Schildklierkanker en mamma.
Geplaatst: Ma 04 Jun 2012 20:32
Hallo allemaal,
Het heeft een tijdje geduurd voordat ik dit kon opschrijven, maar wil het nu toch graag delen met mensen die hetzelfde meemaken.
2 maanden geleden is er bij mijn moeder schildklier kanker ontdekt. De onderzoeken zijn allemaal erg snel gegaan toen en voor zover bekend zijn er geen uitzaaiingen. Gelukkig!
Het is allemaal zo snel gegaan dat ze de maand erna, dus nu 1 maand geleden, is geopereerd.
Ik ben ontzettend geschrokken van wat er allemaal bij komt kijken. Ik dacht, ze word geopereerd en is daarna misschien wel beter.
Het komt erop neer dat haar hele schildklier eruit is gehaald en ze aankomend weekend in Amsterdam behandeld wordt met radio actief jodium. In een volledig afgesloten ruimte.
Ik woon samen met mijn moeder en broertje, waardoor alle verantwoordelijkheden op mij neerkomen. Ik ben 18 jaar oud en heb op het moment geen school, anders was ik denk ik per direct gestopt.
De afgelopen maanden heb ik geprobeerd constant sterk te zijn voor mijn moeder en broertje, maar afgelopen week was het de druppel.
Mijn moeder heeft namelijk enorm veel stemmingswisselingen omdat die schildklier weg is en die alle hormoonhuishouding regelt.
Dus het ene moment is ze enorm vrolijk, andere moment moe en het volgende moment verdrietig of boos. Soms lijkt het wel alsof ze manisch depressief is.
De artsen zeggen dat het er allemaal bij hoort, maar ik herken mijn eigen moeder niet meer terug.
Dat ze kanker heeft, ziek is en behandeld moet worden, daar kunnen we helaas niks aan veranderen.
Maar mijn moeder was mijn praat maatje, en ik herken haar gewoon niet meer terug.
Afgelopen donderdag had ik een goed gesprek met haar, maar ze blijft ontkennen dat die stemmingswisselingen zo heftig zijn.
Ik heb voor mezelf besloten er toch maar met mensen over te gaan praten, anders ga ik er zelf aan onder door.
Vriendinnen blokken mij volledig, zelfs als ik een gesprek begin over wat niet over mij of thuis gaat..
Wie heeft er voor mij tips of woorden die misschien helpen?
Groetjes,
Luna.
Het heeft een tijdje geduurd voordat ik dit kon opschrijven, maar wil het nu toch graag delen met mensen die hetzelfde meemaken.
2 maanden geleden is er bij mijn moeder schildklier kanker ontdekt. De onderzoeken zijn allemaal erg snel gegaan toen en voor zover bekend zijn er geen uitzaaiingen. Gelukkig!
Het is allemaal zo snel gegaan dat ze de maand erna, dus nu 1 maand geleden, is geopereerd.
Ik ben ontzettend geschrokken van wat er allemaal bij komt kijken. Ik dacht, ze word geopereerd en is daarna misschien wel beter.
Het komt erop neer dat haar hele schildklier eruit is gehaald en ze aankomend weekend in Amsterdam behandeld wordt met radio actief jodium. In een volledig afgesloten ruimte.
Ik woon samen met mijn moeder en broertje, waardoor alle verantwoordelijkheden op mij neerkomen. Ik ben 18 jaar oud en heb op het moment geen school, anders was ik denk ik per direct gestopt.
De afgelopen maanden heb ik geprobeerd constant sterk te zijn voor mijn moeder en broertje, maar afgelopen week was het de druppel.
Mijn moeder heeft namelijk enorm veel stemmingswisselingen omdat die schildklier weg is en die alle hormoonhuishouding regelt.
Dus het ene moment is ze enorm vrolijk, andere moment moe en het volgende moment verdrietig of boos. Soms lijkt het wel alsof ze manisch depressief is.
De artsen zeggen dat het er allemaal bij hoort, maar ik herken mijn eigen moeder niet meer terug.
Dat ze kanker heeft, ziek is en behandeld moet worden, daar kunnen we helaas niks aan veranderen.
Maar mijn moeder was mijn praat maatje, en ik herken haar gewoon niet meer terug.
Afgelopen donderdag had ik een goed gesprek met haar, maar ze blijft ontkennen dat die stemmingswisselingen zo heftig zijn.
Ik heb voor mezelf besloten er toch maar met mensen over te gaan praten, anders ga ik er zelf aan onder door.
Vriendinnen blokken mij volledig, zelfs als ik een gesprek begin over wat niet over mij of thuis gaat..
Wie heeft er voor mij tips of woorden die misschien helpen?
Groetjes,
Luna.