Moeder borstkanker vader prostaatkanker

[anael2007]

Hoi allemaal,

Heb dit stukje ook bij lotgenotencontact neergezet en ik hoop dat niemand het erg vindt dat ik het bericht ook hier neer zet, maar ik denk dat hier de meeste mensen kijken die zo'n beetje hetzelfde als mij meemaken of hebben meegemaakt.



Ik ben Monique, ben 28 jaar en hoop hier mensen te ontmoeten die weten hoe het voelt als je beide ouders kanker hebben.

Een jaar terug was er nog niemand bij ons in de familie met kanker, wel had ik borstkanker van vrij dichtbij meegemaakt bij een vriendin van mij die chemo en bestralingen heeft gehad.

De schok was groot toen mijn vader in Juni te horen kreeg dat hij prostaatkanker had. Hij had af en toe een beetje last bij het plassen gehad, dacht aan een blaasontsteking, maar het bleek kanker te zijn en een vrij grote tumor. Pas tijdens de operatie kregen we te horen dat het niet uitgezaaid was en helemaal verwijderd zou worden. Mijn vader heeft er heel veel ellende mee gehad, lekkage v/d urineleider, spoedopames..

Mijn moeder had in die tijd meegedaan aan een bevolkingsonderzoek voor borstkanker en we hadden er nog flauwe grapjes om gemaakt zo van "dat zou helemaal een stunt zijn". het was een totale schok toen zij in september te horen kreeg dat ze borstkanker had. Ze is geopereerd en 7 weken bestraald, gelukkig niet uitgezaaid, maar wel een vorm die niet veel later ontdekt had moeten worden.

mijn moeder was bijna klaar met de bestraling toen mijn vader zijn eerste controle had, die was mis, zijn tumormarkers waren omhoog gegaan. En nu 3 weken na mijn moeders bestraling wordt mijn vader bestraald, ook 7 weken lang.. gelukkig ziet de toekomst er vrij goed uit, maar toch onzeker.

Ik merk dat de interesse van andere uit helemaal weg is, iedereen heeft zoiets van niet zeuren, ze worden toch waarschijnlijk weer beter.. Zelf merk ik toch dat ik niet goed in mijn vel zit en graag met iemand wil praten die ook iets in deze richting heeft meegemaakt. Ik praat al met een psycholoog, maar zij heeft er zelf geen ervaring mee. De onzekerheid en angst zit toch in je, vooral als er weer controles aankomen en ik vind het nog steeds moeilijk om te zien hoeveel lichamelijke en geestelijke pijn ze de afgelopen tijd hebben gehad.

Nou, hopelijk herkend iemand zich hier in en anders is het voor mij gewoon heel prettig om dit op papier te hebben gezet...

een hele fijne zondag nog gewenst.

Monique

[liddy]

Wat een verhaal, net wat je moeder zegt; het lijkt de verkeerde film.
Voor andere mensen is zoiets vaak na een paar weken niet meer in beeld.
Ze zijn overgegaan naar de orde van de dag.
Pas als ze zelf iets ergs meemaken, kunnen ze zich een beetje inleven.
Dat maakt dat jij je in de kou voelt staan.
Nee, het is niet normaal dat je ouders het allebei overkomt.
Wat goed van je, dat je hulp hebt gezocht.
Als je een pscholoog zoekt die je beter aanvoelt, dan zou ik eens contact opnemen met het Helen Dowling Instituut in Utrecht.
www.hdi.nl.
Zij zijn gespecialiseerd met begeleiding van mensen met kanker en hun naasten.
Daar kunnen ze je vertellen welke psycholoog enz. in de buurt van jouw woonplaats zit.
Daarnaast kun je het geluk hebben dat in jouw omgeving een Toon Hermans Huis is.
Ook daar ben jij als naaste zeer welkom.
www.toonhermanshuis.nl
Ik hoop zo dat je iemand vind waar je je beter tot je recht voelt komen.
Ook hier ben je welkom.

[anael2007]

Alvast bedankt Liddy..

Ik heb in elk geval hier in Apeldoorn een soort inloophuis gevonden, namelijk stichting 'k leef. Ik weet nog niet of ik er echt naar toe durf te gaan, maar heb ze alvast wel een mailtje gestuurd.

het heeft me in elk geval al wel goed gedaan om mijn verhaal op te schrijven en zo'n lieve reactie te krijgen, dat heeft me echt goed gedaan. Ik merk aan mezelf dat ik er ondertussen niet meer zo goed met mensen over durf te praten, het is net alsof de mensen om me heen niet snappen hoe zwaar de afgelopen 8mnd zijn geweest en ik voel me op dit moment een gigantische zeur. Gelukkig heb ik wel een schat van een vriend die altijd bereid is om te luisteren, maar zoiets als dit is toch anders.

nou.. ga nog maar even van de zondag genieten!

groetjes monique