Diagnose Kanker lotgenotenforum

hallo,

Ik ben 20 jaar en heb een jaar geleden mijn moeder verloren aan non-hodgkin. De eerste paar maanden gingen verrassend goed. Ik miste haar natuurlijk wel ontzettend, maar had er vrede mee dat ze er niet meer was en dus ook geen pijn meer moest lijden.
Nu merk ik pas dat het eigenlijk verre van goed met me gaat. Ik mis haar enorm en kan ook bijna niet alleen op mijn kamer zitten. Vooral in de tentamen periodes gaat het slecht. Ik heb het eindelijk mijn vader verteld, maar die weet ook niet goed wat ik er mee doen moet.
Door het verschrikkelijke gemis heb ik geen concentratie en gaat de studie ook niet erg vooruit. Wat het er allemaal niet gemakkelijker op maakt.
Ik weet niet of er iemand is die dit ook meegemaakt heeft, maar ik weet het even allemaal niet meer..

Groetjes Leonie

Hoe herkenbaar dit verhaal.
In het begin lukt het nog wel om door te gaan.
En dan ineens niet meer.
Goed dat je dit verhaal schrijft.
Ik kan je dan ook aanraden ga naar je huisarts, overleg met hem/haar hoe nu verder te gaan.
Zelf heb ik heel veel baat gehad bij gesprekken met een psychologe.
Ook zou ik contact opnemen met de studie. Daar kunnen ze je helpen wat de studie betreft.
Hoe dat het allemaal heet bij de studie, dat weet ik niet. Wel weet ik dat er regelingen zijn.
Een neef van mij heeft zo zijn studie tijdelijk kunnen onderbreken.
Ga praten, want het is heel normaal dat je hier niet in je eentje uitkomt.
Enne, wees welkom hier.

ja, daar heb ik al eens over nagedacht, maar om die stap te zetten vind ik toch wel erg moeilijk. Ook ben ik net veranderd van huisarts. In ieder geval heel veel bedankt voor je antwoord, ik ben toch altijd wel blij te horen dat ik er niet alleen voor sta, ook al voelt dat soms zo.
liefs Leonie

Dat het moeilijk is om naar je huisarts te stappen, heel begrijpelijk.
Echter als je nog langer wacht, dan blijf je erover denken hoe het zou zijn als je naar je huisarts gaat.
En dat kost zoveel onnodige energie.
Je huisarts zal best begrijpen dat het niet makkelijk is om die stap te zetten.
Het hoeft geen doorverwijzing naar een psycholoog te zijn, wie weet komen jullie samen in gesprek op iets anders.
Als het maar goed voelt voor jou!
Zo ook op school, ga naar je mentor of hoe zo'n persoon heet.
De regelingen die er zijn, zijn ook voor jou bedoeld.
Veel succes.