wil je echt aanraden hulp te gaan zoeken. Laat het niet zover komen dat jij gaat instorten. Mocht je nog vragen
hebben, stel ze maar. Ik wil jullie echt heel erg veel sterkte toewensen !


Terug naar “Mijn vader, moeder, broer, zus of vriend heeft kanker”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten