Diagnose Kanker lotgenotenforum

Hallo allemaal,

Mijn moeder weet sinds half 2008 dat ze kanker heeft. In het begin was het een gezwel in haar dikke darm met een kleine uitzaaiing naar haar lever. In december 2008 is ze na een aantal chemokuren geopereerd en is de tumor (grotendeels) uit haar darm verwijderd.
Na de revalidatie van de operatie (in maart 2009) foto's laten maken en wederom chemotherapie. Na een aantal kuren bleek dat de kanker in haar lever niet meer te bestrijden was. Tevens bleek dat er ook tumoren in haar longen zaten en deze flink waren gegroeid sinds de laatste foto's. De arts heeft, vooral omdat mijn moeder zo ontzettend slecht reageerde op de chemo's, aangeraden om te stoppen met de chemokuren, zodat ze de periode die ze nog heeft met minder pijn en irritaties door zou kunnen brengen.
Ze is nu inmiddels behoorlijk verzwakt, maar nog steeds helder van geest. Vorige week is gebleken dat er tumoren in haar hersenen zitten. Deze duwden tegen de hersenen, zodat mijn moeder een zeer zwak en versuft werd. Ze ligt nu inmiddels al een week in het ziekenhuis en heeft medicijnen gekregen om het vocht, wat om de tumoren zit, af te laten nemen, zodat de druk op de hersenen minder zou worden.
Nu is er de mogelijkheid voor bestraling. Dit zou een verlenging van haar leven zijn van 5 weken tot 3 maanden. Nu twijfelt ze of het de moeite nog is, ook met het oog op de bijwerkingen van de bestraling.
Heeft iemand een idee hoe lang mijn moeder nog ongeveer zou kunnen hebben, na het lezen van dit stukje? En heeft iemand tips of op- / aanmerkingen hoe we de komende periode in moeten gaan?

Alvast dank!

Edgar

hoi edgar,
wat heeft je moeder al een lange tijd van ziekte en operatie"s en chemo"s gehad.
soms is het stoppen met de chemo idd. beter.
wat nu wel aan teraden is is het vragen of je moeder alles geregeld heeft voor als ze heengaat.
hoe ze het zelf wil hebben,nu kan het nog!
dat is best moeilijk maar voor je moeder en jullie een hele geruststelling dat dat klaar is.
probeer het dan zo mooi mogelijk samen te hebben ,en zeg wat je nog zeggen wilt.
het valt echter niet te zeggen hoelang je moeder nog aan levensduur heeft.
zorg ervoor dat er op tijd thuiszorg kan zijn en gesprekken met de huisarts voor je moeder en jullie.
het is een lastige beslissing,nog bestraling of niet,ze kan wel ter allertijde stoppen hiermee.
een tijd iets korter ms. maar zonder je je beroerd te voelen daar kiezen sommige ook voor.
maar de keuze is aan je moeder.
zorg voor thuis is altijd belangrijk en er voor haar zijn.
met een tumor in de hersenen zit de kans van stemmingswisselingen erin.
het bespreken of je moeder naar een hospice wil gaan op het laatst of thuis wil blijven met hulp.
zoek zelf ook een uitlaatklep,hier of bij vrienden.
veel lotgenoten hier maken dit ook mee.
je gaat zoeken en raakt ook zelf met je gevoelens in de knoop,krop ze niet op.
maar hoelang,helaas op die vraag valt geen antwoord te geven.
veel sterkte stoffel...

Hoi Stoffeltje,

Dank voor je snelle en duidelijke reactie.
Sinds een paar weken geleden wordt er daadwerkelijk gesproken over 'hoe nu verder' en welke dingen er nog geregeld moeten worden. Mijn ouders waren er schijnbaar niet aan toe, of hielden hun koppies in het zand.
Vreemd genoeg gaat het sindsdien gaat het ook een stuk slechter met mijn moeder. Het is alsof ze zich er bij neergelegd heeft, een bepaalde graad van acceptatie) en dat het lichaam daar op reageert.
Ze wil nu graag naar huis en er is al gesproken met de huisarts over thuiszorg. Ze wil dus het liefst thuis sterven.
De stemmingswisselingen zijn inderdaad al voorgekomen. Het was wel even schrikken, maar het is niet meer dan logisch.

Ik hoop dat ze deze week weer naar huis kan.

Thanx,
Edgar

hoi edgar ,
fijn dat er al wat dingen geregeld zijn.
en dat je moeder zelf de keuzes heeft kunnen maken.
voor jullie ook prettig dat ze thuis wil zijn in haar eigen bekende omgeving.
wees er voor haar,ze zal het zwaar krijgen.
maar nogmaals vergeet jezelf niet!
veel sterkte stoffel!

Hoi Edgar,

Toen ik je verhaal las raakte me dat behoorlijk. Gisteren heb ik ook een oproep geplaatst. Mijn moeder is twee en een halve week geleden gestorven aan de gevolgen van borstkanker. Ze had uitzaaiingen in lever en longen.
Ze was 60 jaar.

Na verschillende chemo's toen de situatie even stabiel leek knapte ze op, maar al gauw ging het mis.
Toen we een gesprek hadden met de oncoloog en hij zei: "het is soms een dapperder besluit om te stoppen met behandelingen dan om door te gaan" begrepen we dat het een keer ophoudt.

Mijn moeder heeft altijd heel positief alle chemo's en bestralingen ondergaan en wij kinderen dachten dat ze dat nu ook zou doen maar er ging bij haar een knop om. Dat herkende ik in je verhaal. Je zag en merkte gewoon dat ze het onvermijdelijke onder ogen zag. Dat is als kind zo moeilijk om te zien.
We hebben altijd gezegd dat zij zelf het moment moest aangeven want je wilt niet dat je moeder nodeloos lijdt, maar als dat moment daar is dan is dat echt slikken.

Vanaf dat moment ging het heel snel. Het leek wel of de lampjes één voor één uitgingen, en achteraf zie ik dat heel duidelijk maar op dat moment wil je het niet weten. (soort zelfbescherming ofzo)

Ik wil je absoluut niet bang maken maar bij mijn moeder zag je gewoon dat toen ze het zelf inzag haar lichaam daar in meeging. Nogmaals ik wil je niet bangmaken want ieder mens en iedere situatie is anders maar gebruik de tijd die je hebt om ALLES te zeggen wat je wilde. SCHROOM NIET!

Ik heb mijn moeder ook nog zo vaak gezegd dat ik van hield en dat ze de beste "mama van de wereld was" en nu ben ik daar zo blij om.

Ik wens je heel veel sterkte en kracht, en je kunt me voor vragen of een luisterend oor altijd mailen.